Mowa szósta: Wezwanie do wierności i zawarcie przymierza na stepach Moabu
1Następnie Mojżesz zwołał całego Izraela i powiedział: Wy widzieliście wszystko, co uczynił PAN na waszych oczach w ziemi egipskiej faraonowi, wszystkim jego sługom i całej jego ziemi —2te wielkie próby, którym przyglądaliście się, te znaki i te wielkie cuda.3Lecz[1] aż do dnia dzisiejszego PAN nie dał wam serca zdolnego zrozumieć, oczu zdolnych przejrzeć ani uszu zdolnych usłyszeć.4A przecież prowadziłem was po pustyni przez czterdzieści lat i nie zużyły się na was szaty ani nie spadły z nóg schodzone sandały.5Nie jadaliście chleba, nie pijaliście wina ani piwa, po to, by zrozumieć, że Ja, PAN, jestem waszym Bogiem.6A gdy przybyliście na to miejsce i wyszedł Sychon, król Cheszbonu, i Og, król Baszanu, by zmierzyć się z nami w walce, pobiliśmy ich,7przejęliśmy ich ziemię i oddaliśmy ją w dziedzictwo Rubenitom, Gadytom i połowie plemienia Manassesa.8Przestrzegajcie zatem słów tego przymierza i wypełniajcie je, po to, by wam się powodziło we wszystkim, co będziecie czynić.9Stawiliście się dzisiaj wy wszyscy w obecności PANA, waszego Boga, wasi naczelnicy, sędziowie,[2] wasi starsi i urzędnicy, każdy Izraelita,10wasze dzieci i żony, i cudzoziemcy z obozu, od rąbiących drewno po czerpiących wodę,11aby wejść w przymierze z PANEM, waszym Bogiem, związać się z Nim w przysiędze, przez którą PAN, wasz Bóg, zawiera je dzisiaj z wami,12po to, by dziś przyjąć was sobie za lud, a samemu stać się waszym Bogiem, jak ci to zapowiedział i jak przysiągł twoim ojcom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.13Lecz nie tylko z wami samymi zawieram ja to przymierze z towarzyszącą mu przysięgą.14Zawieram je z każdym, który tu dziś z nami jest w obecności PANA, naszego Boga, lecz także z tym, którego dziś tutaj nie ma.15Sami wiecie, jak było, gdy mieszkaliśmy w ziemi egipskiej i co oglądaliśmy wśród narodów, które mijaliśmy po drodze.16Widzieliśmy ich ohydy, ich posążki z drewna i kamienia, ze srebra i złota, które u siebie mają.17Uważajcie, aby wśród was nie było mężczyzny lub kobiety, rodziny lub plemienia, których serce odwróciłoby się dziś od PANA, naszego Boga, by iść i służyć bogom tych narodów. Uważajcie, aby wśród was nie było tego korzenia sączącego truciznę i piołun,18kogoś, kto słysząc słowa tej przysięgi, łudziłby się w swoim sercu, mówiąc: Dopisze mi szczęście,[3] choćbym trwał w uporze, będę czerpał korzyści, czy jest lepiej, czy gorzej.[4]19PAN nie przebaczy takiemu człowiekowi. Wręcz przeciwnie, zapłonie nad nim zapalczywy gniew PANA i zaciąży na nim przekleństwo zapisane w tym zwoju. PAN wymaże też jego imię spod nieba20i oddzieli go na nieszczęście od plemion Izraela, tak że go dotkną wszystkie przekleństwa tego przymierza, zapisanego w zwoju tego Prawa.21Wówczas powie następne pokolenie, wasi synowie, którzy po was powstaną, i cudzoziemcy, którzy przybędą z daleka, gdy zobaczą klęski, które spadną na tę ziemię, i schorzenia, którymi PAN ją porazi:22Siarką i solą, pogorzeliskiem jej gleba! Nie ma jej co obsiewać i nie ma jej co obrabiać, gdyż nie wzejdzie na niej żadna roślina. Bo rzeczywiście będzie jak ruiny Sodomy i Gomory, Admy i Seboim, które PAN zniszczył w gniewie i wzburzeniu.23A gdy zapytają narody: Za co PAN uczynił tak tej ziemi? Jaką przyczynę miał ten żar Jego gniewu?24Wtedy usłyszą: Za to, że porzucili przymierze z PANEM, Bogiem swoich ojców, które zawarł On z nimi, gdy wyprowadził ich z ziemi egipskiej.25Ponieważ poszli służyć innym bogom, poszli kłaniać się bóstwom, których wcześniej nie znali i których On im nigdy nie przydzielił,26to rozgorzał gniew PANA na tę ziemię, tak że sprowadził na nią wszelkie przekleństwo zapisane w tym zwoju.27Tak wykorzenił ich PAN z ich ziemi w gniewie i we wzburzeniu, i w wielkim uniesieniu — i wyrzucił ich do innej ziemi, jak to jest dzisiaj.28To, co jest zakryte, należy do PANA, naszego Boga, a to, co jawne, do nas i do naszych synów, na wieki, abyśmy wypełniali wszystkie słowa tego Prawa.