1A gdy losem rozdzielicie ziemię na własność dziedziczną, wydzielicie też w niej, jako szczególny dar dla PANA, obszar święty. Będzie on mierzył dwadzieścia pięć tysięcy łokci z zachodu na wschód i dwadzieścia tysięcy[1] łokci z północy na południe. Obszar ten będzie święty w obrębie swych granic.2Z niego na świątynię przeznaczycie kwadratową działkę o wymiarach pięćset na pięćset łokci, otoczoną pasem wolnej przestrzeni o szerokości pięćdziesięciu łokci.[2]3Z tego obszaru również wydzielisz pas mierzący dwadzieścia pięć tysięcy łokci z zachodu na wschód i dziesięć tysięcy[3] łokci z północy na południe. W obrębie tego pasa stanie świątynia z jej miejscem najświętszym.4Ten święty obszar ziemi przeznaczony też będzie dla kapłanów pełniących służbę w świątyni, przystępujących, aby służyć PANU. Prócz tego więc, że będzie tam miejsce na świątynię, będzie to również obszar przeznaczony do zamieszkania przez kapłanów.[4]5Na północ od tego obszaru, na całej jego długości, rozciągać się będzie pas przeznaczony dla Lewitów. Będzie on miał szerokość dziesięciu tysięcy łokci i będzie własnością Lewitów pełniących służbę w świątyni. Tam pobudują swoje miasta do zamieszkania.[5]6Własnością przydzieloną miastu będzie pas ciągnący się przez pięć tysięcy łokci na południe od świętego obszaru, przylegający do niego na całej swej długości. Będzie on należał do całego domu Izraela.7Dla panującego natomiast przeznaczycie ziemię położoną zarówno po stronie zachodniej, jak i po stronie wschodniej świętego obszaru oraz pasa należącego do miasta. Będzie on z obu stron graniczył z tymi obszarami, a swą długością z północy na południe będzie odpowiadał długości jednego z działów od granicy zachodniej do wschodniej.8Będzie to ziemia panującego, jego własność w Izraelu, aby moi panujący nie uciskali już mojego ludu, lecz pozostawili domowi Izraela ziemię stosownie do jego plemion.9Tak mówi Wszechmocny PAN: Dość tego, panujący Izraela! Koniec z przemocą i uciskiem! Dbajcie o prawo i sprawiedliwość. Przestańcie wywłaszczać mój lud — oświadcza Wszechmocny PAN. —10Używajcie rzetelnych odważników, rzetelnej efy[6] i rzetelnego batu![7]11Niech efa i bat będą jednej miary. Bat niech będzie dziesiątą częścią chomera[8] i efa niech będzie dziesiątą częścią chomera, i niech chomer będzie wyznacznikiem miary.12Sykl[9] niech ma dwadzieścia ger; niech dwadzieścia sykli, dwadzieścia pięć sykli i piętnaście sykli będzie dla was jedną miną.[10]
Szczególne dary na rzecz panującego
13Co do szczególnych darów, ich wysokość ma być następująca: z chomera pszenicy jedna szósta część efy. Z chomera jęczmienia również jedna szósta część efy.14Co do oliwy mierzonej w batach — jedna dziesiąta batu z koru, a od dziesięciu batów — chomer; gdyż dziesięć batów to chomer.15Co do owiec, jedna owca na dwieście, karmiona na żyznych pastwiskach Izraela, na ofiarę z pokarmów, ofiarę całopalną i na ofiary pojednania, dla przebłagania za was — oświadcza Wszechmocny PAN.16Do szczególnych darów na rzecz panującego będzie zobowiązany cały lud Izraela.
Dary panującego na rzecz świątyni
17Na panującym z kolei będzie spoczywała troska o ofiary całopalne, ofiary z pokarmów i ofiary z płynów. Będą one składane w dni świąteczne, w nowie i szabaty — i we wszystkie święta domu Izraela. Panujący ma dbać o ofiary zagrzeszne, ofiary z pokarmów, ofiary całopalne i ofiary pojednania — dla przebłagania za dom Izraela.18Tak mówi Wszechmocny PAN: W pierwszym miesiącu, w pierwszym dniu tego miesiąca, weźmiesz cielca z bydła bez skazy i oczyścisz z grzechu świątynię.19Kapłan weźmie nieco z krwi ofiary zagrzesznej i pomaże nią odrzwia przybytku, cztery narożniki podstawy ołtarza oraz odrzwia bramy dziedzińca wewnętrznego.20To samo uczynisz w siódmym dniu tego miesiąca,[11] mając na uwadze każdego, kto zgrzeszył przez przeoczenie lub uczynił to w swojej prostocie. W ten sposób dokonacie przebłagania za przybytek.21W pierwszym miesiącu, w czternastym dniu miesiąca, będziecie obchodzili Święto Paschy. Przez siedem dni będziecie jedli przaśniki.22W tym dniu panujący przygotuje cielca na ofiarę zagrzeszną — za siebie i za cały lud.23Przez siedem dalszych dni tego święta przygotowywać będzie na ofiarę całopalną dla PANA siedem cielców i siedem baranów bez skazy — codziennie, przez siedem dni — a na ofiarę zagrzeszną kozła, każdego dnia.24Na ofiarę z pokarmów przygotuje natomiast efę do cielca i efę do barana, i hin[12] oliwy na efę.25W siódmym miesiącu, w piętnastym dniu tego miesiąca, to jest w czasie święta, panujący będzie przygotowywał ofiary podobne jak te, i tak przez siedem dni. Będzie przygotowywał takie same ofiary zagrzeszne, całopalne, z pokarmów — z taką samą ilością oliwy.