Psalm 77

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Dla prowadzącego chór. Asafowy. Psalm.2 Skieruję do Boga mój głos i zawołam! Skieruję do Boga mój głos i On skłoni ku mnie swoje ucho.3 Szukałem Pana w dniu mojej niedoli, Nocą wyciągałem ręce bez znużenia, Nic mej duszy nie mogło ukoić:4 Co wspomnę o Bogu, to jęczę, Co pomyślę — mój duch omdlewa. Sela.5 Nie dajesz mi zmrużyć powieki, Bezsenny[1] w milczeniu czekam.6 Myślami wracam w przeszłość, Do odległych lat.7 Wśród nocy wspominam mą pieśń. Całym sercem dociekam, W głębi ducha badam:8 Czy Pan odrzuca na wieki? Czy może już więcej nie okazać przychylności?9 Czy Jego łaska może wyczerpać się na zawsze? Czy może zabraknąć obietnic[2] dla kolejnych pokoleń?10 Czy Bóg może zapomnieć o litości? Czy w gniewie może stłumił miłosierdzie? Sela.11 I stwierdziłem: To mnie bardzo boli. Czyżby prawica Najwyższego mogła być zmienna?[3]12 Przypomnę sobie lepiej dzieła PANA. Tak! Wspomnę Twoje dawne cuda.13 Zagłębiłem się więc we wszystko, czego dokonałeś, I zacząłem rozważać Twoje czyny.14 Boże, wszystko, co robisz, jest święte![4] Który bóg jest tak wielki jak nasz Bóg?15 Jesteś Bogiem, który czyni cuda! Całym ludom dałeś poznać swoją moc.16 Silnym ramieniem odkupiłeś swój lud — Synów Jakuba i Józefa. Sela.17 Zobaczyły Cię wody, o Boże, Zobaczyły — i wzniosły swe fale! Tak, uniosły się głębie!18 Spłynęły wodą obłoki, Chmury wydały głos. Tak! Posypały się Twoje strzały!19 Głos Twego grzmotu słychać w zawierusze, Błyskawice rozświetliły świat, Ziemia zatrzęsła się i zadrżała.20 Twoja droga wiedzie przez morze, Twoja ścieżka przez wielkie wody, A Twoje ślady — nierozpoznane.21 Prowadź nadal swój lud niczym stado, Jak dawniej ręką Mojżesza i Aarona.[5]

Psalm 77

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Dla prowadzącego chór. Dla Jedutuna. Asafowy. Psalm.2 Mój głos [skieruję] do Boga – zawołam! Mój głos [skieruję] do Boga – i [On] skłoni ku mnie swoje ucho.3 Szukałem Pana w dniu mojej niedoli, Nocą moja ręka była wyciągnięta i nie mdlała, Moja dusza odmawiała pocieszenia –4 Co wspomnę o Bogu, to jęczę, Co pomyślę – mój duch omdlewa. Sela.5 Trzymałeś powieki mych oczu, Byłem bezsenny[1] i [nic] nie mówiłem.[2]6 Rozmyślam o dawnych dniach, O latach odległych.7 Wspominam nocą moją pieśń,[3] Swoim sercem dociekam I badam swoim duchem:8 Czy Pan odrzuca[4] na wieki I nie przedłuża już więcej przychylności?9 Czy wyczerpała się na zawsze Jego łaska? Zamknęły słowa[5] dla dalszych pokoleń?10 Czy Bóg zapomniał o litości? Czy w gniewie stłumił swe miłosierdzie? Sela.11 I stwierdziłem: To mnie boli, To zmienność prawicy Najwyższego![6]12 Wspomnę [lepiej] dzieła JHWH; Tak, wspomnę Twoje dawne cuda.13 Zagłębiam się więc we wszystkie Twe dzieła I rozważam Twoje czyny.14 Boże, Twoją drogę przenika świętość![7] Który bóg jest tak wielki jak Bóg?15 Ty jesteś Bogiem dokonującym cudów! Sprawiłeś, że wśród ludów poznano Twoją moc.16 Odkupiłeś [swym] ramieniem swój lud, Synów Jakuba i Józefa. Sela.17 Ujrzały Cię wody, o Boże, Ujrzały Cię wody – zakołysały, Tak, uniosły się głębie.18 Spłynęły wodą obłoki, Chmury wydały głos – Tak, poleciały Twe strzały.19 Głos Twego grzmotu [słychać] w wirze wiatru, Błyskawice rozświetliły świat, Zadrżała i zatrzęsła się ziemia.20 Twoja droga wiedzie przez morze, Twoja ścieżka przez wielkie wody, A Twoje ślady – niepoznane.21 Prowadziłeś swój lud niczym stado, Ręką Mojżesza i Aarona.[8]