1Ogłaszamy wam to, co było od początku, o czym usłyszeliśmy, co zobaczyliśmy na własne oczy, czemu się przyglądaliśmy i czego dotknęły nasze ręce, a co odnosi się do Słowa życia.2Życie bowiem zostało objawione! Poświadczamy to jako naoczni świadkowie! I przynosimy wam wieść o tym życiu wiecznym! Było ono u Ojca, lecz zostało nam objawione.3To zatem, co zobaczyliśmy i o czym usłyszeliśmy, przekazujemy wam, abyście mogli wraz z nami tworzyć jedną wspólnotę. A ta wspólnota oznacza więź z Ojcem i z Jego Synem, Jezusem Chrystusem.4Piszemy wam o tym, aby nasza radość mogła stać się pełna.
Obietnica przebaczenia
5Nowina, którą usłyszeliśmy od Niego i którą wam przekazujemy, brzmi tak: Bóg jest Światłem i nie ma w Nim żadnej ciemności.6Gdybyśmy powiedzieli, że łączy nas z Nim jakaś więź, a jednocześnie żylibyśmy w ciemności, byłoby to kłamstwo. Nie postępowalibyśmy zgodnie z prawdą.7Jeśli jednak żyjemy w Świetle, tak jak On sam jest w Świetle, to łączy nas wzajemna więź, a krew Jezusa, Jego Syna, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu.8Jeśli zaprzeczamy, że popełniliśmy grzech, sami siebie oszukujemy, jesteśmy dalecy od prawdy.9Jeśli przyznajemy się do naszych grzechów, On jest wierny i sprawiedliwy — przebaczy nam grzechy i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.10Gdybyśmy powiedzieli, że nie ciąży na nas grzech — robilibyśmy z Niego kłamcę, nie byłoby w nas Jego Słowa.
1 Jana 1
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Co było od początku, o czym usłyszeliśmy, co zobaczyliśmy naszymi oczami, co oglądaliśmy i czego nasze ręce dotknęły o Słowie życia[1] – (Łk 24,39; 2 P 1,16; 1 J 2,13; 1 J 4,14; Ap 19,14)2a życie zostało objawione, i zobaczyliśmy, i świadczymy, i ogłaszamy wam to życie wieczne, które było u Ojca, a nam zostało objawione – (Dz 4,20; Kol 3,4; 1 J 2,25; 1 J 3,15; 1 J 4,14; 1 J 5,11; 1 J 5,13; 1 J 5,20)3co [zatem] zobaczyliśmy i o czym usłyszeliśmy, to i wam ogłaszamy, abyście i wy mieli związek z nami.[2] A nasz związek [jest] z Ojcem i z Jego Synem, Jezusem Chrystusem. (1 Kor 1,9)4My to piszemy, aby nasza radość była pełna. (2 J 1,12)