1Wtedy zobaczyłem wychodzącą z morza bestię. Miała ona dziesięć rogów i siedem głów. Na jej rogach zauważyłem dziesięć diademów, a na jej głowach bluźniercze imię.2Bestia, o której mówię, była podobna do pantery. Jej łapy były jak u niedźwiedzia, a paszcza jak u lwa. Smok dał jej swoją moc, swój tron oraz wielką władzę.3Jedna z głów bestii była jakby śmiertelnie ranna, lecz rana ta została uzdrowiona. Cała ziemia poszła w podziwie za tą bestią.4Ludzie złożyli pokłon smokowi za to, że dał bestii władzę. Pokłonili się też samej bestii: Kto jest podobny do bestii — mówili — i kto jest w stanie podjąć z nią walkę?5A dano jej paszczę mówiącą rzeczy wyniosłe i bluźniercze. Ponadto powierzono jej rządy na czterdzieści dwa miesiące.6Bestia otworzyła zatem paszczę, aby bluźnić Bogu, Jego imieniu i Jego przybytkowi. Bluźniła również tym, którzy mieszkają w niebie.7Zezwolono jej nawet podjąć walkę ze świętymi i odnieść nad nimi zwycięstwo. Dano jej także władzę nad wszystkimi plemionami, ludami, językami i narodami.8Pokłonią się jej wszyscy, którzy mieszkają na ziemi; każdy, którego imię nie jest zapisane w Zwoju życia Baranka, przeznaczonego na śmierć od założenia świata.[1]9Kto ma uszy, niech rozważy te słowa.10Kto ma pójść do niewoli, pójdzie do niewoli. Kto ma zostać zabity mieczem, ten zostanie zabity. Tu się zaznacza wytrwałość oraz wiara świętych.
Druga bestia
11Zobaczyłem też inną bestię. Wychodziła ona z ziemi. Miała dwa rogi podobne do Barankowych, lecz mówiła jak smok.12Jej władza była pod każdym względem przedłużeniem rządów pierwszej bestii. Pracowała ona dla niej. To dzięki niej ziemia i jej mieszkańcy kłaniali się pierwszej bestii — tej, której śmiertelna rana została uzdrowiona.13Bestia ta dokonywała wielkich znaków. Na oczach ludzi zsyłała nawet ogień z nieba na ziemię.14Za pomocą tych znaków, które dano jej możliwość czynić wobec pierwszej bestii, zwodziła ona mieszkańców ziemi. Namówiła ich nawet, aby wykonali podobiznę bestii, która miała ranę od miecza, a mimo to ostała się przy życiu.15A kiedy to uczynili, dano jej możliwość ożywić podobiznę bestii, tak że przemówiła. Za jej też sprawą wszyscy, którzy nie pokłonili się podobiźnie bestii, zostali zabici.16Druga bestia sprawiła, że wszyscy: mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i niewolnicy, musieli przyjąć znamię na swoją prawą rękę albo na swoje czoło.17Bez tego znamienia nikt nie mógł nic kupić ani sprzedać. Aby to uczynić, musiał mieć na sobie znamię — imię bestii lub liczbę jej imienia.18Tu trzeba mądrości. Kto ma rozum, niech obliczy liczbę bestii. Jest to liczba człowieka: sześćset sześćdziesiąt sześć.
Apokalipsa 13
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1I zobaczyłem wychodzące z morza zwierzę,[1] mające dziesięć rogów i siedem głów,[2] a na jego rogach dziesięć diademów i na jego głowach bluźniercze[3] imię.[4] (Ap 11,7; Ap 16,13; Ap 17,3; Ap 17,7; Ap 17,8; Ap 17,9; Ap 17,11; Ap 17,12; Ap 17,16; Ap 17,17; Ap 19,19)2Zwierzę, które zobaczyłem, było podobne do pantery,[5] jego nogi [były] jak u niedźwiedzia, a jego paszcza jak paszcza lwa.[6] I dał mu smok swoją moc, swój tron i wielką władzę. (Ap 2,13; Ap 12,3)3A jedna z jego głów była jakby śmiertelnie ranna, lecz ta jego śmiertelna rana została uzdrowiona.[7] I cała ziemia poszła w podziwie za tym zwierzęciem.[8] (Ap 17,8)4I pokłonili się smokowi za to, że dał władzę zwierzęciu, pokłonili się też zwierzęciu, mówiąc: Kto jest podobny do zwierzęcia i kto jest w stanie podjąć walkę przeciw niemu? (Mt 24,15; Ap 13,12; Ap 14,9; Ap 16,2; Ap 20,4)5I dano mu paszczę mówiącą rzeczy wielkie i bluźnierstwa oraz dano mu władzę działać przez czterdzieści i dwa miesiące.[9] (Ap 11,2; Ap 12,6)6I otworzyło swoją paszczę, aby bluźnić przeciwko Bogu, bluźnić Jego imieniu i Jego namiotowi,[10] tym, którzy mieszkają w niebie. (Hbr 8,2; Hbr 9,11; Ap 7,15; Ap 12,12; Ap 21,3)7I dano mu podjąć walkę ze świętymi i zwyciężyć ich; dano mu też władzę nad każdym plemieniem, ludem, językiem i narodem.[11] (Ap 11,7)8I pokłonią się mu wszyscy, którzy mieszkają na ziemi, każdy, którego imię nie jest wpisane w Zwój życia Baranka zabitego od założenia świata.[12] (Mt 25,34; Łk 10,20; Ef 1,4; Flp 4,3; 1 P 1,20; Ap 3,5; Ap 3,10; Ap 5,6; Ap 5,12; Ap 17,8; Ap 20,12; Ap 20,14; Ap 21,27)9Jeśli ktoś ma uszy, niech słucha. (Ap 2,7)10Jeśli ktoś [ma iść] do niewoli, pójdzie do niewoli; jeśli ktoś [ma] zostać zabity mieczem, ten zostanie zabity mieczem. Tu jest wytrwałość i wiara świętych. (Mt 26,52; Hbr 6,12; Ap 1,9; Ap 14,12)
Drugie zwierzę
11I zobaczyłem inne zwierzę,[13] wychodzące z ziemi; miało ono dwa rogi podobne do Barankowych i mówiło jak smok.[14] (Mt 7,15; Ap 12,9; Ap 16,13)12Sprawuje ono wszelką władzę pierwszego zwierzęcia wobec niego. Ono też sprawia, że ziemia i ci, którzy ją zamieszkują, kłaniają się pierwszemu zwierzęciu, którego śmiertelna rana została uzdrowiona. (Ap 13,3; Ap 13,4; Ap 19,20)13I czyni wielkie znaki, tak że zrzuca ogień z nieba na ziemię[15] na oczach ludzi. (Mt 24,24; Mk 13,22; Łk 9,54; 2 Tes 2,9; 2 Tm 2,9; Ap 11,5; Ap 16,14; Ap 19,20; Ap 20,9)14I zwodzi mieszkańców ziemi przez znaki, które dano mu czynić wobec zwierzęcia, mówiąc mieszkańcom ziemi, by zrobili podobiznę zwierzęcia, które ma ranę od miecza, a zostało przy życiu.[16] (Mt 24,15; Mt 24,24; 2 Tes 2,9; Ap 12,9; Ap 13,3; Ap 14,9; Ap 15,2; Ap 19,20; Ap 20,10)15I dano mu obdarzyć duchem podobiznę zwierzęcia, tak by podobizna zwierzęcia przemówiła i sprawiła, że wszyscy, którzy nie pokłonią się podobiźnie zwierzęcia, zostali zabici.[17]16Ono też sprawia, że wszyscy: mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i niewolnicy, dostają znamię na swoją prawą rękę lub na swoje czoło, (Ap 14,9; Ap 20,4)17i że nikt nie może kupować ani sprzedawać, jak tylko ten, który ma znamię — imię zwierzęcia lub liczbę jego imienia.[18] (Ap 14,9; Ap 14,11; Ap 15,2; Ap 16,2; Ap 19,20; Ap 20,4)18Tu jest mądrość. Kto ma rozum, niech obliczy liczbę zwierzęcia, gdyż jest to liczba człowiecza – jego liczba jest sześćset sześćdziesiąt sześć.[19] (Ap 13,17)