1PAN ukazał mi dwa kosze fig. Stały one przed Jego świątynią. Było to po uprowadzeniu Jechoniasza, syna Jojakima, króla Judy, oraz książąt judzkich, kowali i ślusarzy. Ich właśnie Nebukadnesar, król Babilonu, zabrał z Jerozolimy do swojej ziemi w niewolę.2W jednym koszu były figi bardzo dorodne, jak te, które dojrzewają wcześnie. W drugim koszu były figi bardzo marne, tak marne, że nie nadawały się do spożycia.3Co widzisz, Jeremiaszu? — zapytał mnie PAN. Odpowiedziałem: Figi. Figi dorodne są wyjątkowo dorodne, a marne są rzeczywiście marne, właściwie nie nadają się do spożycia.4Wtedy PAN skierował do mnie Słowo tej treści:5Tak mówi PAN, Bóg Izraela: Te dorodne figi ukazują, jak potraktuję wygnańców judzkich, których — ku dobremu — zesłałem stąd do ziemi Chaldejczyków.6Zatroszczę się o nich. Sprowadzę ich z powrotem do tej ziemi. Odbuduję ich, a nie zburzę, zasadzę, a nie wykorzenię.7Dam im serce chętne, by Mnie poznać, by przekonać się, że Ja jestem PANEM. Będą Mi oni ludem, a Ja będę im Bogiem, bo zawrócą do Mnie całym swoim sercem.8Natomiast marne figi, tak marne, że nie nadają się do spożycia — mówi PAN — ukazują, jak postąpię z Sedekiaszem, królem Judy, i z jego książętami, a także z resztą mieszkańców Jerozolimy, która pozostanie w tej ziemi lub która osiedli się w Egipcie.9Uczynię ich przedmiotem zgrozy. Sprowadzę na nich nieszczęście we wszystkich królestwach ziemi. Ściągnę na nich hańbę. Staną się tematem przysłów, pośmiewiskiem i przekleństwem we wszystkich tych miejscach, do których ich wygnam.10Poślę między nich miecz, głód i zarazę, aż wyginą z ziemi, którą dałem im oraz ich ojcom.