1Biada beztroskim[1] na Syjonie i pewnym siebie[2] na górze Samarii, śmietance[3] pierwszego z ludów, tym, do których schodzi się dom Izraela!2Przejdźcie się do Kalne[4] i zobaczcie, idźcie stamtąd do wielkiego Chamat,[5] potem zejdźcie do Gat[6] filistyńskiego. Czy jesteście lepsi niż te królestwa? Czy wasz obszar jest większy niż ich?3Odsuwacie od siebie myśl o dniu nieszczęścia, przyciągacie natomiast rządy gwałtu!4Wylegujecie się na łożach z kości słoniowej, wyciągacie się na swych kanapach, jecie jagnięta wypatrzone z trzody i najlepsze cielęta z obory.5Brzdąkacie bezmyślnie[7] na strunach lutni, jak Dawid wymyślacie instrumenty,6pijecie wino złotymi czaszami i namaszczacie się najlepszymi olejkami, lecz nie bolejecie nad klęską Józefa!7Dlatego wkrótce pójdziecie na wygnanie — i to na czele wygnańców. Wtedy ustanie wrzask hulanek i wyciąganie się na kanapach.8To przysięga Wszechmocny PAN na swoje własne życie. PAN, Bóg Zastępów, oświadcza: Jakże brzydzę się pychą Jakuba i nienawidzę jego pałaców! Wydam na łup to miasto ze wszystkim, co je wypełnia!9Choćby w jakimś domu zostało dziesięciu mężczyzn, to i oni umrą.[8]10A gdy przyjdzie krewny zmarłych, by namaścić zwłoki przed wyniesieniem ich z domu, i zapyta kogoś ukrytego w zakamarkach domu: Czy jest jeszcze ktoś z tobą? — ten odpowie: Nie ma. I doda: Cicho! — by nie wspominać imienia PANA.11Bo oto Pan nakazuje rozbić duży dom w gruzy, a mały dom w kawałki.12Czy konie biegają po skale? Czy bydłem można orać morze?[9] Bo wy obróciliście prawo w truciznę, a owoc sprawiedliwości w piołun.13Wy, którzy cieszycie się z Byle-czego[10] i chełpicie się, że własną siłą zdobyliście Dwa Rogi![11]14Uważajcie! Ja pobudzam przeciwko wam, domu Izraela, naród — oświadcza PAN, Bóg Zastępów — który was będzie dręczył od przełęczy Chamat[12] aż po Potok Araby.[13]