1Wyrośnie Różdżka z pnia Jessaja, zaowocuje[1] Pęd z jego korzeni.2Spocznie na Nim Duch PANA; Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy,[2] Duch poznania i bojaźni PANA.3W tej bojaźni PANA będzie się rozsmakowywał! Sądzić On będzie nie według tego, co widoczne dla oczu, rozstrzygać nie według tego, co słyszalne dla uszu —4będzie sądził ubogich, kierując się sprawiedliwością, i sprawy skrzywdzonych na ziemi rozstrzygał, powodowany słusznością. Berłem swoich ust będzie smagał ziemię, a tchnienie Jego warg uśmierci bezbożnego.5I będzie sprawiedliwość pasem jego bioder, a prawda pasem jego lędźwi.[3]6Wtedy wilk usiądzie przy jagnięciu, lampart zaś odpocznie przy koźlęciu. Cielę i lwiątko wyjdą wraz z bydłem na paszę,[4] a wyprowadzać je będzie mały chłopiec.7Krowa będzie paść się z niedźwiedzicą, ich młode położą się razem, a lew, niczym byk, będzie karmił się trawą.8Niemowlę bawić się będzie nad kryjówką żmii, a dziecko ku norze węża wyciągnie swoją rączkę.9Nie będą już krzywdzić ani sobie szkodzić na całej mej świętej górze, gdyż ziemia będzie pełna poznania PANA — jak wód, które okrywają morze.10W tym dniu Korzeń Jessaja będzie sztandarem dla ludów! Szukać Go będą narody, a On będzie mieszkał w chwale.11W tym też dniu Pan ponownie wyciągnie swoją rękę, aby nabyć resztę swego ludu, tych, którzy pozostali — z Asyrii i z Egiptu, z Patros i z Etiopii, z Elamu i z Szinearu, z Chamatu i z wysp na morzu.12Wzniesie sztandar narodom i zbierze wygnańców z Izraela, zgromadzi rozproszonych z Judy z czterech krańców świata.13Wówczas już nie będzie zazdrości w Efraimie i wyginą gnębiciele z Judy. Efraim nie będzie już zazdrościł Judzie, a Juda nie będzie gnębił Efraima.14I polecą na zachód, na ramionach Filistynów,[5] razem będą łupić synów Wschodu; Edom i Moab będą przedłużeniem ich ręki, a synowie Ammona — ich strażą.15Wówczas podzieli[6] PAN zatokę Morza Egipskiego i nad Eufratem pomacha ręką — żarem swojego tchnienia. Rozdzieli go w ten sposób na siedem strumieni, tak że da się go przejść nawet w sandałach.16I będzie droga bita dla reszty Jego ludu, dla tych, którzy pozostaną z Asyrii, taka, jaką miał Izrael w dniu, gdy wychodził z Egiptu.