1Wtedy PAN skierował swoje Słowo do Jehu, syna Chananiego. Dotyczyło ono Baszy i głosiło:2Ponieważ wywyższyłem cię z prochu i uczyniłem cię księciem nad moim ludem Izraelem, a ty poszedłeś drogą Jeroboama i uwikłałeś w grzech mój lud, Izrael, pobudzając Mnie ich grzechami do gniewu,3oto wymiotę[1] Baszę i jego ród! Postąpię z twoim rodem tak, jak z rodem Jeroboama, syna Nebata.4Kto u Baszy umrze w mieście, tego pożrą psy, a kto umrze w polu, tego pożre ptactwo.5Pozostałe sprawy Baszy, to, czego dokonał, oraz jego potęga, zostały opisane w zwoju Dziejów królów Izraela.6Gdy Basza spoczął ze swoimi ojcami, został pochowany w Tirsie, a władzę królewską po nim objął jego syn Ela.7Tak zaś za pośrednictwem proroka Jehu, syna Chananiego, Słowo PANA spełniło się na Baszy i na całym jego rodzie. Stało się tak za całe zło, które czynił on w oczach PANA, pobudzając Go do gniewu dziełami swoich rąk, po to, by stać się jak dom Jeroboama, który zginął za swoje czyny.
Ela królem Izraela
8Ela,[2] syn Baszy, panował nad Izraelem w Tirsie przez dwa lata, od dwudziestego szóstego roku panowania Asy, króla Judy.9Lecz sprzysiągł się przeciw niemu jego sługa Zimri, dowódca połowy oddziału rydwanów. Ela przebywał wtedy w Tirsie. Siedział akurat przy piwie w domu Arsy, zarządcy pałacu.10Zimri wszedł, ugodził go śmiertelnie i przejął po nim władzę. Stało się to w dwudziestym siódmym roku panowania Asy, króla Judy.11Ledwie doszedł do władzy i zasiadł na tronie, wybił cały ród Baszy. Nie pozostawił w jego rodzie żadnego mężczyzny[3] — ani krewnych, ani przyjaciół.12Tak to właśnie Zimri wytępił cały ród Baszy, zgodnie ze Słowem PANA, które wypowiedział o Baszy za pośrednictwem proroka Jehu.13Stało się tak za wszystkie grzechy Baszy oraz Eli, jego syna, których dopuścili się oni sami i w które uwikłali też całego Izraela, pobudzając swoimi marnościami[4] do gniewu PANA, Boga Izraela.14Pozostałe sprawy Eli, wszystko, czego dokonał, zostało opisane w zwoju Dziejów królów Izraela.
Zimri królem Izraela
15W dwudziestym siódmym roku panowania Asy, króla Judy, na siedem dni, w Tirsie, zapanował Zimri.[5] W tym czasie wojsko oblegało Gibeton należący do Filistynów.16Gdy wojsko prowadzące oblężenie usłyszało, że Zimri sprzysiągł się przeciw królowi i zabił go, wówczas jeszcze tego samego dnia, w obozie, cały Izrael obwołał królem Izraela Omriego, dowódcę wojska.17Po objęciu władzy Omri, a z nim cały Izrael, wyruszył z Gibetonu i obległ Tirsę.18Gdy Zimri zobaczył, że miasto zostało zdobyte, wycofał się do warowni pałacu królewskiego, podpalił nad sobą pałac królewski i zginął w płomieniach19za swoje grzechy, których dopuścił się, czyniąc to, co złe w oczach PANA, krocząc drogą Jeroboama, żyjąc w jego grzechu, który popełnił i w który uwikłał również Izraela.20Pozostałe sprawy Zimriego, łącznie ze spiskiem, który uknuł, zostały opisane w zwoju Dziejów królów Izraela.21Po jego śmierci doszło do podziału w Izraelu. Część ludu była za Tibnim, synem Ginata, i jego chciała obwołać królem, a druga część była za Omrim.22Zwolennicy Omriego okazali się jednak mocniejsi niż zwolennicy Tibniego, syna Ginata, i gdy Tibni zginął, przy władzy pozostał Omri.
Omri królem Izraela
23Omri panował nad Izraelem dwanaście lat, w tym w Tirsie sześć lat, od trzydziestego pierwszego roku panowania Asy, króla Judy.24Omri nabył od Szemera, za dwa talenty srebra,[6] górę Samarię. Obwarował ją, a miasto, które na niej zbudował, nazwał od imienia Szemera, wcześniejszego właściciela tej góry, Samarią.25Omri czynił jednak to, co złe w oczach PANA, postępował gorzej niż wszyscy, którzy panowali przed nim.26Kroczył on we wszystkim drogą Jeroboama, syna Nebata, i żył w jego grzechu, w który uwikłał on Izraela, pobudzając swoimi marnościami do gniewu PANA, Boga Izraela.27Pozostałe sprawy Omriego, których dokonał, i jego potęga, do której doszedł, zostały opisane w zwoju Dziejów królów Izraela.28Gdy Omri spoczął ze swoimi ojcami, został pochowany w Samarii, a władzę po nim objął jego syn Achab.
Achab królem Izraela
29Achab,[7] syn Omriego, objął władzę nad Izraelem w trzydziestym ósmym roku panowania Asy, króla Judy, i panował nad Izraelem w Samarii dwadzieścia dwa lata. (1 Krl 18,1; 1 Krl 20,1)30Achab, syn Omriego, czynił to, co złe w oczach PANA. Czynił to bardziej zapamiętale niż wszyscy, którzy panowali przed nim.31Mało, że popełniał grzechy Jeroboama, syna Nebata, pojął również za żonę Izebel,[8] córkę Etbaala,[9] króla Sydończyków. Służył on Baalowi i bił mu pokłony.32Wzniósł też Baalowi ołtarz w świątyni Baala, którą zbudował w Samarii,33a ponadto sporządził posąg Aszery. Achab czynił więcej dla pobudzenia do gniewu PANA, Boga Izraela, niż wszyscy królowie Izraela, którzy panowali przed nim.
Odbudowa Jerycha
34Za jego dni Chiel[10] z Betel odbudował Jerycho. Kosztem Abirama,[11] swojego pierworodnego, założył fundamenty miasta, a kosztem Seguba, swojego najmłodszego, wstawił jego bramy. Stało się tak zgodnie ze Słowem PANA, które wypowiedział za pośrednictwem Jozuego, syna Nuna.