Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Względem starszego mężczyzny nie bądź zbyt surowy. Zachęcaj go jak ojca, młodszych jak braci,2starsze kobiety jak matki, młodsze jak siostry, zachowując przy tym całkowitą czystość.3Otocz opieką te wdowy, które już raczej pozostaną we wdowieństwie.4Jeśli któraś wdowa ma dzieci lub wnuki, to niech one najpierw uczą się troski o własny dom i wspierania rodziców, bo to jest miłe Bogu.5Wdowa, której wdowieństwo jest trwałe i która jest przy tym samotna, pokłada nadzieję w Bogu. Potrafi ona dzień i noc trwać w błaganiach i modlitwach.6Ta natomiast, której w głowie przyjemnostki, żyje wprawdzie, lecz jest martwa.7Zwracaj im też uwagę, aby były nienaganne.8A kto nie troszczy się o swoich, zwłaszcza o domowników, ten wyparł się wiary i jest gorszy od niewierzącego.9Na listę wdów można wpisać kobietę, która liczy co najmniej sześćdziesiąt lat, żonę jednego męża,[1]10taką, której można wystawić piękne świadectwo: że wychowała dzieci, że udzielała gościny, umiała umyć świętym nogi, niosła ulgę prześladowanym i podejmowała się wszystkich innych, dobrych dzieł.11Młodszych wdów nie wpisuj, bo gdy ich pragnienie mężczyzny okaże się większe od poświęcenia Chrystusowi, chcą wyjść za mąż.12Wtedy też obciąża je zarzut, że nie dochowały przyrzeczonej wierności.13Ponadto nie mając co robić, uczą się chodzić po domach i mało, że bezczynne, potrafią być również gadatliwe i wścibskie, a przy tym mówić, czego nie trzeba.14Chcę zatem, aby młodsze wychodziły za mąż, rodziły dzieci, zarządzały domem i nie dawały przeciwnikowi powodu do obmowy.15Bo już niektóre zboczyły i poszły za szatanem.16Jeśli jakaś wierząca osoba ma wokół siebie wdowy, niech je wspomaga, aby kościół nie był obciążony i mógł wesprzeć te, których wdowieństwo jest trwałe.17Starsi, którzy są wspaniałymi przywódcami, godni są podwójnego uznania, zwłaszcza ci, którzy trudnią się głoszeniem Słowa i nauczaniem.18Gdyż Pismo mówi: Młócącemu bydlęciu nie zawiązuj pyska, oraz: Robotnik jest godny swojej zapłaty.19Przeciw starszemu nie przyjmuj oskarżeń, chyba że są oparte na zeznaniach dwóch lub trzech świadków.20Tych, którzy grzeszą, upominaj wobec wszystkich, aby i pozostali się bali.21Zobowiązuję cię w obliczu Boga, Chrystusa Jezusa i wybranych aniołów, abyś się tego trzymał bez zastrzeżeń, niczego nie czyniąc stronniczo.22Na nikogo nie nakładaj pochopnie rąk i nie miej udziału w cudzych grzechach — zachowaj siebie samego czystym.
Zalecenia osobiste
23Nie pij już samej wody, ale ze względu na twój żołądek i częste niedomagania używaj trochę wina.24Grzechy niektórych osób są tak oczywiste, że trafiają na sąd, zanim jeszcze dotrą oni sami. Natomiast grzechy innych ciągną się za nimi.25Podobnie ze szlachetnymi czynami. Niektóre są wyraźne. Ale i te, z którymi jest inaczej, nie pozostaną ukryte.
1 Tymoteusza 5
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Starszego[1] nie karć,[2] lecz zachęcaj jak ojca, młodszych jak braci, (1 Tm 5,17; 1 Tm 5,19; Tt 2,2; Tt 2,6)2starsze jak matki, młodsze jak siostry, we wszelkiej czystości. (Tt 2,3)
Troska o wdowy
3Szanuj[3] wdowy – prawdziwie wdowy.[4] (Dz 6,1)4Jeśli zaś któraś wdowa ma dzieci lub wnuki, to niech najpierw one uczą się szanować własny dom i oddawać odpłatę swoim rodzicom; to bowiem jest miłe przed Bogiem. (Rz 12,2; Ef 5,10; Ef 6,1; 1 Tm 2,3)5Prawdziwie zaś wdowa, i osamotniona, pokłada nadzieję w Bogu oraz trwa w błaganiach i modlitwach w nocy i we dnie; (Łk 2,37; Łk 18,7; 1 Tm 4,10)6ta zaś, która sobie używa, choć żyje, jest martwa. (Jk 5,5; Ap 3,1)7I te [sprawy] polecaj, aby były nienaganne.8Jeśli zaś ktoś o swoich, zwłaszcza o domowników, nie zabiega, wyparł się wiary i jest gorszy od niewierzącego. (Tt 1,16; 2 P 2,1; Jud 1,4)9Wdowa – niech będzie wpisana licząca nie mniej niż sześćdziesiąt lat, żona jednego męża,[5]10poświadczona szlachetnymi czynami – jeśli wychowała dzieci, jeśli ugaszczała, jeśli umywała nogi świętym, jeśli pomagała[6] prześladowanym, jeśli szła za przykładem w każdym dobrym dziele. (Łk 7,44; Dz 9,36; 1 Tm 6,18; Hbr 13,2)11Młodszych zaś wdów wystrzegaj się, bo gdy zapragną [czegoś poza] Chrystusem, chcą wyjść za mąż,12mając opinię,[7] że pierwszą wierność zlekceważyły;[8]13jednocześnie zaś, bezczynne, uczą się krążyć po domach – nie tylko zaś bezczynne, ale i plotkarskie, wścibskie, mówiące, czego nie trzeba. (2 Tes 3,11; 1 P 4,15)14Chcę zatem, aby młodsze wychodziły za mąż, rodziły dzieci,[9] zarządzały domem i pod żadnym pozorem nie dawały przeciwnemu powodu do zniewagi; (1 Kor 7,9; Tt 2,5)15bo już niektóre skręciły za szatanem.[10]16Jeśli jakiś wierzący lub[11] wierząca ma wdowy, niech je wspomaga i niech zgromadzenie nie będzie obciążone,[12] by mogło wesprzeć prawdziwie wdowy.
Troska o starszych
17Starsi, którzy pięknie przewodzą, godni są podwójnego szacunku,[13] zwłaszcza ci, którzy trudzą się w Słowie i nauczaniu.[14] (Dz 11,30; Rz 12,8; Flp 2,29; 1 Tes 5,12; 1 Tm 2,12; 1 Tm 5,3; Hbr 13,7)18Gdyż Pismo mówi: Młócącemu bydlęciu nie zawiązuj pyska, oraz: Godzien robotnik swojej zapłaty. (Mt 10,10; Łk 10,7; 1 Kor 9,9; 1 Kor 9,10)19Przeciw starszemu nie przyjmuj oskarżenia, chyba że opiera się na [zeznaniu] dwóch lub trzech świadków. (Mt 18,16; 2 Kor 13,1)20Tych, którzy grzeszą,[15] napominaj wobec wszystkich, aby i pozostali mieli powód do strachu. (Ga 2,14; Ef 5,11; Tt 2,15)21Oświadczam przed obliczem Boga, Chrystusa Jezusa i wybranych aniołów, byś strzegł tych [spraw] bez zastrzeżeń, nie czyniąc niczego w stronniczości. (1 Tm 1,18; 1 Tm 6,13; 2 Tm 4,1; Jk 2,4)22Rąk na nikogo pochopnie nie nakładaj[16] ani nie uczestnicz w cudzych grzechach; zachowaj siebie czystym. (Dz 6,6; Dz 13,3; Ef 5,11; 1 Tm 4,14; 2 Tm 2,21; Jk 1,27; 2 J 1,11)
Zachęta do troski o zdrowie i spokój
23[Samej] wody już nie pij, ale używaj trochę wina ze względu na żołądek[17] i częste twoje słabości.[18]24Grzechy niektórych ludzi są wyraźne i poprzedzają na sąd [ich samych];[19] za niektórymi zaś – podążają.25Podobnie z czynami szlachetnymi: bywają wyraźne; lecz i te, z którymi jest inaczej, ukryć się nie mogą. (Mt 10,26)