Wyjścia 7,25 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

1 Wówczas PAN powiedział do Mojżesza: Zauważ, że uczyniłem cię Bogiem dla faraona. Aaron, twój brat, będzie twoim prorokiem. 2 Ty będziesz przekazywał wszystko, co Ja ci rozkażę, Aaronowi, a twój brat Aaron będzie przemawiał do faraona, aby wypuścił synów Izraela ze swojego kraju.^[1] 3 Lecz Ja zatwardzę serce^[2] faraona i choć pomnożę moje znaki i cuda w ziemi egipskiej, 4 faraon was nie posłucha. Wtedy położę moją rękę na Egipt i wyprowadzę moje zastępy, mój lud, synów Izraela, z ziemi egipskiej za sprawą wielkich sądów. 5 I przekonają się Egipcjanie, że Ja jestem PAN, gdy uniosę moją rękę nad Egiptem i wyprowadzę synów Izraela z tego kraju. 6 Mojżesz i Aaron uczynili dokładnie tak, jak PAN im rozkazał. 7 W tym czasie, gdy przemawiali do faraona, Mojżesz miał osiemdziesiąt lat, a Aaron osiemdziesiąt trzy.

Laska Aarona — dowód obecności PANA

8 Następnie PAN pouczył Mojżesza i Aarona: 9 Gdy faraon powie do was: Wykażcie się jakimś cudem, powiesz Aaronowi: Weź swoją laskę i rzuć ją przed faraonem. Wówczas jego laska zamieni się w węża.^[3] (Wj 4,3) 10 Gdy Mojżesz i Aaron przyszli do faraona, uczynili tak, jak im rozkazał PAN. Aaron rzucił swoją laskę przed faraonem oraz jego sługami i ona rzeczywiście zamieniła się w węża. 11 Wtedy faraon wezwał swoich mędrców i czarowników — i również oni, wróżbici Egiptu, dokonali tego samego za pomocą swoich tajemnych zaklęć. 12 Każdy z nich rzucił swoją laskę i każda zamieniła się w węża! I choć laska Aarona połknęła ich laski, 13 to faraon pozostał nieugięty i nie posłuchał ich — tak zresztą, jak zapowiedział PAN.

Plagi egipskie: Zamiana wody w krew

14 Wtedy PAN powiedział do Mojżesza: Faraon jest wciąż nieprzejednany,^[4] odmawia wypuszczenia ludu. 15 Idź zatem do faraona jutro rano, akurat wtedy, gdy będzie wychodził nad wodę. Ustaw się tak, by go spotkać nad brzegiem Nilu, a miej ze sobą swoją laskę, która przedtem zamieniła się w węża. 16 Powiedz mu: PAN, Bóg Hebrajczyków, posłał mnie do ciebie ze słowami: Wypuść mój lud, aby Mi służył na pustyni, bo jak dotąd nie wydałeś na to zgody. 17 Otóż tak mówi PAN: Po tym poznasz, że Ja jestem PAN, że za chwilę Ja uderzę laską wody Nilu i zamienią się one w krew. 18 Wyginą przez to ryby w Nilu, a rzeka zacznie tak cuchnąć, że Egipcjanie nie będą w stanie używać jej wody do picia! 19 Następnie polecił PAN Mojżeszowi: Powiedz Aaronowi: Weź swoją laskę i unieś swoją rękę nad wody Egiptu, nad jego rzeki, kanały i rozlewiska — nad wszystkie jego zbiorniki wód. Niech zamienią się w krew! Niech krew będzie wszędzie, w całej ziemi egipskiej, nawet w naczyniach drewnianych i kamiennych! 20 Mojżesz i Aaron zrobili tak, jak im rozkazał PAN: Aaron podniósł laskę i na oczach faraona oraz jego sług uderzył wody Nilu. Wówczas cała woda Nilu zamieniła się w krew. 21 Ryby w Nilu padły, a rzeka zaczęła tak cuchnąć, że Egipcjanie nie byli w stanie używać jej wody do picia. Cała ziemia egipska wypełniła się krwią! 22 To samo jednak uczynili czarownicy egipscy za pomocą swoich tajemnych zaklęć, tak że faraon pozostał nieugięty^[5] i nie posłuchał ich — tak zresztą, jak zapowiedział PAN. 23 Faraon odwrócił się i ruszył do pałacu. Również tego nie wziął sobie do serca. 24 Natomiast Egipcjanie kopali wokół Nilu w poszukiwaniu wody pitnej, nie byli bowiem w stanie pić wody z rzeki. 25 Po tym natomiast, jak PAN uderzył wodę Nilu, minęło siedem pełnych dni.