1Wtedy Mojżesz wraz z synami Izraela zaśpiewał PANU tę pieśń. Będę śpiewał PANU, bo odniósł zwycięstwo: Konie z rydwanami rzucił w morze!2PAN jest mą mocą i moją pieśnią, On stał się moim zbawieniem. On jest mym Bogiem, takiego wielbię! To Bóg mego ojca — Jemu chwała!3PAN jest zwycięzcą — JHWH Mu na imię!4Wrzucił do morza rydwany faraona razem z jego wojskiem, jego najlepsi wodzowie zginęli zatopieni w Morzu Czerwonym.5Wchłonęła ich otchłań, spadli w głębię jak kamień!6Twa prawica, PANIE, jest potężną siłą, Twa prawica, PANIE, rozbija wroga!7Wielkość Twojego majestatu zwala powstających przeciw Tobie! Posyłasz swój gniew, on ich pożera jak słomę!8Tchnienie Twoich nozdrzy potrafi spiętrzyć wody, nurty stanęły jak wał, stężały otchłanie w sercu morza!9Wróg się chełpił: Doścignę! Dosięgnę! Będę dzielił łup, zaspokoję nimi me pragnienie![1] Dobędę miecza, własną ręką wszystkiego ich pozbawię!10Lecz Ty wionąłeś swym tchnieniem i okryło ich morze. Potonęli jak ołów w odmętach!11Któż jest jak Ty pośród bogów, PANIE? Któż jest jak Ty, wzniosły w swej świętości — przejmujący chwałą, dokonujący cudów?12Wyciągnąłeś prawicę i pochłonęła ich ziemia!13Wiodłeś w swej łasce lud, który wykupiłeś; prowadziłeś w swej mocy na niwy swej świętości!14Usłyszą to narody — i zadrżą! Skurcze chwycą mieszkańców Filistei.15Zaniepokoją się książęta Edomu, władców Moabu zdejmie przerażenie, a wszyscy mieszkańcy Kanaanu struchleją!16Padnie na nich paraliżujący strach, potężne Twoje ramię sprawi, że zamilkną jak kamień — póki nie przejdzie twój lud, PANIE, póki nie przejdzie lud, który Ty nabyłeś![2]17Wprowadzisz Twój lud i zasadzisz na górze Twojego dziedzictwa, przygotujesz, PANIE, miejsce, gdzie zamieszkasz, święte miejsce, Panie, ugruntują Twe ręce!18PAN będzie królem na wieki — na zawsze!19Dlatego, że gdy konie faraona wraz z jego rydwanami i jego załogami weszły w morze, PAN skierował na nich wody morza, podczas gdy synowie Izraela przeszli jego środkiem po wyschniętym dnie.
Pieśń Miriam
20Wtedy prorokini Miriam, siostra Aarona, wzięła do ręki bębenek, a za nią, z bębenkami i w pląsach, ruszyły wszystkie inne kobiety.21Miriam im zaśpiewała: Śpiewajcie PANU, bo odniósł zwycięstwo! Konie z rydwanami rzucił w morze!
Pierwsze narzekania
22Następnie Mojżesz poprowadził Izraela znad brzegów Morza Czerwonego na pustynię Szur. Przemierzali pustynię trzy dni, a nie znaleźli wody.23W końcu przybyli do Mara, lecz tam nie mogli pić wody, ponieważ była gorzka; właśnie dlatego miejscu temu nadano nazwę Mara.24Wówczas lud zaczął szemrać przeciw Mojżeszowi: Co będziemy pić? — narzekali.25Mojżesz udał się z tym do PANA, a PAN skierował jego uwagę na pewne drzewo. Gdy Mojżesz wrzucił je do wody, woda stała się słodka. Tam Bóg nadał ludowi ustawy i prawa, tam też go doświadczył.26Powiedział: Jeżeli pilnie będziesz słuchał głosu PANA, twojego Boga, czynił to, co prawe w Jego oczach, zważał[3] na Jego przykazania i strzegł wszystkich Jego ustaw, to żadną chorobą, którą dotknąłem Egipt, nie dotknę ciebie, ponieważ Ja, PAN, jestem twoim lekarzem.27Następnie przybyli do Elim,[4] gdzie z dwunastu źródeł wypływała woda i gdzie rosło siedemdziesiąt palm. Tam, nad wodą, rozbili się obozem.
Wyjścia 15
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Wtedy zaśpiewał Mojżesz i synowie Izraela tę pieśń[1] dla JHWH. Powiedzieli tak: Będę śpiewał JHWH, bo wzniósł się potężnie – konia i jego jeźdźca[2] wrzucił w morze! (Ap 15,3)2JH[WH] moją mocą i pieśnią, i stał się dla mnie zbawieniem. To jest mój Bóg – i Jego wielbię,[3] Bóg mojego ojca – i Jego wywyższam.3JHWH jest wojownikiem[4] – JHWH [brzmi] Jego imię!4Rydwany faraona i jego wojsko wrzucił w morze, a jego doborowi wodzowie zostali potopieni w Morzu Czerwonym.[5]5Otchłań ich okryła, spadli w głębię jak kamień!6Twoja prawica, JHWH, jest chwalebna[6] w sile, Twoja prawica, JHWH, rozbija wroga!7Wielkością swego majestatu powalasz powstających przeciw Tobie, posyłasz swój gniew – pożera jak plewę.8Pod tchnieniem Twoich nozdrzy spiętrzyły się wody, nurty stanęły jak wał, stężały otchłanie w sercu morza.9Wróg powiedział: Doścignę, dosięgnę, będę dzielił łup, nasyci się nimi moja dusza,[7] dobędę miecza, wywłaszczy ich moja ręka!10Wionąłeś swym tchnieniem, okryło ich morze; potonęli jak ołów w potężnych wodach!11Któż jest jak Ty pośród bogów, JHWH? Któż jest jak Ty, wzniosły w świętości – przejmujący w chwale, dokonujący cudów? (Dz 4,12)12Wyciągnąłeś swą prawicę, pochłonęła ich ziemia!13Wiodłeś w swej łasce lud, który wykupiłeś prowadziłeś w swej mocy na niwy swej świętości! (Rz 6,23; Ef 2,8)14Usłyszą[8] narody – zadrżą! Skurcz chwyci mieszkańców Filistei.15Zaniepokoją się też książęta Edomu; władców Moabu – przeniknie ich drżenie, rozpłyną się wszyscy mieszkańcy Kanaanu.16Ogarnie ich przerażenie i strach, wobec potęgi Twojego ramienia zastygną jak kamień – póki nie przejdzie Twój lud, JHWH, póki nie przejdzie lud, który nabyłeś![9]17Wprowadzisz ich i zasadzisz na górze swego dziedzictwa, miejscem swego zamieszkania uczyniłeś [je], JHWH; święte miejsce, Panie, ugruntowały Twoje ręce!18JHWH będzie królował na wieki wieczne!19Gdyż wszedł koń faraona z jego rydwanem i jego jeźdźcami w morze, i skierował JHWH na nich wody morza, i przeszli synowie Izraela po suchym gruncie środkiem morza.
Pieśń Miriam
20Wtedy prorokini Miriam,[10] siostra Aarona,[11] wzięła w swoją rękę bębenek, i wyszły za nią wszystkie kobiety z bębenkami i w pląsach.21I zaśpiewała im Miriam: Śpiewajcie JHWH, bo wzniósł się potężnie! Konia i jego jeźdźca wrzucił w morze!
Pierwsze narzekania
22I poprowadził Mojżesz Izraela od Morza Czerwonego, i wyszli na pustynię Szur. I szli trzy dni po pustyni, a nie znaleźli wody.23I przybyli do Mara, lecz nie mogli pić wody z Mara, bo była gorzka – dlatego nadano jej nazwę Mara.24Wtedy szemrał[12] lud przeciw Mojżeszowi, mówiąc: Co będziemy pić?25I wołał do JHWH, a JHWH pokierował go do [pewnego] drzewa;[13] i wrzucił je do wody, a woda stała się słodka. Tam ustanowił mu ustawę i prawo[14] i tam go doświadczył.26I powiedział: Jeżeli pilnie będziesz słuchał głosu JHWH, twojego Boga, i czynił to, co prawe w Jego oczach, i zważał[15] na Jego przykazania, i strzegł wszystkich Jego ustaw, to żadnej choroby, którą włożyłem na Egipt, nie włożę na ciebie, ponieważ Ja, JHWH, jestem twoim lekarzem.27I przyszli do Elim,[16] a tam było dwanaście źródeł wody i siedemdziesiąt palm – i rozłożyli się tam nad wodami.