1Dawid jednak doszedł do przekonania: Pewnego dnia zginę w końcu z ręki Saula. Nie pozostaje mi nic lepszego, jak czym prędzej przemknąć się do ziemi Filistynów. Saul w swojej rozpaczy będzie mnie wciąż tropił w granicach Izraela, lecz ja wymknę mu się z ręki.2Dawid zebrał zatem sześciuset towarzyszących mu ludzi i przeszedł do Akisza, syna Maoka, króla Gat.3W ten sposób on sam i jego ludzie, każdy ze swoją rodziną, zamieszkali u Akisza w Gat. Dawid wziął z sobą również swoje obie żony: Achinoam Jizreelitkę i Abigail Karmelitkę, wdowę po Nabalu.4Gdy Saulowi doniesiono, że Dawid zbiegł do Gat, przestał go tropić.5Dawid zaś zwrócił się do Akisza: Jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach, to proszę, niech mi dadzą miejsce do zamieszkania w jednym z okolicznych miast, bo dlaczego jako twój sługa, miałbym mieszkać wraz z tobą w mieście królewskim?6I Akisz dał mu wówczas Siklag,[1] dlatego Siklag należy do królów judzkich aż do dnia dzisiejszego. (Joz 15,31)7Dawid zaś mieszkał na obszarach należących do Filistynów przez rok i cztery miesiące.
Najazdy Dawida
8W tym czasie Dawid i jego ludzie urządzali wyprawy i najeżdżali Geszurytów, Gizrytów[2] i Amalekitów, zamieszkałych na obszarze od Telam do Szur, to jest do granic Egiptu.[3]9Dawid napadał na te ziemie i nie pozostawiał przy życiu ani mężczyzn, ani kobiet. Zagarniał natomiast owce i bydło, osły i wielbłądy oraz szaty. Potem zawracał i przychodził[4] do Akisza.10Kiedy zaś Akisz pytał: Dokąd się dzisiaj wyprawialiście? Dawid odpowiadał: Do Negebu w Judzie; albo: Do Negebu Jerachmeelitów; albo: Do Negebu Kenizytów.[5]11Mężczyzn ani kobiet Dawid nie zachowywał przy życiu, aby nie sprowadzać ich do Gat. Mówił sobie: To po to, by nie donieśli na nas. Tak zatem postępował Dawid i to był sposób jego działania przez cały czas jego pobytu na terytoriach Filistynów.12Akisz natomiast ufał Dawidowi, w przekonaniu, że całkowicie zraził[6] on do siebie lud Izraela i przez to na zawsze pozostanie jego sługą. (Rdz 34,30; Wj 5,21; 1 Sm 13,4; 2 Sm 10,6; 2 Sm 16,21)