1Sedekiasz miał dwadzieścia jeden lat, gdy został królem. Panował w Jerozolimie jedenaście lat. Jego matka nazywała się Chamutal,[1] a była córką Jeremiasza z Libny.2Sedekiasz czynił to, co było złe w oczach PANA, dokładnie tak jak Jehojakim.3PAN nie patrzył na to przychylnym okiem. Doszło w końcu do tego, że odrzucił Jerozolimę i Judę i pozbawił je swojej obecności. W tym też czasie Sedekiasz zbuntował się przeciw królowi Babilonu.4Z tego powodu w dziewiątym roku panowania Sedekiasza, w dziesiątym miesiącu i w dziesiątym dniu tego miesiąca, pod Jerozolimę ściągnął Nebukadnesar, król Babilonu. Przybył z całym swoim wojskiem. Obległ miasto i zaczął sypać wokół niego wały.5Oblężenie trwało aż do jedenastego roku panowania króla Sedekiasza.6W czwartym miesiącu, dziewiątego dnia tego miesiąca, gdy głód w mieście wzmógł się do tego stopnia, że nie było już chleba dla prostego ludu,7zrobiono wyłom w murze miasta. Na wieść o tym wszyscy wojownicy uciekli. Opuścili oni miasto nocą. Wybrali drogę przez bramę między dwoma murami, w sąsiedztwie ogrodów królewskich. Chaldejczycy oblegali miasto, oni zaś ruszyli w kierunku stepu.[2]8Jednak wojsko chaldejskie ruszyło w pościg za królem. Dogoniło go na stepach Jerycha. Całe jego wojsko poszło w rozsypkę,9a oni pojmali Sedekiasza i zaprowadzili do króla Babilonu, do Ribli w ziemi Chamat. Tam zapadł na niego wyrok.10Król Babilonu kazał ściąć synów Sedekiasza na oczach ich ojca. Podobnie, tam w Ribli, kazał ściąć wszystkich książąt Judy.11Następnie kazał oślepić Sedekiasza, zakuć go w kajdany i odprowadzić do Babilonu. Tam król Babilonu osadził Sedekiasza w więzieniu,[3] gdzie ten przebywał do śmierci.12Tymczasem w piątym miesiącu, w dziesiątym dniu tego miesiąca, a był to dziewiętnasty rok panowania Nebukadnesara, króla Babilonu, przybył do Jerozolimy Nebuzaradan. Był on dowódcą straży przybocznej i służył w najbliższym otoczeniu króla Babilonu.13Spalił on świątynię PANA, pałac królewski i co ważniejsze domy w Jerozolimie.14Natomiast całe wojsko, będące pod komendą dowódcy straży przybocznej, zburzyło wszystkie mury wokół Jerozolimy.15Część ubogiej ludności, resztę ludu pozostałego w mieście, zbiegów, którzy przeszli do króla Babilonu, i resztę rzemieślników kazał Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, zabrać do niewoli.16Część natomiast ubogiej ludności pozostawił Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, powierzając im uprawę winnic i ziemi.17Co do brązowych kolumn, które znajdowały się w świątyni PANA, podstaw, brązowej kadzi zwanej morzem, która też znajdowała się w świątyni PANA, te sprzęty Chaldejczycy rozbili, a brąz wywieźli do Babilonu.18Podobnie zabrali garnki, łopatki, szczypce, miski, łyżki — i wszystkie przybory z brązu, których używano przy służbie świątynnej.19Dowódca straży przybocznej zabrał też czasze, kadzielnice, miski, garnki, świeczniki, łyżki i czasze ofiarne, zarówno te, które były wykonane ze szczerego złota, jak i te, które były wykonane ze srebra.20Jeśli chodzi o dwie kolumny, kadź i dwanaście brązowych cielców stojących pod jej podstawą, czyli o sprzęty, które sporządził król Salomon dla świątyni PANA, nie sprawdzano wagi brązu, z którego były wykonane.21Ale co do kolumn, to jedna kolumna miała osiemnaście łokci[4] wysokości i dwanaście łokci[5] w obwodzie, jej grubość wynosiła cztery palce,[6] a wewnątrz była pusta.22Głowica każdej kolumny była również wykonana z brązu i mierzyła pięć łokci[7] wysokości. Brązowa była też plecionka i owoce granatu rozmieszczone po obwodzie głowicy. Podobnie wykonana była głowica drugiej kolumny.23W sumie owoców granatu było dziewięćdziesiąt sześć z każdej strony, a sto wziętych z tymi wokół plecionki.24Następnie dowódca straży przybocznej zabrał arcykapłana Serajasza, kapłana zastępcę Sofoniasza oraz trzech stróżów progów.25Z miasta natomiast zabrał jednego urzędnika dworskiego, który był dowódcą wojska, siedmiu mężczyzn z najbliższego otoczenia króla, którzy nadal przebywali w mieście, sekretarza dowódcy oddziału, który zajmował się werbunkiem wśród ludności kraju, i sześćdziesięciu ludzi spośród prostego ludu pozostającego w mieście.26Ich wszystkich zabrał Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, i zaprowadził do króla Babilonu, do Ribli.27Król Babilonu zaś kazał ich stracić tam w Ribli, w ziemi Chamat — i tak Juda został uprowadzony ze swojej ziemi.28Oto liczby kolejnych partii ludu uprowadzonych przez Nebukadnesara. W siódmym roku — trzy tysiące dwudziestu trzech Judejczyków.29W osiemnastym roku Nebukadnesara, z Jerozolimy: osiemset trzydzieści dwie osoby.30W dwudziestym trzecim roku Nebukadnesara uprowadził Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, siedmiuset czterdziestu pięciu Judejczyków. Wszystkich uprowadzonych było zatem cztery tysiące sześćset osób.
Ułaskawienie Jehojachina
31W trzydziestym siódmym roku od uprowadzenia Jehojachina, króla Judy, w dwunastym miesiącu, w dwudziestym piątym dniu tego miesiąca, Ewil-Merodak, król Babilonu, w roku swego wstąpienia na tronułaskawił Jehojachina, króla Judy, i uwolnił go z więzienia.32Rozmawiał z nim życzliwie, a jego krzesło ustawił wyżej niż krzesła królów, którzy przebywali u niego w Babilonie.33Jehojachin zrzucił zatem swe szaty więzienne i przez pozostałe dni swojego życia jadał przy stole królewskim.34Król Babilonu zapewnił mu stałe utrzymanie, z którego ten korzystał codziennie aż do śmierci, przez wszystkie pozostałe dni swego życia.