1Słuchajcie tego, domu Jakuba, wy, nazywani imieniem Izraela i należący do potomstwa[1] Judy, przysięgający na imię PANA i wyznający Boga Izraela — chociaż nie w dobrej wierze, nieszczerze![2]2Tak, przecież biorą nazwę od świętego miasta i opierają się na Bogu Izraela, którego imię brzmi: PAN Zastępów.3To, co się stało, zapowiadałem już wcześniej, ode Mnie wyszła wieść, Ja to ogłosiłem, po czym spełniłem to, nagle — i nadeszło!4Ponieważ wiedziałem, że jesteś uparty i że twój kark jest niczym ścięgno z żelaza, a czoło twarde jak spiż.5Właśnie dlatego zapowiadałem ci to od dawna, ogłaszałem, zanim nastąpiło, abyś nie powiedział: To sprawa mego bożka, mój posążek, mój odlew o tym postanowił.6Słyszałeś! Skojarz to wszystko! Czy nie przyznasz Mi racji? Od teraz natomiast będziesz ode Mnie słyszał o tym, co nowe, zakryte, i o czym nie wiedziałeś.7Teraz powstało — nie dawniej, nie słyszałeś o tym przed dniem dzisiejszym, abyś nie powiedział: O tym już wiedziałem!8Nie wiedziałeś. Nie słyszałeś. Nigdy nie doszło to do twoich uszu! Wiedziałem bowiem, że jesteś całkowicie przewrotny, od łona matki zwany buntownikiem.9Ze względu na moje imię powstrzymywałem swój gniew, ze względu na moją sławę oszczędzałem cię, nie chcąc cię zniszczyć.10Wytapiałem cię[3] jednak, ale nie jak srebro. Próbowałem cię[4] w piecu cierpienia.11Czyniłem to ze względu na siebie, tylko ze względu na siebie, bo dlaczego moje imię[5] miałoby być bezczeszczone? Przecież mojej chwały nie oddam nikomu.
Wezwanie do wyjścia z niewoli
12Słuchaj Mnie, Jakubie, i ty, Izraelu, którego powołałem! Ja jestem tym Bogiem — Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni.13Tak, to moja ręka posadowiła ziemię, moja prawica rozpięła niebiosa; gdy Ja na nie zawołam, wszystkie stają na baczność.14Zbierzcie się wy wszyscy! Słuchajcie! Czy kto inny to zapowiedział? Ten, którego PAN kocha, wykona Jego wolę na Babilonie, wykona ją swym ramieniem na Chaldejczykach.15Ja, Ja to oznajmiłem i Ja go powołałem, sprowadziłem go — i dam mu powodzenie.16Zbliżcie się do Mnie! Słuchajcie tego! Nigdy nie głosiłem w ukryciu; od czasu, kiedy się to dzieje, Ja jestem świadkiem zdarzeń. A teraz posłał mnie Wszechmocny PAN oraz Jego Duch.17Tak mówi PAN, twój Odkupiciel, Święty Izraela: Ja, PAN, twój Bóg, uczę cię tego, co zapewni ci korzyść, prowadzę cię drogą, po której masz iść.18Gdybyś wcześniej zważał na moje przykazania, twój pokój byłby jak rzeka, a twoja sprawiedliwość niczym morskie fale!19Twojego potomstwa byłoby dużo — jak piasku, a twoich dzieci[6] tyle, co jego ziaren, nie byłoby też tępione ani niszczone jego imię przed moim obliczem.20Wychodźcie z Babilonu! Uciekajcie z Chaldei! Ogłoście to z radością! Niech wszyscy usłyszą! Niech wieść o tym dotrze aż po krańce ziemi! Mówcie: PAN wykupił swojego sługę Jakuba!21Nie mieli pragnienia, gdy ich niegdyś wiódł przez pustynię; sprawił, że woda dla nich trysnęła ze skały. Tak! Rozłupał skałę i popłynęła woda!22A do bezbożnych PAN mówi: Nie zaznają pokoju!