1Sprowadzono zatem skrzynię Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, który Dawid dla niej rozpiął. Złożono też przed obliczem Boga ofiary całopalne i ofiary pokoju.2Gdy Dawid skończył składanie ofiar całopalnych i ofiar pokoju, pobłogosławił lud w imieniu PANA3i obdzielił każdego Izraelitę, mężczyznę i kobietę, bochenkiem chleba, bułką z daktylami[1] oraz plackiem z rodzynek.[2] (Oz 3,1)4Ustawił też przed skrzynią PANA służbę złożoną z Lewitów, aby wspominali i wielbili PANA, Boga Izraela, oraz dziękowali Mu.5Asaf był ich naczelnikiem, a jego zastępcą Zachariasz, następnie Jejel, Szemiramot, Jechiel, Matitiasz, Eliab, Benajasz, Obed-Edom i Jejel z instrumentami — lutniami i cytrami. Asaf miał grać na cymbałach.6Zadaniem zaś kapłanów, Benajasza i Jachazjela, było stale grać na trąbach przed skrzynią Przymierza z Bogiem.
Pieśń wdzięczności Dawida
7Tego dnia, po raz pierwszy w taki sposób, Dawid polecił wielbić PANA za pośrednictwem Asafa i jego braci:8Wysławiajcie[3] PANA, wzywajcie Jego imienia! Ogłaszajcie wśród ludów Jego dzieła!9Śpiewajcie Mu i grajcie, rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda!10Szczyćcie się Jego świętym imieniem, niech ci, którzy szukają PANA, cieszą się z całego serca!11Szukajcie PANA i Jego mocy, szukajcie Jego bliskości nieprzerwanie!12Wspominajcie cuda, których dokonał, Jego znaki i Jego rozstrzygnięcia.13Potomkowie Jego sługi Izraela, synowie Jakuba, Jego wybrani,14On jest PANEM, naszym Bogiem, Jego rozstrzygnięć jest pełna cała ziemia!15Wspominajcie wciąż Jego przymierze — Jego Słowo dla tysiąca pokoleń —16przymierze, które zawarł On z Abrahamem, Jego przysięgę, złożoną Izaakowi.17On uczynił z niej ustawę dla Jakuba, wieczne przymierze dla całego Izraela:18Tobie dam — obiecał — Kanaan, obszar waszego dziedzictwa.19Kiedy byli w niej jeszcze skromni liczbą, niewielką garstką przybyszów,20w drodze od narodu do narodu, od królestwa do następnego ludu,21nie pozwalał ich krzywdzić nikomu. Z ich powodu karał nawet królów:22Nie tykajcie moich pomazańców! Nie czyńcie szkody moim prorokom!23Śpiewaj PANU, cała ziemio! Z dnia na dzień głoście Jego zwycięstwo!24Ogłaszajcie narodom Jego chwałę, a ludom — wszystkim — Jego cuda!25Tak! PAN jest wielki, potężnie wywyższony! Budzi lęk większy od wszystkich innych bogów.26Bo bogowie innych ludów są marnością, za to PAN sam stworzył niebiosa!27Przed Nim dostojeństwo i chwała, moc oraz radość[4] wszędzie tam, gdzie On! (Ps 96,6)28Przyznajcie PANU, rodziny ludów, przyznajcie, że On ma chwałę i moc!29Przyznajcie, że Jego imię jest chwalebne, przyjdźcie z ofiarą i stawcie się przed Nim, w odświętnych szatach pokłońcie się PANU!30Zadrżyj przed Nim, cała ziemio! On tak umocnił świat, że się nie chwieje!31Niech cieszy się niebo i ziemia, niech głoszą wśród narodów: PAN jest królem!32Niech zagrzmi morze i to, co je wypełnia, radośnie woła pole oraz to, co na nim!33Na wiwat niech zakrzyknie przed PANEM las i drzewa, bo nadchodzi sądzić ziemię.34Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, ponieważ Jego łaska jest wieczna!35Mówcie też: Wybaw nas, Boże naszego zbawienia, zbierz nas i wyrwij spośród narodów, byśmy wielbili Twoje święte imię i chlubili się pieśnią na Twą chwałę!36Błogosławiony niech będzie PAN, Bóg Izraela, od wieków — i na wieki! Cały lud powiedział na to: Amen[5] — i wielbił PANA.
Rozdzielenie obowiązków kapłańskich
37Dawid pozostawił zatem tam, przed skrzynią Przymierza z PANEM, Asafa i jego braci. Mieli oni pełnić służbę nieprzerwanie, zgodnie z ustalonym dziennym porządkiem.38Pozostawił tam też Obed-Edoma i jego braci — razem sześćdziesięciu ośmiu — przy czym Obed-Edoma, syna Jedutuna, i Chosę wyznaczył na odźwiernych.39Natomiast kapłana Sadoka i jego braci, kapłanów, pozostawił przy przybytku PANA na wzniesieniu w Gibeonie,40aby tam nieprzerwanie, rano i wieczorem, składali PANU całopalenia na ołtarzu całopalnym, zgodnie z tym, co zostało zapisane w Prawie PANA, nadanym Izraelowi.41Z nimi byli Heman i Jedutun oraz pozostali wybrani, wyznaczeni z imienia do wielbienia PANA za to, że Jego łaska trwa na wieki.42Heman i Jedutun mieli z sobą trąby i cymbały dla grających oraz instrumenty do wtórowania pieśniom na cześć Boga. Synowie Jedutuna byli także odźwiernymi.43Potem cały lud rozszedł się do swoich domów. Wrócił również Dawid, by pobłogosławić swój dom.