1Manasses miał dwanaście lat, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie pięćdziesiąt pięć lat. Jego matka miała na imię Chefsi-Bah.[1]2Czynił on to, co złe w oczach PANA, obrzydliwym sposobem narodów, które PAN wypędził przed Izraelitami.3Na nowo pobudował świątynki, które poburzył jego ojciec Hiskiasz, stawiał ołtarze Baalowi i sporządził Aszerę, podobnie jak Achab, król Izraela. Bił też pokłony i oddawał cześć całemu zastępowi nieba,4i pobudował ołtarze w świątyni PANA, o której PAN powiedział: W Jerozolimie złożę moje imię.5Manasses wzniósł tam, na obu dziedzińcach świątyni PANA, ołtarze dla całego zastępu nieba!6Ponadto przeprowadził przez ogień swojego syna,[2] uprawiał czary, wróżył, ustanowił tych, którzy radzili się przodków albo duchów osób już zmarłych,[3] i mnożył czyny złe w oczach PANA, drażniąc Go w ten sposób.7Umieścił także podobiznę Aszery w tej świątyni, o której PAN oznajmił Dawidowi i jego synowi Salomonowi: W tym domu i w Jerozolimie, w tych miejscach, które wybrałem spośród wszystkich plemion Izraela, złożę na wieki moje imię8i nie dopuszczę, aby stopa Izraela tułała się poza ziemią, którą dałem ich ojcom — jeśli tylko dopilnują, by postępować zgodnie ze wszystkim, co im przykazałem, zgodnie z całym Prawem, które nadał im mój sługa Mojżesz.9Oni jednak nie posłuchali, a Manasses zwiódł ich tak, że postępowali gorzej niż narody, które PAN przed nimi wytępił.10Wówczas PAN, za pośrednictwem swoich sług, proroków, przemówił tymi słowy:11Ponieważ Manasses, król Judy, dopuścił się tych obrzydliwości, postępował we wszystkim gorzej niż Amoryci, którzy byli przed nim, i przez swe plugawe bożyszcza doprowadził do grzechu również Judę,12dlatego właśnie tak mówi PAN, Bóg Izraela: Oto Ja sprowadzę na Jerozolimę i na Judę takie nieszczęście, że każdemu, kto o tym usłyszy, zadzwoni w obu uszach.13Rozciągnę nad Jerozolimą mierniczy sznur Samarii i poziomicę rodu Achaba i wytrę Jerozolimę, jak się wyciera miskę, a potem obraca się ją do góry dnem.14W ten sposób odrzucę resztę mojego dziedzictwa, wydam ich na pastwę wrogów, staną się ich łupem i zdobyczą,15dlatego że czynili to, co złe w moich oczach, i drażnili Mnie od dnia, w którym ich ojcowie wyszli z Egiptu, aż do dnia dzisiejszego.16Poza grzechem, przez który Manasses uwikłał Judę w czynienie tego, co złe w oczach PANA, przelał on również bardzo wiele niewinnej krwi, tak że wypełnił nią Jerozolimę po brzegi.17Pozostałe sprawy Manassesa, wszystkie jego dokonania, łącznie z grzechem, którego się dopuścił, zostały opisane w zwoju Dziejów królów Judy.18Gdy Manasses spoczął ze swoimi ojcami, został pochowany w ogrodzie Uzy przy swoim pałacu, a władzę po nim objął jego syn Amon.
Amon królem Judy
19Amon[4] miał dwadzieścia dwa lata, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie dwa lata. Jego matka miała na imię Meszulemet[5] i była córką Charusa[6] z Jotby. (Ps 68,14)20Czynił on to, co złe w oczach PANA, podobnie jak jego ojciec Manasses.21W każdej sprawie kroczył drogą swojego ojca, podobnie jak on służył i kłaniał się plugawym bożyszczom.22PANA natomiast, Boga swoich ojców, porzucił i drogą PANA nie kroczył.23Podwładni Amona zawiązali przeciwko niemu spisek i zabili go w jego własnym domu.24Wówczas lud ziemi wybił spiskowców, którzy targnęli się na życie Amona, i królem po nim obwołał jego syna Jozjasza.25Pozostałe sprawy i dokonania Amona zostały opisane w zwoju Dziejów królów Judy.26Pochowano go w jego grobie w ogrodzie Uzy, a władzę po nim objął jego syn Jozjasz.