1Jakiś czas potem zmarł król Ammonitów, a panowanie po nim objął Chanun, jego syn. (1 Krn 19,1)2Wówczas Dawid postanowił: Okażę przyjaźń[1] Chanunowi, synowi Nachasza, jak jego ojciec okazał przyjaźń mnie. W związku z tym Dawid wyprawił posłów, aby za ich pośrednictwem wyrazić Chanunowi współczucie z powodu śmierci ojca. Z takim zamiarem posłowie Dawida przybyli do Ammonu.3Jednak książęta ammoniccy powiedzieli do Chanuna, swojego pana: Czy jesteś pewny, że to dla okazania szacunku twojemu ojcu Dawid wysłał do ciebie tych ludzi z wyrazami współczucia? Czy Dawid nie przysłał do ciebie swoich posłów raczej po to, aby zbadać miasto i przeprowadzić wywiad, aby następnie je zburzyć?4I Chanun pojmał posłów Dawida, zgolił połowę ich bród, obciął ich szaty tak, że sięgały pośladków — i odprawił ich.5Gdy Dawidowi doniesiono o całym tym zdarzeniu, wysłał swoich ludzi posłom na spotkanie, ponieważ mężczyźni ci zostali poważnie zhańbieni. Zatrzymajcie się w Jerychu — doradził im król. — Niech tam odrosną wam brody, a potem wrócicie.6Tymczasem gdy Ammonici spostrzegli, że narazili się Dawidowi,[2] wysłali posłów i wynajęli sobie Aramejczyków z Bet-Rechob oraz Aramejczyków z Soby, w sile dwudziestu tysięcy pieszych. Ściągnęli też tysiąc wojowników od króla Maaki oraz dwanaście tysięcy z Isz-Tob.[3] (Rdz 34,30; 2 Sm 16,21)7Na wieść o tym Dawid wysłał przeciw nim Joaba z całą armią[4] dzielnych wojowników.8Ammonici wyszli im na spotkanie i ustawili się do bitwy u wejścia do bramy, Aramejczycy zaś z Soby, z Rechob, z Isz-Tob i z Maaki stanęli oddzielnie — w polu.9Kiedy Joab spostrzegł, że grozi mu bitwa z przodu oraz z tyłu, wybrał część doborowych wojowników Izraela i wystawił ich przeciw Aramejczykom.10Resztę wojska oddał pod dowództwo swojego brata Abiszaja i ustawił ich naprzeciw Ammonitów.11Jeśli Aramejczycy zdobędą przewagę nade mną — pouczył — pośpieszysz mi na ratunek, a jeśli Ammonici zdobędą przewagę nad tobą, ja pośpieszę na ratunek tobie.12Bądź mężny i walczmy dzielnie za nasz lud i za miasta naszego Boga, a PAN niech czyni, co uzna za słuszne.13Potem Joab wraz ze swoim wojskiem wyruszył do bitwy z Aramejczykami, a ci przed nim uciekli.14A kiedy Ammonici zobaczyli, że Aramejczycy uciekli, oni też rzucili się do ucieczki przed Abiszajem i schronili się w mieście. Wówczas Joab poniechał dalszej walki z Ammonitami i wrócił do Jerozolimy.15Aramejczycy jednak nie pogodzili się z klęską zadaną im przez Izraela. Zjednoczyli siły,16a Hadadezer wyprawił posłów i sprowadził dodatkowo Aramejczyków mieszkających za Eufratem. Przybyli oni do Chelam z Szobakiem, dowódcą armii Hadadezera, na czele.17Kiedy doniesiono o tym Dawidowi, zebrał całego Izraela, przeprawił się przez Jordan i przybył do Chelam. Aramejczycy stanęli tam przeciwko Dawidowi i stoczyli z nim bitwę.18Musieli jednak ratować się przed Izraelem ucieczką. Dawid zaś pobił Aramejczyków. Stracili siedemset[5] rydwanów i czterdzieści tysięcy jezdnych.[6] Szobak zaś, dowódca ich armii, doznał takich ran, że na miejscu zginął. (1 Krn 19,18)19Gdy więc wszyscy królowie podlegli Hadadezerowi zobaczyli, że ponieśli klęskę, zawarli z Izraelem pokój i przyjęli warunki służby. Ponadto Aram bał się już ujmować za Ammonitami.