1W dwunastym roku, w dwunastym[1] miesiącu, w pierwszym dniu tego miesiąca, PAN skierował do mnie Słowo tej treści:2Synu człowieczy! Zanuć żałobną pieśń nad faraonem, królem Egiptu. Powiedz do niego: Myślałeś, że jesteś młodym lwem wśród narodów, a jesteś morskim potworem! Parskasz w swoich rzekach,[2] mącisz wodę łapami, chlapiesz się w strumieniach.3Posłuchaj, co mówi Wszechmocny PAN: Rozciągnę nad tobą swą sieć na oczach licznych ludów — i wyciągną cię w moim niewodzie.4Potem rzucę cię na ziemię, zwalę cię na otwarte pole, zwołam na ciebie dzikie ptactwo i nasycę tobą zwierzęta.5Rozrzucę twoje cielsko po górach, twoim ścierwem wypełnię doliny.6Napoję ziemię twą posoką aż po góry i będą jej pełne kanały.7Gdy będziesz gasł, zakryję nieboskłon i zaćmię na nim gwiazdy. Słońce zasłonię obłokiem, a księżyc nie zabłyśnie swym blaskiem.8Wszystkie jasne światła na niebie zaćmię nad tobą i pogrążę w ciemności twą ziemię — oświadcza Wszechmocny PAN.9Wzbudzę niepokój w sercach licznych ludów, gdy poprowadzę twoich rozbitków do narodów, do krajów, których nie znałeś.10I wywołam u nich zdziwienie nad tobą. Z twego powodu na ich królów spadnie strach![3] Gdy machnę nad nimi swoim mieczem, każdy w dniu twojego upadku nieustannie będzie drżał o swoje życie.11Gdyż tak mówi Wszechmocny PAN: Spadnie na ciebie miecz króla Babilonu!12Mieczami bohaterów, najokrutniejszych wśród ludów, powalę twoją armię! Zniszczą oni świetność Egiptu, rozbiją całą jego potęgę!13Wytępię z licznych wód wszystkie jego zwierzęta, nie zmąci ich już żadna noga ludzka ani żadne kopyto bydlęcia.14Potem oczyszczę ich wody, ich strumienie popłyną jak oliwa — oświadcza Wszechmocny PAN.15Gdy zamienię Egipt w pustkowie, a kraj straci to, co go wypełnia, gdy pobiję wszystkich jego mieszkańców, wtedy przekonają się, że to Ja jestem PAN.16Oto pieśń żałobna. Zanucą ją kobiety w różnych krajach, nad Egiptem z jego armią — oświadcza Wszechmocny PAN.
Pieśń żałoby nad faraonem
17W dwunastym roku, w pierwszym miesiącu,[4] w piętnastym dniu tego miesiąca PAN skierował do mnie Słowo tej treści:18Synu człowieczy! Zapłacz nad armią Egiptu. Wraz z córkami potężnych narodów sprowadź ją do podziemnej krainy, do tych, którzy zeszli do grobu.19Kogo przewyższasz wdziękiem? Zstąp tu, legnij wśród nieobrzezanych!20Padną oni wśród pobitych mieczem! Pod miecz z nimi! Wyciągnęli go i całą jego armię.21Przemówią do niego najwaleczniejsi wodzowie z głębi świata umarłych, oni wraz z giermkami: Schodźcie! Kładźcie się wśród nieobrzezanych, legnijcie między pobitymi mieczem!22Tam jest Aszur i jego poddani leżą już w grobach wokół niego, sami pobici, ci, co padli od miecza,23którym groby dano w zakamarkach przepaści. Tam spoczęła wokół niego gromada — sami pobici, ci, co padli od miecza, choć siali grozę w krainie żyjących.24Elam i cała jego armia leży tam wokół jego grobu, sami pobici, ci, co padli od miecza, którzy zeszli nieobrzezani do podziemnej krainy, choć siali grozę w krainie żyjących. A tymczasem ponieśli swoją hańbę razem z tymi, którzy zeszli do grobu.25Między przebitymi dostał Elam łoże i cała jego armia wokół niego — sami nieobrzezani, pobici mieczem, choć siali grozę w krainie żyjących. A tymczasem ponieśli swoją hańbę razem z tymi, którzy zeszli do grobu; położono ich między pobitymi.26Tam Mesech i Tubal z całą swą armią leżą wokół ich grobu — sami nieobrzezani i pobici mieczem! Tak, siali grozę w krainie żyjących.27A teraz leżą między padłymi bohaterami. Leżą oni wśród nieobrzezanych,[5] którzy weszli w świat umarłych z orężem — miecze dano im pod głowy, a tarczami okryto kości,[6] choć jako bohaterzy siali grozę w krainie żyjących.28Ty też pokonany legniesz między nieobrzezanymi, między tymi, którzy padli od miecza.29Tam jest Edom, jego królowie i wszyscy panujący, których złożono pośród bohaterów, razem z pobitymi mieczem. Legli oni z nieobrzezanymi, z tymi, którzy zeszli do grobu.30Tam są wszyscy wodzowie północy oraz wszyscy Sydończycy. Pobito ich, choć sami niegdyś siali grozę. Mimo męstwa zostali pokonani. Legli jak nieobrzezani razem z pobitymi mieczem. Ponieśli swą hańbę z tymi, którzy zeszli do grobu.31Gdy faraon ich zobaczy, pocieszy się po stracie swojej armii, po klęsce tych, którzy padli od miecza. Pocieszy się faraon i całe jego wojsko — oświadcza Wszechmocny PAN.32Ponieważ siał grozę[7] w krainie żyjących, legł między nieobrzezanymi, pobitymi mieczem, faraon i cała jego armia — oświadcza Wszechmocny PAN.