1A oto, co odziedziczyli synowie Izraela w ziemi Kanaan. Przydzielili im to kapłan Eleazar i Jozue, syn Nuna, wraz z naczelnikami rodów plemion Izraela.2Przydział ten dokonał się przez los, jak polecił PAN za pośrednictwem Mojżesza, i dotyczył dziewięciu i połowy plemienia.3Już wcześniej bowiem Mojżesz przydzielił dziedzictwo dwu i połowie plemienia za Jordanem, a Lewitom wśród nich dziedzictwa nie dał.4Synowie Józefa z kolei stanowili dwa plemiona: Manassesa i Efraima. Lewitom nie dano działu w ziemi, a tylko miasta do zamieszkania wraz z przyległymi do miast terenami na pastwiska dla ich stad i dobytku.5Izraelici postąpili tak, jak PAN polecił Mojżeszowi, i stosownie do tych poleceń porozdzielali ziemię.
Dziedzictwo Kaleba
6W Gilgal do Jozuego przybyli potomkowie Judy. Kaleb, syn Jefunego, Kenizyta, powiedział: Z pewnością pamiętasz te słowa, które PAN przekazał mężowi Bożemu Mojżeszowi w Kadesz-Barnea odnośnie do mnie i odnośnie do ciebie.7Miałem wtedy czterdzieści lat, gdy Mojżesz, sługa PANA, wysłał mnie z Kadesz-Barnea na przeszpiegi do tej ziemi. Wiadomości, które mu wówczas przyniosłem, szczerze wyrażały to, co miałem na sercu.8Niestety, moi bracia, ci, którzy poszli ze mną, doprowadzili do tego, że serce ludu stopniało! Co do mnie, opowiadałem się bez reszty za PANEM, moim Bogiem.9I Mojżesz przysiągł tego dnia: Ziemia, po której stąpała twoja noga, należeć będzie do ciebie i do twoich synów jako dziedzictwo na wieki, ponieważ opowiadałeś się bez reszty za PANEM, moim Bogiem.10A oto PAN do teraz zachowywał mnie przy życiu — tak zresztą, jak zapowiedział — przez całe te czterdzieści pięć lat, od czasu, gdy wypowiedział swe Słowo do Mojżesza w czasie wędrówki Izraela po pustyni. Obecnie mam osiemdziesiąt pięć lat!11Wciąż jednak jestem tak mocny jak wtedy, kiedy wysyłał mnie Mojżesz. Siła, którą miałem wówczas, nie opuściła mnie do dziś. Nadal potrafię walczyć i doglądać swoich spraw.[1]12Daj mi więc teraz to pogórze, o którym mówił wówczas PAN, a sam słyszałeś, że są tam Anakici i wielkie warowne miasta. Może PAN będzie ze mną i — zgodnie z zapowiedzią PANA — wezmę je w posiadanie.13W odpowiedzi Jozue pobłogosławił Kaleba, syna Jefunego, i dał mu w dziedzictwo Hebron.14Właśnie dlatego, że Kaleb, syn Jefunego, Kenizyta, opowiadał się bez reszty za PANEM, Bogiem Izraela, Hebron jest jego dziedzictwem aż do dnia dzisiejszego.15Miasto Hebron nosiło wcześniej nazwę Kiriat-Arba, [to jest Miasto Arby]. Arba był jednym ze znaczniejszych ludzi wśród Anakitów. Po zajęciu tego obszaru przez Kaleba, ziemia doznała wytchnienia od wojny.
Jozuego 14
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1A oto, co odziedziczyli synowie Izraela w ziemi Kanaan, co przydzielili im Eleazar, kapłan, i Jozue, syn Nuna, oraz naczelnicy [rodów] ojców plemion synów Izraela.2Przydzielili im to przez los, jak przykazał JHWH za pośrednictwem Mojżesza – dziewięciu i połowie plemienia,3gdyż Mojżesz dał [już] dziedzictwo dwu i połowie plemienia za Jordanem, a Lewitom nie dał dziedzictwa wśród nich.4Również synowie Józefa stanowili dwa plemiona: Manassesa i Efraima. Lewitom zatem nie dano działu w ziemi, a tylko miasta do zamieszkania wraz z [przyległymi do] nich pastwiskami dla ich stad i ich dobytku.5Synowie Izraela uczynili tak, jak JHWH przykazał Mojżeszowi – porozdzielali ziemię.
Dziedzictwo Kaleba
6W Gilgal podeszli do Jozuego synowie Judy i Kaleb, syn Jefunego, Kenizyta, powiedział do niego: Ty wiesz o tym Słowie, które JHWH oznajmił Mojżeszowi, mężowi Bożemu, w Kadesz-Barnea, odnośnie do mnie i odnośnie do ciebie.7Miałem czterdzieści lat, gdy Mojżesz, sługa JHWH, wysłał mnie z Kadesz-Barnea, by przeszpiegować tę ziemię, i przyniosłem mu [wówczas] wiadomość zgodnie z tym, co miałem na sercu.8Lecz moi bracia, którzy poszli ze mną, sprawili, że stopniało serce ludu, ja natomiast byłem w pełni za JHWH, moim Bogiem.9I Mojżesz przysiągł tego dnia: Ziemia, po której stąpała twoja noga, należeć będzie do ciebie i do twoich synów jako dziedzictwo na wieki, gdyż byłeś w pełni za JHWH, moim Bogiem.10I oto do teraz JHWH zachowywał mnie przy życiu – tak, jak zapowiedział – przez te czterdzieści pięć lat, od [czasu], gdy wypowiedział JHWH to Słowo do Mojżesza, gdy Izrael wędrował po pustyni; a oto teraz mam ja na dziś osiemdziesiąt pięć lat!11Lecz wciąż, po dziś dzień, jestem tak mocny, jak byłem w dniu, kiedy wysyłał mnie Mojżesz; jaka wtedy była moja siła, taka jest moja siła teraz – do bitwy, do wychodzenia i do przychodzenia.12Daj mi więc teraz to pogórze, o którym mówił JHWH w tym dniu, gdyż ty sam słyszałeś tego dnia, że są tam Anakici i wielkie warowne miasta. Może JHWH będzie ze mną i wydziedziczę ich, jak zapowiedział JHWH.13Wtedy Jozue pobłogosławił Kaleba, syna Jefunego, i dał mu Hebron jako dziedzictwo.14Dlatego Hebron stał się dziedzictwem Kaleba, syna Jefunego, Kenizyty – dziedzictwem do dnia dzisiejszego – że był w pełni za JHWH, Bogiem Izraela.15A Hebron nosiło wcześniej nazwę Kiriat-Arba – [Miasto Arby], który był wielkim człowiekiem wśród Anakitów. I ziemia doznała wytchnienia od wojny.