1Gdy syn Saula usłyszał, że Abner zginął w Hebronie, opadły mu ręce.[1] Niepokój ogarnął też cały Izrael.2Syn Saula miał zaś dwóch dowódców oddziałów.[2] Jeden nazywał się Baana,[3] a drugi — Rekab.[4] Byli oni synami Rimmona[5] Beerotczyka,[6] pochodzili z Beniaminitów, ponieważ Beerot także zaliczano do Beniamina.3Beerotczycy zbiegli niegdyś do Gitaim i pozostają tam przychodniami aż do dnia dzisiejszego.4Jonatan, syn Saula, miał z kolei syna imieniem Mefiboszet.[7] Cierpiał on na niesprawność nóg. Kiedy miał pięć lat, nadeszła z Jizreela wieść o śmierci Saula i Jonatana. Wówczas niańka[8] Mefiboszeta rzuciła się z nim do ucieczki, lecz przy całym pośpiechu upadł on i doznał urazu nóg.5W upale dnia Rekab i Baana, synowie Rimmona Beerotczyka, przyszli do domu Isz-Boszeta.[9] Ten akurat zażywał popołudniowej drzemki.6Weszli do wnętrza domu, niby po to, by wziąć pszenicę, lecz tam pchnęli go w brzuch i czym prędzej zbiegli.[10]7Kiedy weszli do środka, leżał on w łóżku u siebie w sypialni. Tam właśnie go zabili, odcięli mu głowę, zabrali ją i przez całą noc zdążali przez Arabę.8Gdy przynieśli głowę Isz-Boszeta do Dawida do Hebronu, powiedzieli królowi: Oto głowa Isz-Boszeta, syna Saula, twojego wroga, królu, człowieka, który próbował cię zabić.[11] PAN jednak zsyła dziś mojemu panu, królowi, czas pomsty na Saulu i jego potomstwie.9A Dawid odpowiedział Rekabowi i jego bratu Baanie, synom Rimmona Beerotczyka: Jak żyje PAN, który wykupił mnie z wszelkiej niedoli,10że tego, który mi doniósł o śmierci Saula — a był przekonany, że przyniósł mi dobrą nowinę — kazałem w Siklag pojmać i pozbawić życia. Tak mu wynagrodziłem jego dobrą wiadomość.11Czy tym bardziej teraz, gdy wy, niegodziwi ludzie, zabiliście niewinnego człowieka w jego domu, na jego łóżku, nie powinienem pociągnąć was do odpowiedzialności za przelaną krew i usunąć was z ziemi?12Po tych słowach Dawid rozkazał swoim wojownikom, aby ich zabili, obcięli im ręce i nogi i powiesili przy stawie w Hebronie. Głowę Isz-Boszeta pochowano natomiast w grobie Abnera w Hebronie.
2 Samuela 4
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Kiedy syn Saula[1] usłyszał, że Abner zginął w Hebronie, opadły mu ręce;[2] zaniepokoił się też cały Izrael.2Syn Saula[3] zaś miał dwóch ludzi, książąt oddziałów.[4] Jeden miał na imię Baana,[5] a drugi miał na imię Rekab.[6] Byli oni synami Rimmona[7] Beerotczyka,[8] z Beniaminitów, ponieważ także Beerot zaliczano do Beniamina.3Beerotczycy zbiegli do Gitaim i pozostają tam [obcymi] przybyszami aż do dnia dzisiejszego.4A Jonatan,[9] syn Saula, miał syna o uszkodzonych nogach. Gdy miał pięć lat, nadeszła z Jizreela wieść o Saulu i Jonatanie. Wówczas jego mamka[10] podniosła go, aby uciec, ale w pośpiechu ucieczki on upadł i okulał, a miał na imię Mefiboszet.[11]5Synowie Rimmona Beerotczyka, Rekab i Baana, poszli zatem i przyszli w upalnej porze dnia do domu Isz-Boszeta,[12] gdy on leżał w popołudniowej drzemce.6Tutaj też weszli,[13] do wnętrza domu,[14] aby wziąć jej pszenicę, i pchnęli go pod piąte [żebro][15] – i Rekab z Baaną, swoim bratem, zbiegli.7A weszli do domu, gdzie leżał on w swoim łóżku, w swoim pokoju sypialnym, i pchnęli go, uśmiercili, odjęli mu głowę, po czym zabrali jego głowę i przez całą noc szli drogą przez Arabę.8Tak przynieśli głowę Isz-Boszeta[16] do Dawida do Hebronu i powiedzieli do króla: Oto głowa Isz-Boszeta, syna Saula, twojego wroga, który szukał twojej duszy. Ale JHWH dał w tym dniu mojemu panu, królowi, pomstę na Saulu i jego potomstwie.9A Dawid odpowiedział Rekabowi i Baanie, jego bratu, synom Rimmona Beerotczyka, tymi słowy: Jak żyje JHWH, który wykupił moją duszę z wszelkiego ucisku,10że tego, który mi doniósł: Oto zginął Saul – a był on w swoich oczach[17] jak ktoś, kto przynosi dobrą wieść – pojmałem i zabiłem w Siklag, i tak mu dałem [nagrodę] za dobrą wieść.11Tym bardziej, gdy niegodziwi ludzie zabili sprawiedliwego człowieka w jego domu, na jego łóżku, czy nie powinienem domagać się krwi z waszych rąk i usunąć[18] was z ziemi?12I Dawid rozkazał swoim wojownikom,[19] a ci zabili ich, obcięli im ręce i nogi i powiesili przy stawie w Hebronie. Głowę Isz-Boszeta[20] natomiast wzięli i[21] pochowali w grobie Abnera w Hebronie.[22]