1Jotam miał dwadzieścia pięć lat, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie szesnaście lat. Jego matka miała na imię Jerusza i była córką Sadoka. (2 Krl 15,32)2Czynił on to, co prawe w oczach PANA, dokładnie tak, jak jego ojciec Uzjasz, poza tym, że nie wszedł do świątyni PANA. Lud jednak nadal pozostawał zepsuty.3On wzniósł Bramę Wysoką świątyni PANA, poczynił też wiele ulepszeń w murze Ofelu.4Ponadto pobudował miasta na pogórzu judzkim, a w lasach — zamki i baszty.5On także walczył z królem Ammonitów i pokonał go, tak że Ammonici przekazali mu tego roku sto talentów[1] srebra, dziesięć tysięcy korów[2] pszenicy i dziesięć tysięcy korów jęczmienia. Taką samą daninę złożyli mu jeszcze w dwóch kolejnych latach.6Jotam doszedł do takiej potęgi dlatego, że uporządkował swoje drogi przed PANEM, swoim Bogiem.7Pozostałe sprawy Jotama, prowadzone przez niego wojny i inne przedsięwzięcia, zostały opisane w zwoju Królów Izraela i Judy.8Miał on dwadzieścia pięć lat, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie szesnaście lat.9Gdy Jotam spoczął ze swoimi ojcami, został pochowany w Mieście Dawida, a władzę po nim objął jego syn Achaz.[3]