1Tych zatem[1] pośród was, którzy pełnią funkcję starszych, zachęcam również jako starszy, świadek cierpień Chrystusa oraz uczestnik mającej się objawić chwały:2Paście stado Boże, powierzone wam w opiekę, nie z przymusu, lecz chętnie, po Bożemu. Nie dla brudnego zysku, lecz z oddaniem.3Nie jak ciemięzcy poddanych, lecz jako wzór dla stada.4A gdy się ukaże Arcypasterz, otrzymacie wiecznie świeży wieniec chwały.5Podobnie młodsi, bądźcie ulegli starszym. Wszyscy zaś przyjmijcie postawę pokory względem siebie nawzajem,[2] gdyż Bóg się pysznym przeciwstawia, lecz pokornych darzy łaską.6Uniżcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w swoim czasie.7Wszelką swoją troskę zrzućcie na Niego, gdyż On troszczy się o was.8Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Wasz przeciwnik, diabeł, krąży dookoła niczym ryczący lew, wypatrujący łupu.9Przeciwstawcie mu się, mocni w wierze, świadomi, że te same cierpienia są udziałem waszych braci na całym świecie.10A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do swej wiecznej chwały w Chrystusie Jezusie,[3] po krótkotrwałych cierpieniach sam was odnowi, utwierdzi, umocni i ugruntuje.11On sam niech panuje na wieki. Amen!
Zakończenie
12Napisałem do was pokrótce za pośrednictwem Sylwanusa, którego uważam za wiernego wam brata. Pragnąłem dodać wam otuchy i upewnić was, że trwacie w prawdziwej łasce Bożej.13Pozdrawia was wspólnota z Babilonu, podobnie jak wy wybrana, oraz Marek, mój syn.14Pozdrówcie się nawzajem pocałunkiem miłości. Niech pokój napełnia was wszystkich, żyjących w Chrystusie.