1Nie składaj w ofierze PANU, twojemu Bogu, cielca ani owcy z jakąkolwiek wadą. Coś takiego byłoby obrzydliwością dla PANA, twojego Boga.
Karanie odstępców
2Jeśli znajdzie się wśród was, w jednej z miejscowości,[1] które daje ci PAN, twój Bóg, mężczyzna lub kobieta, którzy dopuszczą się tej niegodziwości wobec PANA, twojego Boga, że złamią Jego przymierze,3zaczną służyć innym bogom, będą się im kłaniać — na przykład słońcu, księżycowi albo całemu zastępowi nieba, czego nie nakazałem —4i zostanie ci to doniesione,[2] to postąpisz następująco: wysłuchasz tych doniesień i dokładnie zbadasz ich zasadność. Jeśli okażą się one prawdą, rzeczą dowiedzioną, że dopuszczono się tej obrzydliwości w Izraelu,5wówczas wyprowadzisz tego mężczyznę lub tę kobietę — tych, którzy dopuścili się tej niegodziwości, do bram tej miejscowości i ukarzesz ich śmiercią przez ukamienowanie.6Wyrok śmierci można wydać na podstawie zeznania dwojga lub trzech świadków. Nie można go wydać na podstawie zeznania jednego świadka.7Ręka świadków jako pierwsza wzniesie się, aby zadać śmierć przestępcom. Potem dołączy ręka ludu — i tak wyplenisz tę niegodziwość spośród siebie.
Rozstrzyganie spraw trudnych
8Jeśli przedłożona ci sprawa dotycząca przelewu krwi lub innego rodzaju roszczeń, obrażeń i naruszeń Prawa będzie zbyt trudna, by spór rozstrzygnąć lokalnie, wówczas przekażesz sprawę do miejsca, które wybierze PAN, twój Bóg.9Przedłożysz tę sprawę kapłanom Lewitom lub sędziemu, który będzie sprawował urząd w tych dniach, i uzyskasz ich orzeczenie.10Potem postąpisz zgodnie z tym orzeczeniem, wydanym w miejscu, które wybrał PAN. Zastosujesz się do niego dokładnie tak, jak cię pouczono.11Postąpisz zgodnie z wykładnią Prawa, jakiej ci udzielili, i według orzeczenia, które przekazali — nie odstąpisz od tego ani w prawo, ani w lewo.12A ten, kto by zuchwale, pomimo orzeczenia wydanego przez kapłana sprawującego tam służbę dla PANA, twojego Boga, lub orzeczenia sędziego, postąpił samowolnie, poniesie śmierć — i tak wyplenisz tę niegodziwość z Izraela.13Cały lud o tym usłyszy, wszystkich przejmie strach i nikt nie odważy się już postąpić zuchwale.
Wskazania dotyczące przyszłego króla
14Gdy wejdziesz do ziemi, którą PAN, twój Bóg, ci daje, posiądziesz ją, osiądziesz w niej i powiesz sobie: Ustanowię nad sobą króla, tak jak narody, które mnie otaczają,15to oczywiście możesz ustanowić nad sobą króla, którego PAN, twój Bóg, wybierze. Ustanowisz nad sobą króla spośród swoich braci. Nie możesz stawiać nad sobą człowieka obcego, nie będącego twoim rodakiem.16Niech jednak król nie gromadzi zbyt wiele koni, niech nie kieruje ludu z powrotem do Egiptu, by rozbudować konnicę, ponieważ PAN powiedział: Nie wkraczaj już więcej na tę drogę.17Niech też nie poślubia sobie wielu żon, by jego serce nie popadło w odstępstwo, a także niech nie gromadzi zbyt wiele srebra i złota.18Gdy król zasiądzie na swoim królewskim tronie, niech sobie sporządzi na zwoju odpis tego Prawa, w którego posiadaniu są kapłani Lewici.19Odpis ten będzie u niego i król będzie go[3] czytał przez wszystkie dni swojego życia, po to, by nauczyć się bojaźni PANA, swojego Boga, po to, by pilnować przestrzegania wszystkich poleceń i ustaw tego Prawa20oraz po to, by jego serce nie wynosiło się ponad jego braci i nie odstąpił od przykazania ani w prawo, ani w lewo — aby dzięki temu zapewnić sobie i swoim synom długie panowanie w Izraelu.