1Nie ciesz się, Izraelu! Nie wesel się jak ludy, gdyż odstąpiłeś w nierządzie od Boga, lubiłeś, gdy na klepiskach płacono ci za nierząd!2Lecz klepiska i tłocznie już ich nie wykarmią, a moszcz okaże się zawodny.3Nie pozostaną w ziemi PANA! Efraim pójdzie do Egiptu, w Asyrii będzie jadł nieczysty pokarm.4Nie będą w ofierze wylewać wina dla PANA, nie sprawią Mu przyjemności swoimi ofiarami. Będzie to dla nich niczym chleb żałoby — kto go spożyje, stanie się nieczysty. Tak, swoim chlebem zaspokoją tylko swój głód, nie przyniosą go do domu PANA.5Co będziecie robili, kiedy przyjdą święta? Czym to się zajmiecie w świąteczny dzień PANA?6Bo choćby nawet uszli z powodu spustoszenia, Egipt ich pozbiera, a Memfis pogrzebie. Ich srebrne kosztowności przypadną pokrzywie, a w ich namiotach rozgości się głóg.7Nadeszły dni nawiedzenia! Nadeszły dni odpłaty! Przekona się Izrael, czy prorok jest głupcem i czy szaleńcem jest człowiek mający ducha — a stanie się to z powodu twojej wielkiej winy i z powodu twojej wielkiej wrogości.8Czy Efraim jest stróżem? Czy prorokiem u mego Boga?[1] Sidło ptasznika jest na wszystkich jego drogach, a wrogość w domu[2] jego Boga. (Oz 9,15)9Pogrążyli się w zepsuciu jak za dni Gibei. Lecz On wspomni ich winę, nawiedzi ich za grzechy.
Zapowiedź odrzucenia i niewoli
10Izrael był dla Mnie jak winne grona na pustyni. Traktowałem z początku waszych ojców jak wczesną figę na figowcu. Lecz potem przyszli do Baal-Peor i poświęcili się hańbie! I stali się ohydztwem jak to, co pokochali.11Efraim? Niczym ptak uleci jego chwała — nie będzie noworodków ani kobiet przy nadziei, ani nawet poczęcia.12A nawet gdyby synów odchowali, to im ich uśmiercę, nikt im nie zostanie. Biada im, gdy się od nich odwrócę!13Efraim, jak widziałem, wystawi córki na łup,[3] a swoich synów Efraim wyprowadzi na ścięcie.14Daj im, PANIE, co masz im dać: niepłodne łono i piersi wyschnięte!15Całe ich zło zaczęło się już w Gilgal! Tak, tam ich odrzuciłem. Za ich zło wypędzę ich z mego domu. Nie będę ich już kochał — wszyscy ich książęta to zwykli buntownicy!16Efraim powalony. Jego korzeń — suchy. Owocu nie urodzi — a gdyby urodził, uśmiercę skarby ich łona.17Mój Bóg ich odrzuci, bo Go nie słuchali[4] — i będą tułaczami wśród narodów.