1Dawidowy. Pieśń pouczająca. O, jak szczęśliwy jest ten, któremu przebaczono nieprawość I którego grzech został zakryty!2Jak szczęśliwy jest człowiek, któremu PAN nie poczyta winy[1] I którego duch jest wolny od fałszu! (Ps 32,1; Rz 4,7)3Kiedy milczałem, słabły moje kości, Z powodu bólu, który mi wciąż towarzyszył,4Ponieważ dniem i nocą ciążyła na mnie Twoja ręka, A moja rześkość[2] znikła jak podczas letniej suszy. Sela.5Wówczas wyznałem Ci mój grzech, Przestałem skrywać moją winę. Stwierdziłem: Wyznam, na przekór sobie, me nieprawości PANU — Wtedy Ty odpuściłeś winę mego grzechu. Sela.6Niech więc modli się do Ciebie Każdy oddany Tobie, gdy jest czas na szukanie.[3] Tak, nie dosięgną go wody nawet największych powodzi. (Ps 31,22)7Ty jesteś moją kryjówką, przed uciskiem ochraniasz, Sprawiasz, że zewsząd słyszę okrzyk wybawienia. Sela.8Pouczę cię, wskażę ci drogę, którą masz iść; Będę ci służył radą, na tobie spocznie mój wzrok.9Nie bądźcie nierozumni jak koń albo muł — Trzeba wędzidła lub uzdy, by je opanować![4]10Na bezbożnego spadają rozliczne cierpienia, Kto jednak ufa PANU, tego otacza łaska.11Weselcie się w PANU! Radujcie się, sprawiedliwi! Wiwatujcie, wszyscy ludzie prawego serca!