Izajasza 66,7 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Sąd i przyszłość Syjonu

1 Tak mówi PAN: Niebo jest moim tronem, a ziemia podnóżkiem moich nóg. Jaki dom chcecie Mi pobudować i jakie miejsce przygotować Mi na odpoczynek? 2 Przecież to wszystko sprawiła moja ręka, dzięki niej wszystko to powstało — mówi PAN. Ja też troszczę się o takich, którzy są pokorni i skorzy do skruchy, a ponadto szanują moje Słowo. 3 Ci zaś, którzy składają w ofierze cielce, a niszczą człowieka, ofiarują owcę, a łamią kark psu, wnoszą ofiarę z pokarmów, a jednocześnie krew świni, przypominają się ofiarą z kadzidła, a wysławiają martwe bóstwa^[1] — ci już wybrali swoje drogi i pokochali swe ohydztwa. 4 Podobnie Ja wybiorę coś z ich rozpusty i sprowadzę na nich ich koszmary, bo gdy wołałem, nikt nie odpowiadał, gdy mówiłem, nikt nie chciał słuchać, za to czynili to, co złe w moich oczach, i wybrali to, czego nie lubię. 5 Słuchajcie Słowa PANA, wy, którzy je szanujecie: Tak mówią wasi bracia, ci, którzy was nienawidzą i odrzucają przez wzgląd na me imię: Niech PAN objawi swoją chwałę, chcemy was zobaczyć radosnych! Otóż to oni będą zawstydzeni. 6 Słuchajcie! Wrze w mieście! Głośno od strony świątyni! To PAN wymierza pełną zapłatę swoim wrogom! 7 Zanim poczuła ból, urodziła, zanim przeszył ją skurcz, wydała na świat mężczyznę! 8 Kto słyszał o czymś takim? Kto coś takiego widział? Czy kraj można urodzić w ciągu jednego dnia? Czy naród może powstać w czasie jednego porodu? A tak właśnie Syjon urodził swoich synów! 9 Czy Ja rozwieram łono i hamuję poród? — pyta PAN. Skoro Ja go sprawiam, dlaczego mam go wstrzymywać? — mówi twój Bóg. 10 Radujcie się Jerozolimą, cieszcie się wraz z nią, wy wszyscy, którzy ją kochacie! Niech razem z nią was ogarnie uniesienie, was wszystkich, w których jej los budził żal! 11 Chcę, byście ssali z piersi jej pociechy i poczuli sytość, abyście się napili i w pełni nacieszyli przypływem jej chwały. 12 Gdyż tak mówi PAN: Oto Ja kieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów jak potok wezbrany. Jej niemowlęta, przy boku będziecie noszone! Będą was bawić na swoich kolanach. 13 Jak matka pociesza dziecko, tak Ja was będę pocieszał — w Jerozolimie doznacie tej pociechy! 14 Na ten widok serce wzbierze wam radością, zakwitniecie niczym świeża trawa! PAN swoim sługom ukaże swoją moc,^[2] a swoje uniesienie — wrogom! 15 Bo oto PAN pojawi się w ogniu, z rydwanami, jak huragan, aby odpłacić w przypływie swego gniewu, posłać upomnienie w płomieniach ognia! 16 Tak, ogień PANA oraz Jego miecz osądzi to, co żyje — i wielu będzie zabitych przez PANA!^[3] 17 A ci, którzy się uświęcają i oczyszczają po to, by wejść do [pogańskich] ogrodów za kimś, kto idzie w środku,^[4] którzy jedzą mięso wieprzowe, obrzydliwości i myszy — ci razem wzięci poginą! — oświadcza PAN. 18 A Ja? Ich czyny i zamiary przybliżyły porę, by zebrać wszystkie narody i języki. Przyjdą one i zobaczą moją chwałę! 19 Uczynię wśród nich znak.^[5] I odeślę ich ocalonych do narodów, do Tarsziszu, do Pul i Lud — gdzie wyciągają łuk — oraz do ziemi Tubal i Jawan i do odległych wysp, które nie słyszały wieści o Mnie i nie widziały mojej chwały. Tam będą ogłaszać moją chwałę wśród narodów. (Ps 74,4; Ps 78,43; Jer 32,20; Ez 14,8)

Ps 74,4Ps 78,43Jer 32,20Ez 14,8

20 I przyprowadzą wszystkich waszych braci spośród wszystkich narodów, jako ofiarę dla PANA. Sprowadzą ich na koniach, na rydwanach, na wozach, na mułach i na wielbłądach, na moją świętą górę, do Jerozolimy — mówi PAN — tak, jak synowie Izraela przynoszą ofiarę z pokarmów w czystym naczyniu do świątyni PANA. 21 Spośród nich wezmę też sobie niektórych na kapłanów i na Lewitów — mówi PAN. 22 Bo jak nowe niebo i nowa ziemia, które Ja tworzę, ostoją się przede Mną — oświadcza PAN — tak ostoi się wasze potomstwo oraz wasze imię. 23 I będzie tak, że w każde święto miesiąca i w każdy szabat przybędzie wszystko, co żyje, aby złożyć Mi pokłon — mówi PAN. 24 A gdy wyjdą, zobaczą wśród zwłok ciała tych, którzy buntowali się przeciwko Mnie, bo robak toczący je nie umrze, a ogień trawiący je nie zgaśnie — i będą obrzydliwością dla wszystkiego, co żyje.