Składanie ofiar we własnej ziemi Ofiary krwawe i z pokarmów
1Potem PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy:2Przekaż synom Izraela: Gdy wejdziecie do ziemi waszych siedzib, którą Ja wam daję,3a będziecie składali PANU wdzięczny dar, ofiarę całopalną lub ofiarę rzeźną, chcąc złożyć szczególny ślub lub dobrowolny dar, albo jeśli zechcecie to uczynić w czasie świąt, chcąc ofiarować PANU przyjemną woń, z bydła lub z owiec,4to niech składający PANU taką ofiarę złoży przy niej, jako ofiarę z pokarmów, jedną dziesiątą efy najlepszej pszennej mąki, rozczynionej jedną czwartą hinu oliwy,5oraz wino na ofiarę z płynów w ilości jednej czwartej hinu. Tak postąpisz przy ofierze całopalnej lub ofierze rzeźnej, na każdego baranka,6albo — przy baranie — złożysz na ofiarę z pokarmów dwie dziesiąte efy najlepszej pszennej mąki, rozczynionej jedną trzecią hinu oliwy,7oraz wino na ofiarę z płynów w ilości jednej trzeciej hinu. Złożysz to jako woń miłą PANU.8A jeśli w ofierze całopalnej lub w ofierze rzeźnej, jako szczególny ślub lub jako ofiarę pokoju, będziesz składał PANU młodego cielca,9to przy młodym cielcu złożysz na ofiarę z pokarmów trzy dziesiąte efy najlepszej pszennej mąki, rozczynionej połową hinu oliwy,10oraz wino na ofiarę z płynów w ilości połowy hinu — będzie to wdzięczny dar, woń miła PANU.11Tak należy postąpić przy każdym cielcu, przy każdym baranie lub przy każdym jagnięciu z baranków lub kóz.12Jaka będzie liczba ofiarowanych zwierząt, taka będzie ofiara na każde z nich.13Tak postąpi w tej sprawie każdy tubylec, gdy zechce złożyć wdzięczny dar, woń miłą PANU.14A jeśli zamieszka z wami cudzoziemiec albo będzie to ktoś, kto mieszka wśród was od pokoleń, i będzie chciał złożyć wdzięczny dar, woń miłą PANU, to uczyni to tak, jak wy czynicie.15Jednakowa ustawa obowiązywać będzie całą wspólnotę, was i cudzoziemca, względem PANA. Będzie to ustawa wieczysta dla waszych przyszłych pokoleń, taka sama dla was, jak i dla cudzoziemca.16Jednakowe prawo i jednakowy przepis dotyczyć będzie was i cudzoziemców przebywających wśród was.
Ofiara z pierwszych plonów pól
17Następnie PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy:18Przekaż synom Izraela: Gdy wejdziecie do ziemi, do której was prowadzę,19i będziecie spożywać chleb z plonów tej ziemi, to złożycie PANU szczególny dar.20Tym szczególnym darem będzie bułka[1] z pierwocin zmielonego jęczmienia; złożycie ją podobnie jak szczególny dar z klepiska.21Szczególny dar z pierwocin zmielonego jęczmienia składać będziecie PANU po wszystkie pokolenia.
Ofiary za nieumyślne uchybienia
22Jeśli nieumyślnie uchybicie i nie dopełnicie tych wszystkich przykazań, które PAN przekazał Mojżeszowi,23czegokolwiek, co PAN przykazał wam za pośrednictwem Mojżesza, od dnia, w którym PAN to przykazał, i później, po wszystkie pokolenia,24to jeśli stało się to przez przeoczenie[2] wspólnoty, przez pomyłkę,[3] to całe zgromadzenie przygotuje jednego młodego cielca na ofiarę całopalną, woń miłą PANU, wraz z przynależną mu ofiarą z pokarmów i ofiarą z płynów, według przepisu, oraz jednego kozła na ofiarę za grzech.25Kapłan przebłaga za całe zgromadzenie synów Izraela i będzie im przebaczone, gdyż było to przeoczenie i oni złożyli swoją ofiarę, wdzięczny dar dla PANA, oraz swoją ofiarę za grzech przed PANEM za swoje przeoczenie.26I będzie przebaczone całemu zgromadzeniu synów Izraela oraz cudzoziemcowi przebywającemu wśród nich, ponieważ cały lud popełnił to przez przeoczenie.27Jeśli ktoś sam zgrzeszy przez przeoczenie, to w ofierze za grzech złoży jednoroczną kozę.28Kapłan przebłaga za tę nieuważną osobę, która dopuściła się grzechu wobec PANA — i będzie jej przebaczone.29Zarówno tubylca z synów Izraela, jak i cudzoziemca, przebywającego wśród was, obowiązywać będzie jedno prawo przy popełnieniu przeoczenia.30Natomiast ten, kto lekceważy PANA w sposób świadomy i hardy[4] — czy to tubylec, czy cudzoziemiec — znieważa Go i taki człowiek zostanie usunięty spośród swojego ludu.31Wzgardził on Słowem PANA i złamał Jego przykazanie — taki człowiek zostanie całkowicie usunięty, a jego wina pozostanie na nim.
Kara za złamanie szabatu
32Gdy Izraelici przebywali na pustyni, spotkali pewnego człowieka, który w dniu szabatu zbierał drewno.33Ci więc, którzy go na tej czynności zastali, przyprowadzili go do Mojżesza i Aarona oraz do całego zgromadzenia.34Do czasu rozstrzygnięcia, jak należy z nim postąpić, osadzili go pod strażą.35Wówczas PAN powiedział do Mojżesza: Człowiek ten będzie musiał umrzeć. Niech całe zgromadzenie ukamienuje go na zewnątrz obozu.36Wyprowadzili go zatem, całe zgromadzenie, poza obóz, tam go ukamienowali i umarł. Stało się tak, jak PAN przykazał Mojżeszowi.
Frędzle przy szatach
37PAN powiedział też do Mojżesza:38Przemów do synów Izraela i powiedz im, by po wszystkie pokolenia robili sobie frędzle na skrajach swoich szat, a na skrajnym frędzlu umieścili splot[5] z fioletu.39Będziecie więc nosili frędzle. Gdy na nie spojrzycie, to przypomnicie sobie wszystkie przykazania PANA. Będziecie ich przestrzegali. Nie będziecie podążać za własnymi upodobaniami[6] ani za tym, ku czemu pożądliwie spoglądają wasze oczy, bo postępując w ten sposób, moglibyście dopuścić się cudzołóstwa.40Przeciwnie, pamiętajcie i wypełniajcie wszystkie moje przykazania, bądźcie święci[7] dla waszego Boga.41Ja, PAN, jestem waszym Bogiem, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, aby być dla was Bogiem — Ja, PAN, jestem waszym Bogiem.