1Władzę królewską po nim objął jego syn Jehoszafat.[1] Umocnił on swoją władzę nad Izraelem.2Rozmieścił wojsko we wszystkich warowniach Judy, a na jej obszarze oraz w miastach Efraima, zdobytych przez jego ojca Asę, porozstawiał załogi.[2]3PAN zaś był z Jehoszafatem. Król bowiem kroczył drogami swojego ojca Dawida z początków jego panowania. Nie służył Baalom,4lecz szukał woli Boga swojego ojca i postępował według Jego przykazań, inaczej niż to było w przypadku Izraela.5Stąd PAN umocnił władzę Jehoszafata. Cała Juda składała mu daninę, cieszył się zatem bogactwem i rosło jego znaczenie.6A ponieważ całym sercem trzymał się dróg PANA, to również usunął z Judy świątynki i aszery.7W trzecim roku swojego panowania rozesłał swoich książąt: Ben-Chaila,[3] Obadiasza, Zachariasza, Netanaela i Michajasza, aby nauczali lud po miastach Judy.8Wraz z nimi posłał Lewitów: Szemajasza, Netaniasza, Zebadiasza, Asaela, Szemiramota, Jehonatana, Adoniasza, Tobiasza i Tob-Adoniasza, a z nimi kapłanów Eliszamę i Jehorama,9i ci nauczali lud w Judzie. Mieli z sobą zwój Prawa PANA, obchodzili wszystkie miasta Judy i nauczali ludzi.10Wtedy strach przed PANEM padł na wszystkie królestwa ziem sąsiadujących z Judą, tak że nie wszczynały one wojen z Jehoszafatem.11Niektórzy zaś z Filistynów składali Jehoszafatowi daninę oraz haracz w srebrze. Arabowie także przyprowadzili mu siedem tysięcy siedemset baranów oraz siedem tysięcy siedemset kozłów.12Jehoszafat zatem coraz bardziej potężniał. Pobudował on w Judzie warownie i miasta na spichlerze.13W miastach Judy mógł poszczycić się wielkim dorobkiem, a w Jerozolimie miał przy sobie wybitnych dowódców.14Oto ich spis według rodów. Jeśli chodzi o Judę, dowódcami tysięcy byli: Adna, dowodzący trzystoma tysiącami[4] dzielnych wojowników,15przy nim Jehochanan, dowodzący dwustu osiemdziesięcioma tysiącami,16i przy nim Amazjasz, syn Zikriego, ochotnik w służbie PANA, dowodzący dwustoma tysiącami dzielnych wojowników.17Jeśli chodzi o Beniamina, dowódcami byli: Eliada, dzielny wojownik, dowodzący dwustoma tysiącami zbrojnych[5] w łuki i puklerze, (1 Krn 12,2; Ps 78,9)18i przy nim Jehozabad, dowodzący stu osiemdziesięcioma tysiącami ludzi gotowych do walki.19Wszyscy oni pozostawali na służbie u króla — poza tymi, których król poumieszczał w warowniach całej Judy.