1Efraim otoczył Mnie kłamstwem, a dom Izraela — fałszem,[1] Juda zaś ciągle włóczy się[2] za Bogiem,[3] lecz wobec Świętego[4] jest wierny.2Efraim pasie się wiatrem, cały dzień pogania wiatr pustyni.[5] Mnoży kłamstwo i gwałt. Sprzymierza się z Asyrią i oliwę śle Egiptowi.3Pan wiedzie spór z Judą, ukarze Jakuba stosownie do jego dróg, odpłaci mu według jego czynów.4Już w łonie matki przechytrzył swego brata,[6] a w sile wieku zmagał się z Bogiem.5Mocował się z aniołem — i zwyciężył. Płakał — i dostąpił miłosierdzia. W Betel — tam spotkał Boga i tam razem z Nim rozmawiał.6A był to JHWH, Bóg Zastępów, JHWH — pod tym imieniem sławny.7Ty więc zawróć do swego Boga, zabiegaj o wierność i prawo, w swym Bogu pokładaj nadzieję — zawsze!8Kanaan![7] W jego ręku fałszywe szale, lubi oszukiwać!9A Efraim na to: Owszem, wzbogaciłem się, zdobyłem bogactwo. Lecz w tym, co osiągnąłem, nie dopatrzono się grzechu, który obciążałby mnie jakąś winą![8]10Lecz Ja, PAN, jestem twoim Bogiem od czasów ziemi egipskiej. Znów cię umieszczę w namiotach, tak jak za dni spotkania.[9]11Przemawiałem do proroków — to Ja mnożyłem widzenia. Za pośrednictwem proroków[10] mówiłem w przypowieściach.12W Gileadzie panuje nieprawość! Ach, jaką marnością się stali! W Gilgal z byków składają ofiary! Ich ołtarze są też jak kupy kamieni ułożone przy bruzdach na polach.13Uciekł Jakub na pola Aramu, tam Izrael służył w zamian za żonę, w zamian za kobietę pilnował owiec.14A PAN przez proroka wyprowadził Izrael z Egiptu, pilnował go za pośrednictwem proroka.15Lecz Efraim drażnił Go nad wyraz gorzko, dlatego krew, którą przelał, pozostawi na nim i odpłaci mu jego Pan za zniewagi.