1Po upływie dwudziestu lat, w których Salomon był zajęty wznoszeniem świątyni PANA i swojego pałacu, (1 Krl 9,10)2król rozbudował także miasta przekazane mu przez Chirama i osiedlił w nich Izraelitów.3Salomon wyprawił się również do Chamat-Soby i zdobył to miasto.4Rozbudował też Tadmor na pustyni i wszystkie miasta ze spichlerzami, które pobudował w Chamat.5Ponadto rozbudował Bet-Choron Górne i Bet-Choron Dolne, miasta otoczone murami, zabezpieczone podwójnymi bramami i zasuwami.6Umocnił także Baalat i wszystkie miasta ze spichlerzami, które należały do niego, wszystkie miasta rydwanów i miasta dla wierzchowców oraz wszystko to, czego zbudowanie było pragnieniem Salomona i co zaplanował wznieść w Jerozolimie, w Libanie i na całym obszarze znajdującym się pod jego panowaniem.7Całej ludności pozostałej z Chetytów, Amorytów, Peryzytów, Chiwitów i Jebuzytów, nie należącej do Izraela,8to jest ich potomkom, którzy pozostali po nich w kraju, a których Izraelici nie wytępili, Salomon narzucił przymusowe roboty — i tak jest po dzień dzisiejszy.9Co do Izraelitów natomiast, Salomon nie zatrudniał ich jako niewolników do zleconych przez siebie prac. Z nich rekrutowali się jego wojownicy, dowódcy jego straży przybocznej, dowódcy jego rydwanów i jazdy,10a także dowódcy załóg,[1] których król Salomon miał dwustu pięćdziesięciu jako zarządzających ludem.11Córkę faraona Salomon przeniósł z Miasta Dawida do pałacu, który dla niej zbudował. Stwierdził bowiem: Moja żona nie może mieszkać w domu Dawida, króla Izraela, bo są w nim miejsca poświęcone przez to, że wnoszono do nich skrzynię PANA.12Od czasu wzniesienia świątyni Salomon składał PANU ofiary całopalne na ołtarzu PANA ustawionym przed jej przedsionkiem.13Tak więc, zgodnie z porządkiem dziennym, składano ofiary, według polecenia Mojżesza, w szabaty, w czasie nowiu i trzy razy w roku w ustalone święta: w Święto Przaśników, w Święto Tygodni oraz w Święto Szałasów.14Zgodnie z rozstrzygnięciem swojego ojca Dawida, Salomon utworzył grupy kapłańskie do sprawowania służby. Utworzył też grupy lewickie do wielbienia śpiewem i grą oraz do pełnienia obowiązków przy kapłanach, zgodnie z porządkiem dziennym, a także grupy odźwiernych dla poszczególnych bram, zgodnie z nakazem Dawida, męża Bożego.15Nie pominięto żadnego nakazu króla dotyczącego kapłanów i Lewitów — w żadnej sprawie, również odnoszącej się do skarbców.16W ten sposób wykonano całą pracę zleconą przez Salomona, od dnia położenia fundamentów świątyni PANA do dnia jej całkowitego ukończenia.17Zaraz potem Salomon udał się do Esjon-Geber i do Elot na wybrzeżu morza, na ziemiach Edomu,18gdzie Churam przez swoich ludzi przysłał mu statki oraz żeglarzy obeznanych z morzem. Wraz ze sługami Salomona wybrali się oni do Ofiru, skąd zabrali czterysta pięćdziesiąt talentów[2] złota i sprowadzili je królowi Salomonowi. (1 Krl 9,28)