1Gdy Jezus podniósł wzrok, zobaczył, jak bogaci wrzucają do skarbony swoje dary.2Zauważył też pewną wdowę, bardzo ubogą. Wrzucała dwa grosze.[1]3Widząc to, oświadczył: Powiem wam prawdę: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy,4dlatego że oni dorzucali do darów z tego, co im zbywało, ona natomiast w swoim niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie.
O czasach poprzedzających powtórne przyjście Jezusa
5Podczas gdy niektórzy podziwiali świątynię z jej zdobieniami wykonanymi z pięknych kamieni i darów złożonych Bogu w ofierze, Jezus oznajmił:6Nadejdą dni, kiedy z tego, czemu się tak przyglądacie, nie pozostanie kamień na kamieniu, którego by nie zwalono.7Te słowa nasunęły im pytanie: Nauczycielu, kiedy do tego dojdzie i co będzie znakiem początku tych dni?8Uważajcie — powiedział im Jezus — nie dajcie się zwieść! Gdyż wielu przyjdzie w moim imieniu. Powiedzą: To Ja jestem! Oraz: Czas jest bliski! Nie idźcie za nimi.9Usłyszycie też o wojnach i przewrotach. Niech was to nie przeraża, dlatego że od tego się zacznie, lecz nie zaraz nastąpi koniec.10Następnie powiedział: Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu.11Dojdzie do silnych trzęsień ziemi. Wiele miejsc zostanie dotkniętych klęską głodu i zarazy. Na niebie pojawią się wielkie, budzące grozę znaki.12Przedtem jednak wyciągną ręce po was i ze względu na moje imię będą was prześladować. Osądzą was w synagogach, wtrącą do więzień, poprowadzą przed królów i namiestników.13To da wam sposobność do złożenia świadectwa.14Weźcie sobie do serca, aby nie przygotowywać wcześniej obrony.15Ja bowiem podsunę wam słowa i Ja obdarzę mądrością, której wszyscy wasi przeciwnicy nie zdołają się przeciwstawić ani oprzeć.16A wydawać was będą rodzice i bracia, krewni i przyjaciele; zabiją też niektórych z was.17Ze względu na moje imię wszyscy będą was nienawidzić,18lecz nawet włos z waszej głowy nie przepadnie.19Dzięki wytrwałości pozyskacie swoje dusze.20A gdy zobaczycie Jerozolimę oblężoną przez wojska, wiedzcie, że bliskie jest jej spustoszenie.21Wtedy ci, których te wydarzenia zastaną w Judei, niech uciekają w góry, przebywający w mieście niech je opuszczą, ludzie z okolic niech do niego nie wchodzą,22gdyż będą to dla miasta dni odpłaty, aby wypełniło się każde proroctwo.23Biada w tych dniach kobietom w ciąży oraz karmiącym matkom; na ziemi bowiem nastanie wielki ucisk i zapłonie gniew skierowany przeciw temu ludowi.24Niektórzy padną od ostrza miecza, inni dostaną się do niewoli u wszystkich narodów, Jerozolima zaś będzie deptana przez obce narody, aż się czasy narodów dopełnią.25I będą znaki na słońcu, na księżycu i gwiazdach, a na ziemi rozpacz narodów bezradnych wobec ryku morza i szalejących fal.26Ludzie będą mdleć ze strachu w oczekiwaniu klęsk nadciągających na mieszkańców świata, gdyż moce nieba nawiedzi wstrząs.27Wtedy zobaczą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą.28Gdy to się zacznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, gdyż zbliża się wasze odkupienie.29I przytoczył im taką przypowieść: Popatrzcie na figowiec i pozostałe drzewa:30Kiedy puszczają pączki, widzicie to i wiecie, że zbliża się lato.31Podobnie będąc świadkami tych wydarzeń wiedzcie, że blisko jest Królestwo Boże.32Zapewniam was, nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.33Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa z pewnością nie przeminą.34Strzeżcie się natomiast, aby wasze serca nie straciły wrażliwości na skutek obżarstwa, przepicia oraz trosk dnia codziennego, aby ten dzień nie spadł na was znienacka35niczym sidło, bo zaskoczy wszystkich mieszkających na obszarze całej ziemi.36Bądźcie więc czujni w każdej chwili i módlcie się, abyście zdołali uciec przed tym wszystkim, co ma się wydarzyć, i stanąć przed Synem Człowieczym.37W tym okresie Jezus za dnia nauczał w świątyni, nocami natomiast wychodził i przebywał na Górze Oliwnej.38Cały lud natomiast wstawał o świcie i przychodził słuchać Go w świątyni.
Łukasza 21
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Kiedy zaś spojrzał, zobaczył, jak bogaci wrzucają do skarbony[1] swoje dary. (Mt 27,6; Mk 12,41; Łk 6,1)2Zobaczył też pewną wdowę, bardzo ubogą, która wrzucała tam dwa leptony.[2]3I powiedział: Powiem wam prawdę, ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy,4wszyscy oni bowiem wrzucili do darów ze swojego nadmiaru, ona natomiast ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na życie. (2 Kor 8,12)
O czasach poprzedzających powtórne przyjście Jezusa
5Podczas gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami[3] i darami złożonymi Bogu w ofierze,[4] [On] powiedział: (Mt 24,1; Mk 13,1)6Przyjdą dni, w których z tego, co widzicie, nie zostanie pozostawiony kamień na kamieniu, który by nie został zwalony. (Łk 19,44)7Zapytali Go zatem: Nauczycielu, kiedy więc to się stanie i co będzie znakiem, że to ma się stać? (Dz 1,6)8On zaś powiedział: Uważajcie, abyście nie zostali zwiedzeni. Wielu bowiem przyjdzie w moim imieniu,[5] mówiąc: Ja jestem! Oraz: Czas się przybliżył! Nie idźcie za nimi. (Mk 13,33; Łk 17,23; Ef 5,6; Kol 2,8; 2 Tes 2,3)9Również gdy usłyszycie o wojnach i przewrotach, nie bądźcie przerażeni, bo to musi się stać najpierw, lecz nie zaraz [nastąpi] koniec.10Następnie im powiedział: Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu.11Będą wielkie trzęsienia ziemi oraz miejscami głody i zarazy. Ukażą się też straszne i wielkie znaki na niebie. (Dz 11,28; Ap 6,8; Ap 6,12)12Przed tym wszystkim jednak wyciągną po was swoje ręce i ze względu na moje imię będą was prześladować, wydając do synagog i więzień, prowadząc przed królów i namiestników. (Mt 10,17; Mt 24,9; Łk 12,11; Dz 5,18; Dz 12,4; Dz 16,19; Dz 16,24; Dz 18,12; Dz 22,19; Dz 26,10; 1 P 2,13)13Wyjdzie to wam na świadectwo. (Flp 1,12)14Weźcie więc sobie do serc, by nie przygotowywać sobie wcześniej obrony. (Łk 12,11)15Ja bowiem dam wam usta i mądrość, której nie zdołają się przeciwstawić ani oprzeć wszyscy wasi przeciwnicy. (Łk 12,11; Dz 6,10)16A wydawać was będą i rodzice, i bracia, i krewni, i przyjaciele – i zabijać niektórych z was. (Łk 12,52)17I będziecie nienawidzeni przez wszystkich ze względu na moje imię, (Mk 13,13; Łk 6,22)18lecz i włos z waszej głowy nie zginie. (Mt 10,30)19Przez swoją wytrwałość zyskacie swoje dusze. (Mt 10,22; Rz 5,3; Hbr 10,36; Jk 1,3)20A gdy zobaczycie Jerozolimę oblężoną przez wojska, wówczas wiedzcie, że przybliżyło się jej spustoszenie. (Mt 24,15; Mk 13,14; Łk 19,43)21Wtedy ci w Judei niech uciekają w góry, ci w jej środku niech z niej wyjdą, a ci w okolicach niech do niej nie wchodzą.22Gdyż będą to dni jej odpłaty, aby spełniło się wszystko, co zostało napisane. (Mt 1,22)23Biada w tych dniach kobietom w ciąży oraz karmiącym; będzie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew nad tym ludem; (Łk 23,29; 1 Tes 2,16)24i padną od ostrza miecza i zostaną wzięci w niewolę do wszystkich narodów, a Jerozolima będzie deptana przez narody, aż dopełnią się czasy narodów. (Rz 11,25; Ap 11,2)25I będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi rozpacz narodów w niepokoju huku morza i fali, (Dz 2,20; Ap 6,12)26gdy ludzie mdleć będą ze strachu i oczekiwania [wydarzeń] nadciągających na zamieszkały świat, gdyż moce niebios zostaną wstrząśnięte. (Mt 24,29; Hbr 12,26; 2 P 3,10; Ap 6,14)27I wtedy zobaczą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą. (Mt 26,64; Dz 1,9; Ap 1,7; Ap 14,14)28A gdy to zacznie się dziać, wyprostujcie się[6] i podnieście swoje głowy, gdyż zbliża się wasze odkupienie. (Rz 8,23; Rz 13,11; Ef 4,30; Hbr 12,12)29I opowiedział im przypowieść: Popatrzcie na figowiec i na wszystkie drzewa; (Mt 24,32; Mk 13,28)30kiedy pączkują, widzicie i wiecie, że już blisko jest lato.31Tak i wy, gdy zobaczycie, że te rzeczy się dzieją, wiedzcie, że blisko jest Królestwo Boże. (Mt 3,2)32Zapewniam was, nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. (Mt 23,36)33Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa na pewno nie przeminą. (Mt 5,18; Łk 16,17; 1 P 1,25)34Strzeżcie się natomiast, aby wasze serca nie były obciążone obżarstwem, pijaństwem oraz troskami codzienności, aby ten dzień nie spadł na was znienacka (Mt 13,22; Mt 24,49; Mk 4,19; Łk 12,40; Łk 17,27; Rz 13,13; 1 Tes 5,2)35niczym sidło; bo zaskoczy wszystkich mieszkających na obliczu całej ziemi. (Rz 11,9; 1 Tm 3,7; 1 Tm 6,9; 2 Tm 2,26; 2 P 3,10; Ap 3,10; Ap 17,2)36Czuwajcie zatem o każdym czasie i módlcie się, abyście byli zdolni uciec przed tym wszystkim, co ma się stać, i stanąć przed Synem Człowieczym. (Mt 24,42; Mt 25,13; Mt 26,38; Mt 26,41; Mk 13,33; Łk 18,1; Dz 20,31; Rz 12,12; 1 Kor 16,13; Ef 6,18; Kol 4,2; Kol 4,12; 1 Tes 5,6; 1 Tes 5,17; 1 P 4,7; 1 P 5,8; Ap 3,2; Ap 16,15)37Za dnia zaś nauczał w świątyni, a noce wychodził spędzać na górze zwanej Oliwną. (Mt 21,1; Mt 26,30; Mt 26,55; Łk 19,47; Łk 22,39)38A cały lud budził się o świcie i przychodził słuchać Go w świątyni.