1A ty, Betlejem Efrata, zbyt małe, by zaliczać się do znaczniejszych rodów Judy — z ciebie wyjdzie Mi ten, który będzie władał w Izraelu. Jego początki pradawne, sięgają dni pradawnych.2Dlatego wyda ich aż do czasu, gdy rodząca urodzi, i pozostali Jego bracia powrócą do synów Izraela.3I powstanie, będzie pasł w mocy PANA, w majestacie imienia JHWH, Jego Boga — wówczas osiądą, bo Jego wielkość sięgnie aż po krańce ziemi.4I Ten będzie pokojem.[1] Gdy Asyria wkroczy do naszej ziemi i gdy wkroczy do naszych twierdz,[2] przeciwstawimy jej siedmiu pasterzy i ośmiu książąt spomiędzy ludzi.5I potraktują Asyrię mieczem, ziemię Nimroda u jej bram[3] — i wybawi[4] nas On od Asyrii, gdy wejdzie do naszej ziemi, gdy przekroczy naszą granicę. Dzieje przyszłej reszty6I stanie się reszta Jakuba pośród licznych ludów jak rosa pochodząca od PANA, jak ulewne deszcze na zieleń, która nie łączy nadziei z człowiekiem ani nie czeka na synów ludzkich.7I stanie się reszta Jakuba wśród narodów, pośród licznych ludów, jak lew między zwierzyną lasów, jak lwię między stadami owiec, które — gdy przechodzi — depcze, szarpie — i nie ma ratunku.8Podniesiesz rękę przeciw nieprzyjaciołom, wszyscy twoi wrogowie poginą.
Nadchodząca zguba
9Gdy nastanie ten dzień — oświadcza PAN — pozbawię cię koni i zniszczę twoje rydwany.10Zburzę miasta twej ziemi i potrzaskam wszystkie twe umocnienia.11Wytrącę czary z twej ręki i odbiorę ci twoich wróżbitów.12Pokruszę twoje bożyszcza i twoje posągi. I nie będziesz się już kłaniał dziełu swoich rąk.13Powyrywam twoje aszery i spustoszę twoje miasta.14Tak uczynię w gniewie i w porywie zemsty narodom, które okazały się nieposłuszne.