1Joasz[1] miał siedem lat, gdy objął władzę królewską. (2 Krn 24,1)2Rozpoczął on rządy w siódmym roku panowania Jehu, a panował w Jerozolimie czterdzieści lat. Jego matka miała na imię Sibia,[2] a pochodziła z Beer-Szeby.3Joasz czynił to, co prawe w oczach PANA. Postępował tak przez wszystkie te lata swojego panowania, w których korzystał z pouczeń kapłana Jehojady.[3]4Mimo to świątynki na wzniesieniach nie znikły i lud nadal składał w nich swoje ofiary i spalał kadzidła.
Odnowa świątyni
5Pewnego razu Joasz powiedział do kapłanów: Niech całe srebro składane w darze na rzecz świątyni PANA, srebro będące opłatą za człowieka,[4] srebro pochodzące z wyceny za życie[5] oraz całe srebro złożone w świątyni PANA dobrowolnie6biorą sobie kapłani, każdy od tego, kto korzysta z jego usług,[6] ale niech też oni naprawiają wszelkie uszkodzenia pojawiające się w świątyni.7Jednak w ciągu dwudziestu trzech lat panowania Joasza kapłani nie dokonywali żadnych napraw w świątyni.8W końcu król Joasz wezwał kapłana Jehojadę oraz innych kapłanów i zapytał: Dlaczego nie podejmujecie żadnych napraw w świątyni? Bo skoro tak, to nie bierzcie już sobie srebra od tych, którzy korzystają z waszych usług, lecz oddawajcie je na naprawy w świątyni.9I kapłani zgodzili się na to, że nie będą pobierać od ludu srebra, ale też nie będą dokonywać w świątyni żadnych napraw.10Wówczas kapłan Jehojada wziął jedną skrzynię, wywiercił otwór w jej wieku i ustawił ją obok ołtarza, z prawej strony, przy wejściu do świątyni PANA. Tam kapłani strzegący progów świątyni składali całe srebro wnoszone do świątyni PANA.11A kiedy stwierdzili, że w skrzyni jest już dużo srebra przyniesionego do świątyni PANA, pojawiał się pisarz królewski oraz arcykapłan, wybierali to srebro i przeliczali.12Następnie odliczone srebro powierzali osobom odpowiedzialnym za roboty w świątyni PANA, a ci z kolei przekazywali je cieślom i budowniczym wykonującym tam pracę,13murarzom i kamieniarzom, na zakup drewna i ciosanego kamienia do naprawy uszkodzeń w świątyni PANA oraz na wszystko, co w świątyni wymagało naprawy.14Ze srebra przynoszonego do świątyni PANA nie wykonywano jednak srebrnych mis, gasideł, kropielnic, trąb, żadnych przyborów złotych ani srebrnych.15Przekazywano to srebro odpowiedzialnym za roboty i oni dokonywali za nie potrzebnych napraw.16Nie rozliczano też ludzi, którzy otrzymywali srebro i przekazywali je wykonawcom prac, ponieważ postępowali oni uczciwie.17Srebra z opłat przy ofiarach za winę oraz srebra z opłat przy ofiarach za grzechy nie wnoszono do świątyni PANA. Przypadało ono kapłanom.
Najazd Chazaela
18W tym czasie król Aramu, Chazael, wyruszył, uderzył na Gat i zdobył to miasto. Następnie chciał wyruszyć przeciw Jerozolimie.19Wtedy Joasz, król Judy, wziął wszystkie poświęcone dary, które ofiarowali jego przodkowie: Jehoszafat, Jehoram i Achazjasz, królowie Judy, oraz dary ofiarowane przez siebie, a ponadto całe złoto, które znajdowało się w skarbcach świątyni PANA oraz pałacu królewskiego, i wysłał je Chazaelowi, królowi Aramu. Ten wówczas odstąpił od Jerozolimy.20Pozostałe sprawy Joasza, to wszystko, czego dokonał, zostało opisane w zwoju Dziejów królów Judy.21Jego słudzy uknuli przeciwko niemu spisek i targnęli się na niego w Bet-Millo,[7] przy zejściu do Silla.[8]22Dopuścili się tego jego słudzy: Jozabad,[9] syn Szimeata, i Jehozabad, syn Szomera. Gdy Joasz zmarł, pochowano go z jego ojcami w Mieście Dawida, a władzę królewską po nim objął jego syn Amazjasz.[10]