1Wiosną, w czasie, kiedy królowie prowadzą wojny, Joab ruszył na czele potężnego zastępu i splądrował ziemię Ammonitów. Nadciągnął również pod Rabbę i obległ ją. Podczas gdy Dawid pozostawał w Jerozolimie, Joab uderzył na Rabbę i zdobył miasto. (2 Sm 12,26)2Wtedy Dawid zdjął koronę z głowy ich króla.[1] Wykonana ona była z talentu[2] złota i miała w sobie drogocenny kamień. Korony tej używał potem Dawid, który wywiózł z miasta bardzo bogaty łup. (1 Krl 11,33; Jer 49,1; So 1,5)3Lud zastany w mieście Dawid wyprowadził i postawił[3] przy piłach, żelaznych bronach i siekierach,[4] podobnie jak to robił w przypadku innych miast ammonickich. Następnie, wraz z całym wojskiem, wrócił do Jerozolimy. (2 Sm 12,31)
Pokonanie Filistynów
4Gdy potem znów doszło do bitwy z Filistynami, Sibekaj Chuszatczyk położył trupem Sipaja, jednego z potomków Refaitów, i w ten sposób zostali oni upokorzeni. (2 Sm 21,18)5Potem ponownie doszło do bitwy z Filistynami. Tym razem Elchanan, syn Jaira, położył trupem Lachmiego,[5] brata Goliata Gittejczyka, którego drzewce włóczni było jak sam wał tkacki!6Gdy znów doszło do bitwy w Gat, brał w niej udział pewien wojownik ogromnego wzrostu. Człowiek ten miał po sześć palców u rąk i nóg, razem dwadzieścia cztery, i również należał do potomków Refaitów.7Kiedy drwił z Izraela, położył go trupem Jonatan, syn Szimy, brata Dawida.8Wojownicy ci należeli do Refaitów z Gat, a polegli z rąk Dawida, z rąk jego wojowników.