1Puszczaj swój chleb po powierzchni wody, minie wiele dni, lecz odnajdziesz go.[1]2Rozdziel dział[2] między siedmiu, a nawet między ośmiu,[3] bo nie wiesz, jakie nieszczęście przydarzy się na ziemi. (Kazn 2,10; Kazn 2,21; Kazn 3,22; Kazn 5,17; Kazn 9,9)3Gdy chmury są pełne, na ziemię spada deszcz, a drzewo tam leży, gdzie padło — na północ lub południe.4Kto zważa na wiatr, nie będzie siał, kto śledzi bieg chmur, nie będzie żął.5Jak nie znasz drogi ducha[4] do płodu[5] w łonie brzemiennej, tak nie poznasz dzieła Boga, który czyni wszystko.6Siej swoje ziarno z rana, nie daj rękom odpocząć do wieczora, bo nie wiesz, co się powiedzie: to czy tamto, czy też w obu przypadkach uda się tak samo.7Słodkie jest światło[6] i dobrze oczom widzieć słońce! (Job 3,20; Job 33,30)8Jeśli zatem człowiek żyje wiele lat, niech się w nich wszystkich cieszy, lecz niech pamięta: dni mrocznych będzie wiele — a to, co niesie przyszłość, jest marnością.9Ciesz się, młody człowieku, w czasie swej młodości, korzystaj z radości serca, póki ona trwa. Idź, dokąd wzywa cię serce lub dokąd wiodą oczy, wiedz jednak, że za to wszystko Bóg cię zawezwie na sąd.10Nie skupiaj uwagi na troskach, pokonuj słabości[7] ciała, bo młodość też w swym rozkwicie jest marnością.[8]