1Potem cały Izrael wyruszył z pustyni Sin i wędrował dalej według wskazań PANA. Lud rozłożył się obozem w Refidim. Brakowało tam jednak wody.2Wtedy lud wszczął kłótnię z Mojżeszem. Dajcie nam wody do picia! — żądali. Mojżesz odpowiedział: Dlaczego kłócicie się ze mną? Dlaczego wystawiacie PANA na próbę?3Ale lud był spragniony wody i szemrał przeciw Mojżeszowi: Czy to dlatego wyprowadziłeś nas z Egiptu, byśmy wraz z dziećmi i dobytkiem padli tu z pragnienia?4Mojżesz tymczasem zwrócił się do PANA: Co mam uczynić dla tego ludu? — zawołał. — Niewiele brakuje, by zechcieli mnie ukamienować!5Przejdź przed ludem — polecił mu PAN — i weź ze sobą kilku starszych Izraela. Weź też do ręki laskę, którą niegdyś uderzyłeś Nil — i idź!6Ja natomiast stanę przed tobą tam, na skale, w Horebie. Gdy uderzysz w skałę, wypłynie z niej woda. Lud będzie mógł się napić. Mojżesz więc uczynił tak na oczach starszych Izraela,7po czym nadał temu miejscu nazwę Massa[1] i Meriba[2] — z powodu sporu z Izraelitami oraz dlatego, że wystawiali oni tam PANA na próbę, stawiając zaczepne pytanie: Czy jest PAN pośród nas, czy też nie?!
Bitwa z Amalekitami
8W czasie pobytu Izraelitów w Refidim wyruszyli przeciwko nim Amalekici i stanęli do walki.9Wtedy Mojżesz polecił Jozuemu: Wybierz nam odpowiednich mężczyzn i wyjdź do walki z Amalekitami. Ja stanę jutro na szczycie wzgórza i będę miał ze sobą Bożą laskę.10Jozue zastosował się do słów Mojżesza. Wyruszył do walki z Amalekitami. Mojżesz zaś, Aaron i Chur weszli na szczyt wzgórza.11Podczas bitwy było tak, że gdy Mojżesz trzymał swoje ręce[3] w górze, przeważał Izrael, a kiedy je opuszczał, przeważali Amalekici.12Ale ręce Mojżesza zdrętwiały. Wzięli zatem kamień. Ustawili go tak, że Mojżesz mógł na nim usiąść, a potem Aaron i Chur podtrzymywali jego ręce, jeden z prawej, a drugi z lewej strony. Dzięki temu ręce Mojżesza pozostawały w górze, niezmiennie aż do zachodu słońca.13Jozue natomiast pokonał Amalekitów i ich wojsko ostrzem miecza.14Po bitwie PAN polecił Mojżeszowi: Zapisz to na pamiątkę na zwoju i każ zapamiętać Jozuemu, że całkowicie wymażę spod nieba pamięć o Amaleku.15Mojżesz zbudował tam ołtarz i nadał mu nazwę: PAN moim sztandarem![4]16Potem ogłosił: Tak! Ręka na tron PANA![5] Wojna PANA z Amalekiem trwać będzie przez pokolenia!
Wyjścia 17
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Potem wyruszyło całe zgromadzenie synów Izraela z pustyni Syn dla swojej dalszej wędrówki według słów JHWH i rozłożyli się obozem w Refidim[1] – i nie było wody do picia dla ludu.2Wtedy lud kłócił się z Mojżeszem.[2] Mówili: Dajcie nam wody, byśmy pili! A Mojżesz im odpowiedział: Dlaczego kłócicie się ze mną? Dlaczego wystawiacie na próbę JHWH?3A lud był tam spragniony wody i szemrał przeciw Mojżeszowi. Mówili: Czy to dlatego wyprowadziłeś nas z Egiptu, aby uśmiercić nas i nasze dzieci, i nasz dobytek pragnieniem?4Wówczas Mojżesz wołał do JHWH: Co mam uczynić dla tego ludu? Jeszcze trochę, a mnie ukamienują.5I powiedział JHWH do Mojżesza: Przejdź przed ludem i weź z sobą [kilku] ze starszych Izraela. A też swoją laskę, którą uderzyłeś Nil, weź do ręki i idź!6Oto Ja stanę przed tobą tam, na skale, w Horebie, a [ty] uderzysz w skałę i wypłynie z niej woda, i lud będzie pił. Mojżesz więc uczynił tak na oczach starszych Izraela.[3]7I nadał temu miejscu nazwę Massa[4] i Meriba[5] – z powodu kłótni synów Izraela i z powodu ich wystawiania na próbę JHWH, gdy pytali: Czy jest JHWH pośród nas, czy nie? (1 Kor 10,4; Hbr 3,7)
Bitwa z Amalekitami
8Wtedy nadciągnął Amalek[6] – i walczyli z Izraelem w Refidim.9Mojżesz zaś powiedział do Jozuego:[7] Wybierz nam[8] mężczyzn i wyjdź do walki z Amalekiem. Jutro ja stanę na szczycie wzgórza, a laska Boża będzie w mojej ręce.10Jozue uczynił tak, jak mu powiedział Mojżesz, by wyruszyli do walki z Amalekiem, a Mojżesz, Aaron i Chur[9] weszli na szczyt wzgórza.11I było tak, że dopóki Mojżesz trzymał swoją rękę[10] wzniesioną, przeważał Izrael, a kiedy opuszczał swą rękę, przeważał Amalek.12A ręce Mojżesza zdrętwiały. Wzięli więc kamień i podłożyli pod niego, i usiadł na nim, Aaron zaś i Chur podtrzymywali jego ręce, jeden z jednej, a drugi z przeciwnej strony, tak że jego ręce [zachowały] wierność aż do zachodu słońca.13Tak powalił Jozue Amaleka i jego lud[11] ostrzem miecza.14Wtedy JHWH powiedział do Mojżesza: Zapisz to na pamiątkę na zwoju i włóż w uszy Jozuego, że całkowicie wymażę spod niebios pamięć o Amaleku. (Łk 24,44; 1 Kor 9,9)15Potem zbudował Mojżesz ołtarz[12] i nadał mu nazwę: JHWH moim sztandarem![13]16I powiedział: Tak! Ręka na tron JHWH![14] Wojna między JHWH a Amalekiem – z pokolenia na pokolenie!