1Wtedy wystąpili naczelnicy rodów z rodzin synów Gileada, syna Makira, syna Manassesa z rodziny synów Józefa, i przedstawili swoją sprawę Mojżeszowi[1] oraz książętom, naczelnikom rodów Izraela.2Powiedzieli: Tobie, naszemu panu, PAN poprzez losowanie polecił przydzielić synom Izraela ziemię w dziedzictwo. Nasz pan otrzymał też rozkaz od PANA, aby przydzielić dziedzictwo naszego brata Selofchada jego córkom.3Jednak gdy one wyjdą za mąż za kogoś z innego plemienia Izraela, to ich dziedzictwo odpadnie od dziedzictwa naszych ojców, a powiększy dziedzictwo plemienia ich mężów, zostanie zatem odjęte od przydzielonego nam losem dziedzictwa.4Również gdy nastanie w Izraelu rok jubileuszowy, to ich dziedzictwo zostanie dołączone do dziedzictwa plemienia ich mężów, a odjęte od dziedzictwa plemienia naszych ojców.5Wówczas Mojżesz, zgodnie z postanowieniem PANA, zwrócił się do Izraelitów: Słusznie mówi plemię Józefa — powiedział. —6Oto polecenie, które PAN daje córkom Selofchada: Niech wyjdą za mąż, za kogo pragną, byle był to ktoś z plemienia ich ojca.7Niech dziedzictwo synów Izraela nie przechodzi z plemienia do plemienia. Powinni oni raczej trzymać się dziedzictwa plemion swoich ojców.8Również każda córka, otrzymująca dziedzictwo w którymkolwiek z plemion synów Izraela, powinna wychodzić za mąż za kogoś z plemienia swego ojca, po to, by synowie Izraela pozostawali przy dziedzictwie swoich ojców9i by nie przechodziło ono z plemienia do plemienia. Plemiona Izraela powinny pozostawać przy swoim dziedzictwie.10Jak zatem polecił PAN Mojżeszowi, tak też postąpiły córki Selofchada.11Machla, Tirsa, Chogla, Milka i Noa,[2] córki Selofchada, wyszły za mąż za synów swoich stryjów. (Lb 26,33; Lb 27,1; Joz 17,3)12Wyszły za mąż w obrębie plemienia Manassesa, syna Józefa, i ich dziedzictwo pozostało przy plemieniu ich ojca.13To są przykazania i prawa, które PAN nadał synom Izraela za pośrednictwem Mojżesza na stepach Moabu nad Jordanem, naprzeciw Jerycha.