1PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: (Pwt 1,19)2Wyślij zwiadowców do Kanaanu, aby obejrzeli ziemię, którą zamierzam dać synom Izraela. Niech książęta wyślą po jednym przedstawicielu z każdego plemienia.[1]3W związku z tym, zgodnie z poleceniem PANA, Mojżesz wysłał zwiadowców z pustyni Paran. Wszyscy posłani byli naczelnikami wśród Izraelitów.4A oto ich imiona: Z plemienia Rubena — Szamua, syn Zakura.5Z plemienia Symeona — Szafat, syn Choriego.6Z plemienia Judy — Kaleb, syn Jefunego.7Z plemienia Issachara — Jigal, syn Józefa.8Z plemienia Efraima — Hoszea, syn Nuna.9Z plemienia Beniamina — Palti, syn Rafu.10Z plemienia Zebulona — Gadiel, syn Sodiego.11Z plemienia Józefa, to jest z plemienia Manassesa — Gadi, syn Susiego.12Z plemienia Dana — Amiel, syn Gemaliego.13Z plemienia Aszera — Setur, syn Michaela.14Z plemienia Naftalego — Nachbi, syn Wofsiego.15Z plemienia Gada — Geuel, syn Makiego.16To były imiona zwiadowców, których wysłał Mojżesz, chcąc zbadać tę ziemię, a Hoszei,[2] synowi Nuna, nadał wówczas imię Jozue.17Wysyłając ich na przeszpiegi do Kanaanu, Mojżesz polecił: Idźcie górą przez Negeb, po czym skierujcie się na pogórze.18Zbadajcie, jaka jest ta ziemia: Czy zamieszkujący ją lud jest silny, czy słaby? Czy jest liczny, czy nieliczny?19Czy ziemia, którą zamieszkuje, jest bogata, czy uboga? Czy miasta, w których mieszka, to obozowiska, czy warownie?20Czy ziemia uprawna jest żyzna, czy jałowa? Czy rosną tam drzewa, czy nie? Bądźcie przy tym odważni. Przynieście też coś z płodów tej ziemi. A była to właśnie pora dojrzewania winogron.21Zwiadowcy poszli więc i obeszli Kanaan od pustyni Syn aż po Rechob przy Chamat.[3]22Udali się górą przez Negeb i doszli do Hebronu, gdzie mieszkali Achiman, Szeszaj i Talmaj, potomkowie Anaka. Hebron zaś został zbudowany siedem lat wcześniej niż Soan w Egipcie.23Po drodze dotarli aż do doliny Eszkol,[4] gdzie ucięli gałąź winorośli z jedną kiścią winogron, którą musieli we dwóch nieść na drążku! Zabrali także trochę jabłek granatu i fig.24Miejsce to Izraelici nazwali doliną Eszkol z powodu kiści winogron, którą tam ucięli.
Doniesienia zwiadowców
25Ze swojej zwiadowczej wyprawy do ziemi Kanaan wrócili po czterdziestu dniach.26Po powrocie udali się do Mojżesza i do Aarona, stanęli też przed całym zgromadzeniem Izraelitów w Kadesz, na pustyni Paran. Tam zdali sprawę im oraz całemu zgromadzeniu. Pokazali także płody ziemi, które ze sobą przynieśli.27Opowiedzieli Mojżeszowi wszystko po kolei: Przyszliśmy do ziemi, do której nas wysłałeś, i przekonaliśmy się, że rzeczywiście opływa ona w mleko i miód — zobacz, to jej owoce.28Jednakże lud mieszkający w tej ziemi jest silny. Miasta są obwarowane i bardzo wielkie. Widzieliśmy tam także potomków Anaka.29W ziemi Negeb mieszkają Amalekici. Chetyci,[5] Jebuzyci i Amoryci zamieszkują góry, a Kananejczycy mieszkają nad morzem, a także wzdłuż Jordanu.30Na tę wieść lud oburzył się na Mojżesza, tak że Kaleb zaczął uciszać niezadowolonych: Najedziemy tę ziemię odważnie — przekonywał — i zdobędziemy ją. Na pewno zdołamy ją zdobyć!31Jednak zwiadowcy, którzy — jak Kaleb — brali udział w wyprawie, twierdzili: Nie poradzimy sobie z tym ludem. Jest on od nas silniejszy!32W ten sposób rozpuszczali wśród Izraelitów złą wieść o ziemi, którą przemierzyli. Ziemia, w której byliśmy na zwiadach — mówili — to ziemia niebezpieczna dla tych, którzy chcieliby w niej zamieszkać. Jej mieszkańcy to mężczyźni rośli.33Widzieliśmy tam także olbrzymów,[6] potomków Anaka, wywodzących się od olbrzymów. Wobec nich wydawaliśmy się sobie[7] jak szarańcza — i tacy byliśmy w ich oczach. (Rdz 6,4)