1Saul miał [trzydzieści][1] lat [u początków] swego panowania, a [czterdzieści][2] dwa lata panował nad Izraelem.[3] (Dz 13,21)2Wybrał on sobie trzy tysiące wojowników z Izraela, z których dwa tysiące stacjonowało przy nim w Mikmas[4] oraz na pogórzu Betel, a tysiąc przy Jonatanie w Gibei Beniaminowej. Reszta ludzi zdatnych do walki została przez niego rozesłana do domu.3Jonatan pobił załogę filistyńską, która była w Gebie, o czym usłyszeli Filistyni. Saul kazał więc dąć w róg w całym kraju, chcąc dać o tym znać Hebrajczykom.4Cały Izrael usłyszał zatem, że Saul pobił załogę filistyńską, a przez to naraził się Filistynom. Zbrojny lud zebrał się więc przy Saulu w Gilgal.5Filistyni również zebrali się do walki z Izraelem. Było ich trzydzieści tysięcy,[5] wystawili rydwany i sześć tysięcy jeźdźców, a pieszych tylu, co piasku nad brzegiem morza. Wszyscy oni wyruszyli i rozbili się obozem pod Mikmas, na wschód od Bet-Awen.6Izraelici zauważyli, że wróg zewsząd ich osacza i wypiera. Zaczęli więc szukać schronienia w jaskiniach, w ciernistych zaroślach, wśród skał, w grobowcach[6] i w cysternach.[7]7Niektórzy Hebrajczycy przeprawiali się też przez Jordan na terytoria Gada i do Gileadu. Saul zaś pozostawał w Gilgal, a z nim przerażone wojsko.8Czekał siedem dni, czas wyznaczony przez Samuela, jednak Samuel do Gilgal nie przyszedł, a zbrojny lud zaczął się rozpraszać.9Wówczas Saul postanowił: Przyprowadźcie mi ofiarę całopalną oraz ofiarę pokoju. I złożył ofiarę całopalną.10Właśnie kończył składać ofiarę całopalną, gdy pojawił się Samuel. Saul wyszedł mu na spotkanie, chcąc go pobłogosławić.[8]11Wtedy Samuel zapytał: Co uczyniłeś? Saul odpowiedział: Ponieważ zauważyłem, że wojsko mi się rozprasza, ty nie przyszedłeś w ustalonym czasie, a Filistyni gromadzą się pod Mikmas,12pomyślałem: Filistyni lada chwila mogą zejść do mnie, do Gilgal, a ja nie zjednałem sobie przychylności PANA! Zebrałem się więc na odwagę i złożyłem ofiarę całopalną.13Wówczas Samuel powiedział do Saula: Postąpiłeś głupio! Gdybyś postąpił zgodnie z danym ci przykazaniem PANA, twojego Boga, PAN utwierdziłby twoje królestwo nad Izraelem na wieki.14Teraz jednak twoje królestwo nie ostoi się. PAN wyszukał już sobie człowieka według swojego serca[9] i PAN ustanowił go księciem nad swoim ludem, ponieważ nie dotrzymałeś tego, co PAN ci przykazał.15Potem Samuel powstał i udał się z Gilgal[10] w swoją drogę. Pozostałe zaś wojsko ruszyło za Saulem w górę, by dobić do pozostałych sił. Po dotarciu do Gibei Beniaminowej, Saul dokonał przeglądu wojska, które pozostało przy nim, i okazało się, że liczy ono około sześciuset zbrojnych.16Saul, jego syn Jonatan oraz zgromadzone przy nich siły przebywały więc w Gebie Beniaminickiej, podczas gdy Filistyni stali obozem pod Mikmas.17Ze swojego obozu wyprawili trzy niszczycielskie oddziały: jeden na drogę do Ofry, w stronę ziemi Szual,18drugi na drogę do Bet-Choron, a trzeci oddział skierował się drogą ku granicy biegnącej wzdłuż doliny Seboim,[11] w kierunku pustyni.19W tym czasie w całej ziemi Izraela nie można było znaleźć kowala. Stało się tak za sprawą Filistynów, którzy nie chcieli, aby Hebrajczycy sami zaopatrywali się w miecze albo włócznie.20Izraelici zatem chodzili do Filistynów, jeśli ktoś chciał naostrzyć lemiesz, motykę, siekierę albo sierp.[12]21Lemiesz i motykę można było naostrzyć za dwie trzecie sykla, a za jedną trzecią widły i siekierę, można też było osadzić oścień.22Dlatego w czasie wojny nie można było znaleźć u ludzi Saula i Jonatana miecza ani włóczni. Uzbrojeni w nie byli tylko sam Saul i jego syn Jonatan.23Oddział Filistynów wyszedł zaś ku przełęczy Mikmas.