1Wszystko ma swój czas. Na każdą sprawę pod niebem przychodzi kiedyś pora:2Jest czas rodzenia i czas umierania; jest czas sadzenia i czas zbiorów.3Jest czas ranienia i czas leczenia; jest czas burzenia i czas budowy.4Jest czas płaczu i czas uśmiechu; jest czas żalu i czas tańca.5Jest czas rozrzucania kamieni i czas ich zbierania; jest czas pieszczot i czas rozłąki.6Jest czas szukania i czas straty; jest czas gromadzenia i czas wyrzucania.7Jest czas rozdzierania i czas zszywania; jest czas milczenia i czas mówienia.8Jest czas miłości i czas nienawiści; jest czas wojny i czas pokoju.9Jaki pożytek ma pracujący z tego, że się trudzi?10Znam to zadanie, z którego Bóg zrobił ludziom zajęcie.11Wszystko uczynił pięknym w swoim czasie, nawet wieczność włożył w ludzkie serca, tak jednak, aby człowiek nie mógł w pełni pojąć dzieła, za którego dokonaniem stoi Bóg.12Przekonałem się i wiem: Nic nie jest dla ludzi lepsze niż to, by iść przez życie radośnie i pożytecznie.[1]13Bo przecież darem Boga jest to, że człowiek może jeść i pić, i przy całym swym trudzie oglądać to, co dobre.14Wiem również, że: Wszystko, co Bóg czyni, trwać będzie na wieki — nic do tego dodać i nic ująć z tego. Bóg natomiast to czyni, aby się Go bano.15To, co było, znów będzie, a co ma być, już było, Bóg także poszukuje[2] tego, co szukane.[3]16I jeszcze to dostrzegłem pod słońcem: Miejsce prawa może zająć niegodziwość, a miejsce sprawiedliwości — przestępstwo.17I pomyślałem: Bóg będzie sądził sprawiedliwego i bezbożnego, bo na każdą sprawę jest pora — właściwa chwila na każdy czyn.18Pomyślałem dalej: Ze względu na synów ludzkich, aby ich poddać próbie,[4] Bóg chce im pokazać, że nie są lepsi od zwierząt.19Bo los synów ludzkich jest taki jak los zwierząt. Jak ci umierają, tak umierają tamte — i wszyscy mają takiego samego ducha.[5] Człowiek nie ma żadnej przewagi nad zwierzęciem. Bo wszystko jest marnością.20Wszystko zmierza do jednego miejsca. Wszystko z prochu powstało i w proch się obraca.21Kto wie, czy duch istot ludzkich wznosi się ku górze, a duch zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?22Zauważyłem więc, że nie ma nic lepszego niż to, by człowiek cieszył się ze swoich dzieł — taki jest jego dział.[6] Bo kto może mu objawić, co stanie się po nim?