1Mądrość zbudowała swój dom, wyciosała siedem swych filarów,2przygotowała mięso, przyprawiła wino, zastawiła stół3i rozesłała służące z wieścią na wzgórza miasta:4Kto prosty, niech do mnie wejdzie! Tym zaś, którym brakuje rozumu, mówi:5Chodźcie, jedzcie mój chleb, pijcie przyprawione przeze mnie wino.6Porzućcie prostactwo! Żyjcie! Idźcie prosto drogą rozumu!7Kto karci szydercę, naraża się na hańbę, kto strofuje bezbożnika, ten się plami.8Nie strofuj szydercy, aby cię nie znienawidził; strofuj mądrego, a będzie cię kochał.9Wesprzyj mądrego, a tym bardziej zmądrzeje; poucz sprawiedliwego, a pomnoży wiedzę!10Początkiem mądrości jest bojaźń PANA, poznanie Świętego — oto rozum!11Gdyż dzięki mnie pomnożą się twoje dni i przedłużą się lata twego życia.12Jeśli jesteś mądry, jesteś mądry dla siebie, jeśli jesteś szydercą, sam poniesiesz tego skutki.13Głupota, ta kobieta, robi jedynie hałas; jest prostaczką, na niczym się nie zna.14Siedzi u wejścia swego domu, na wyżynach miasta,15i woła do przechodzących drogą, kroczących przed siebie ścieżkami:16Kto prosty, niech tu wejdzie! A do tego, któremu brak rozumu, mówi:17Kradziona woda jest słodka! Chleb pokątnie zdobyty smakuje!18Lecz zapraszany nie wie, że to miejsce cieni zmarłych, że wchodząc do niej, skończy w głębi ich świata.
Przypowieści Salomona 9
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Mądrość zbudowała swój dom,[1] wyciosała[2] siedem swych filarów,[3]2przygotowała mięso,[4] zmieszała wino, zastawiła stół,3wysłała służące i woła na szczytach wzgórz[5] miasta:[6]4Kto prosty, niech tu wejdzie! A tym, którym brak rozumu, mówi:5Chodźcie, jedzcie mój chleb i pijcie wino, które zmieszałam!6Porzućcie prostactwo,[7] abyście żyli, i idźcie prosto drogą rozumu!7Kto karci szydercę, ten ściąga na siebie hańbę, a kto strofuje bezbożnika, ten się plami.8Nie strofuj szydercy, aby cię nie znienawidził;[8] strofuj mądrego, a będzie cię kochał.9Daj mądremu, a tym bardziej zmądrzeje; poucz sprawiedliwego, a pomnoży wiedzę!10Początkiem mądrości jest bojaźń JHWH, a poznanie Świętego – to rozum,[9]11gdyż dzięki mnie[10] pomnożą się twoje dni i przedłużą się lata twojego życia.12Jeśli jesteś mądry, jesteś mądry dla siebie, jeśli jesteś szydercą, sam poniesiesz tego skutki.[11]13Głupota, ta kobieta, jest hałaśliwa; [to] prostactwo – i nic nie wie;[12]14siedzi u wejścia swego domu, na tronie wyżyn miasta,15aby wołać na przechodzących drogą, kroczących prosto swoimi ścieżkami:16Kto prosty, niech tu wejdzie! A do tego, któremu brak rozumu, mówi:[13]17Kradziona woda jest słodka i chleb pokątnie zdobyty smakuje.18Lecz [taki] nie wie, że tam [miejsce] cieni zmarłych,[14] a jej zaproszeni [kończą] w głębiach Szeolu.[15]