1Wyrok o Tyrze. Zapłaczcie, okręty Tarsziszu![1] Bo Tyr jest spustoszony: bez domu, bez portu, bez ziemi! Cypryjczycy mu to ogłosili.2Zaniemówcie, mieszkańcy wybrzeża, wy, kupcy Sydonu, wyprawiający swych posłańców3przez rozległe morza! Ziarno Szichoru ich żniwem, z Nilu czerpią plony — kwitnie w nim handel narodów.4Wstydź się, Sydonie, bo powiedziało morze, twierdza nadmorska[2] tak rzekła: Nie miałam bólów i nie rodziłam, nie wychowałam młodzieńców i nie wypiastowałam dziewic.5Gdy ta wieść dotrze do Egiptu, zadrży, słysząc o Tyrze.6Przeprawcie się do Tarszisz, płaczcie, mieszkańcy wybrzeża![3]7Czy wasze to miasto rozbawione, którego początek sięga dni zamierzchłych? Nosiły je jego nogi, aby się z dala osiedlać?8Kto powziął ten plan przeciw Tyrowi, który rozdaje korony,[4] którego kupcy byli książętami, a handlarze dostojnikami tej ziemi?9PAN Zastępów tak postanowił: Poniżyć pychę, ukrócić wszelką wyniosłość u wszystkich dostojników ziemi.10Przepraw się do swej ziemi jak przez Nil, córko Tarsziszu, bo nie ma już portu![5]11PAN swą rękę wyciągnął nad morzem i wstrząsnął królestwami, a co do Kanaanu, rozkazał zburzyć jego twierdze.12Powiedział: Już nie będziesz się cieszyć, zhańbiona dziewico córki Sydonu! Powstań, przepraw się na Cypr! Lecz tam też nie zaznasz spokoju.13Oto ziemia chaldejska — lud, którego nie było; Asyryjczyk założył ją dla żeglarzy. Ustawili tarany, zburzyli jego pałace — zamienili je w ruiny!14Płaczcie, okręty Tarsziszu! Zburzona jest wasza twierdza!15I stanie się w tym dniu, że Tyr będzie zapomniany na siedemdziesiąt lat, na czas przypadający na jednego króla. Po upływie siedemdziesięciu lat będzie z Tyrem tak, jak w pieśni o nierządnicy:16Weź lutnię, obchodź miasto, bo o tobie zapomnieli! Brzdąkaj dobrze, śpiewaj dużo, by cię sobie przypomnieli!17Bo po upływie siedemdziesięciu lat PAN nawiedzi Tyr, a ten znów zacznie zarabiać na swym nierządzie. Będzie uprawiał nierząd ze wszystkimi królestwami świata, po całej ziemi.18A jego zysk i zarobek za nierząd będzie świętością dla PANA. Nie będzie się go gromadzić ani odkładać. Korzystać z niego będą mieszkający blisko PANA, by mogli się najeść do syta i okazale ubrać.