Ofiara za nieświadome zatajenia, nierozwagę i zanieczyszczenia
1Ktokolwiek[1] zgrzeszy i ściągnie na siebie winę przez to, że chociaż był czegoś świadkiem — coś widział lub o czymś wiedział — a jednak to zataił i milczał, kiedy szukano świadectwa, (Kpł 1,2; Kpł 2,1)2albo kto zgrzeszy przez to, że dotknie jakiejkolwiek nieczystej rzeczy, padliny nieczystego zwierzęcia, czy to dzikiego, czy domowego, padliny jakiegoś nieczystego gada, i choć umknęło to jego uwadze, stał się nieczysty i obciążył się przewinieniem;3albo kto zgrzeszy przez to, że dotknie ludzkiej nieczystości lub jakiejkolwiek innej, która czyni nieczystym, i choć najpierw umknęło to jego uwadze, to potem uświadomił sobie, że obciążył się przewinieniem;4albo kto zgrzeszy przez to, że pochopnie przysięgnie w dobrej czy złej sprawie, jak to się może zdarzyć, gdy ktoś mówi dużo i bezmyślnie, i choć najpierw umknęło to jego uwadze, to potem zrozumiał, że ciąży na nim przewinienie w jednej z wymienionych rzeczy —5jeśli więc ktoś obciąży się przewinieniem w tych sprawach, to niech przyzna, że zgrzeszył,6i niech za popełniony grzech przyprowadzi do PANA w ofierze za przewinienie owcę lub kozę, jako ofiarę za grzech. Wówczas kapłan dokona za niego przebłagania — i będzie oczyszczony od grzechu.7Jeśli jednak nie stać go na to,[2] aby złożyć owcę w ofierze za przewinienie, którym obciążył się grzesząc, to niech w tej ofierze przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie, jednego ptaka na ofiarę za grzech, a drugiego na ofiarę całopalną.8Niech przyniesie te ptaki do kapłana, a ten złoży najpierw tego, który ma być ofiarą za grzech. Skręci on jego głowę tuż przy szyi, lecz jej nie oddzieli,9pokropi krwią ofiary za grzech ścianę ołtarza, a resztę krwi wyciśnie u podstawy ołtarza — to będzie ofiara za grzech.10Z drugiego natomiast uczyni ofiarę całopalną zgodnie z przepisami. W ten sposób kapłan dokona przebłagania za grzech, którego dopuścił się ofiarujący — i będzie mu przebaczone.11Jeśli jednak nie stać go na dwie synogarlice albo na dwa młode gołębie, to niech w ofierze za popełniony grzech przyniesie jedną dziesiątą część efy[3] najlepszej mąki, lecz niech jej nie polewa oliwą ani nie wkłada na nią kadzidła, gdyż jest ona ofiarą za grzech.12Niech przyniesie ją do kapłana, a kapłan niech z niej weźmie pełną garść mąki jako przypomnienie i niech ją spali na ołtarzu na wdzięcznych darach dla PANA — jest to ofiara za grzech.13W ten sposób kapłan dokona przebłagania za grzech popełniony przez ofiarującego w jednej z wymienionych spraw — i będzie mu przebaczony. Reszta mąki należeć będzie do kapłana, jak w przypadku ofiary z pokarmów.
Ofiara za niezamierzone sprzeniewierzenia
14PAN przemówił też do Mojżesza tymi słowy:15Ktokolwiek dopuści się sprzeniewierzenia[4] i zgrzeszy przez przeoczenie przeciw czemuś, co święte w oczach PANA, to jako ofiarę za przewinienie przyprowadzi do PANA barana bez skazy — według twojego oszacowania w srebrnych syklach świątynnych.[5]16Natomiast za świętość, przeciw której zgrzeszył, odpłaci dodając jedną piątą — i tak odda ją kapłanowi. Kapłan zaś baranem ofiary za przewinienie dokona przebłagania i będzie mu przebaczone.
Ofiara za niezamierzone przestąpienie przykazania
17Jeśli ktoś zgrzeszy i postąpi wbrew któremukolwiek z przykazań PANA zamiast je spełnić, przez nieuwagę dopuści się przewinienia i obciąży się winą,18to w ofierze za to przewinienie przyprowadzi barana bez skazy, według twojego oszacowania. Przyprowadzi go do kapłana, a kapłan dokona za ofiarującego przebłagania, za jego przeoczenie, przez które niechcący pobłądził — i będzie mu przebaczone.19Taka będzie jego ofiara za przewinienie, ponieważ zawinił wobec PANA.