1Potem Bóg wezwał Jakuba: Wstań, udaj się do Betel. Zamieszkaj tam i wznieś tam ołtarz poświęcony Bogu, który ukazał ci się, gdy uciekałeś przed swoim bratem, Ezawem.2Wtedy Jakub polecił swoim domownikom i wszystkim, którzy z nim byli: Usuńcie obce bóstwa, które macie u siebie, oczyśćcie się, zmieńcie swoje szaty!3Bo wkrótce wyruszamy w górę, do Betel, gdzie zamierzam wznieść ołtarz poświęcony Bogu, Temu, który mi odpowiedział w dniu mojej niedoli i był ze mną na moich drogach.4Oddano zatem Jakubowi wszystkie obce bóstwa, które były w ich posiadaniu, oraz kolczyki, które mieli w uszach, a Jakub zakopał je pod dębem niedaleko Sychem.5A kiedy wyruszyli, Bóg dotknął strachem okoliczne miasta, tak że nikt nie ścigał synów Jakuba.6Jakub tymczasem przybył do Luz w ziemi Kanaan, to jest do Betel. Przybył tam on oraz cały lud, który mu towarzyszył.7Tam zbudował ołtarz, a samo miejsce nazwał El-Betel,[1] ponieważ tam, gdy uciekał przed bratem, objawił mu się Bóg.
Śmierć Debory
8W tym czasie zmarła Debora, mamka Rebeki, i została pochowana poniżej Betel pod dębem. Dąb ten nazwano Dębem Płaczu.[2]
Potwierdzenie obietnicy
9Po przybyciu Jakuba z Padan-Aram Bóg ukazał mu się ponownie. Pobłogosławił go.10Najpierw powiedział: Masz na imię Jakub, ale nie będziesz się już tak nazywał. Twoje imię brzmieć będzie Izrael. Takim właśnie imieniem go nazwał.11Potem oświadczył: Ja jestem Bogiem Wszechmocnym.[3] Mnóż się i rozrastaj. Powstanie z ciebie naród, a nawet zgromadzenie narodów. Będą od ciebie pochodzić królowie.12A tę ziemię, którą dałem Abrahamowi i Izaakowi, dam tobie i twojemu potomstwu po tobie.13Potem Bóg wzniósł się w górę z miejsca, gdzie rozmawiał z Jakubem.14A Jakub postawił tam pomnik z kamienia, wylał na niego ofiarę z płynów, a także polał oliwą.15Miejscu zaś, w którym rozmawiał z nim Bóg, Jakub nadał nazwę Betel.
Narodziny Beniamina i śmierć Racheli
16Potem wyruszyli z Betel i gdy mieli jeszcze kawałek[4] drogi do Efraty, Rachela zaczęła rodzić. Poród okazał się ciężki.17W najtrudniejszej jego chwili położna ogłosiła: Nie bój się! Tym razem też masz syna!18Z Racheli jednak uchodziło życie. Umierając, nadała synowi imię Ben-Oni.[5] Ojciec jednak nazwał go Beniamin.[6]19Tak Rachela umarła. Pochowano ją w drodze do Efraty, czyli do Betlejem.20Jakub postawił na jej grobie pomnik, który do dziś jest znany jako pomnik grobu Racheli.
Występek Rubena
21Izrael ruszył w drogę ponownie. Tym razem rozbił swój namiot powyżej Migdal-Eder.[7]
Synowie Jakuba
22Gdy Izrael mieszkał w tej ziemi, między Rubenem a Bilhą, nałożnicą jego ojca, doszło do zbliżenia — i Izrael dowiedział się o tym.[8] Synów Jakuba było dwunastu.23Oto synowie Lei: pierworodny Jakuba Ruben, następnie Symeon, Lewi, Juda, Issachar i Zebulon.24Synowie Racheli to Józef i Beniamin.25Synowie Bilhy, służącej Racheli, to Dan i Naftali.26Synowie Zilpy, służącej Lei, to Gad i Aszer. Ci synowie Jakuba urodzili mu się w Padan-Aram.
Śmierć Izaaka
27Potem Jakub przybył do Izaaka, swego ojca, do Mamre, do Kiriat-Arba, to jest Hebronu. Tam jako cudzoziemiec mieszkał zarówno Abraham, jak i Izaak.28Izaak przeżył sto osiemdziesiąt lat.29W końcu jego życie ustało, umarł i połączył się ze swoimi przodkami, stary i syty dni. Pochowali go jego synowie Ezaw oraz Jakub.