1Tak zatem król Salomon został władcą całego Izraela.2A oto jego książęta:[1] Azariasz, syn Sadoka, kapłan.3Elichoref[2] i Achiasz, synowie Sziszy,[3] pisarze. Jehoszafat, syn Achiluda, kanclerz.[4]4Benajasz, syn Jehojady, dowodzący wojskiem. Sadok i Abiatar, kapłani.5Azariasz, syn Natana, zarządzający namiestnikami. Zabud, syn Natana, kapłan i osobisty doradca[5] króla.6Achiszar, zarządzający pałacem. Adoniram, syn Abdy,[6] przełożony prac przymusowych.7Salomon miał nad całym Izraelem dwunastu namiestników. Oni zaopatrywali króla oraz jego dwór. Każdy z nich czynił to w ustalonym miesiącu.8Oto ich imiona: Ben-Chur[7] na pogórzu Efraima.9Ben-Deker[8] w Makas, w Szaalbim, w Bet-Szemesz, w Elon-Bet-Chanan.10Ben-Chesed w Arubot; do niego należało Socho i cała ziemia Chefer.11Ben-Abinadab nad całym Nafat-Dor; jego żoną była Tafat,[9] córka Salomona.12Baana, syn Achiluda, w Tanak i Megiddo, i w całym Bet-Szeanie — który leżał przy Sartanie pod Jizreelem — od Bet-Szean po Abel-Mechola i aż poza Jokmeam.13Ben-Geber w Ramot-Gilead; do niego należały Osady Jaira, syna Manassesa, które leżą w Gileadzie; do niego należał też okręg Argob w Baszanie, sześćdziesiąt dużych miast z murem i brązowymi zasuwami.14Achinadab, syn Iddo, w Machanaim.15Achimaas w Naftalim; on też pojął za żonę córkę Salomona, Basemat.[10]16Baana, syn Chuszaja, w Aszer i w Bealot.17Jehoszafat, syn Paruacha, w Issacharze.18Szimei, syn Eli, w Beniaminie.19Geber, syn Uriego, w ziemi Gilead, ziemi Sychona, króla Amorytów, i Oga, króla Baszanu — jeden namiestnik [odpowiadał za podległy mu obszar] ziemi.
Dobrobyt pod rządami Salomona
20Juda i Izrael miały tyle ludności, ile piasku nad morzem. Wszyscy oni jedli, pili — i weselili się.21A Salomon panował nad wszystkimi królestwami od Eufratu przez ziemię filistyńską aż po granicę z Egiptem. Wszystkie te królestwa składały mu daniny i służyły Salomonowi przez całe jego życie.
Dzienne zapotrzebowanie na żywność
22Na dzienne wyżywienie dworu Salomona składało się: trzydzieści korów[11] najlepszej mąki, sześćdziesiąt korów mąki zwykłej,23dziesięć sztuk tucznego bydła, dwadzieścia sztuk bydła branego z pastwiska oraz sto owiec — oprócz jeleni, gazeli, saren i tucznego drobiu.24Salomon bowiem rządził na całym Zarzeczu, od Tifsach aż po Gazę, wszystkimi królami tego obszaru — i cieszył się pokojem ze wszystkich stron wokoło.25Mieszkańcy Judy zatem i Izraela mieszkali bezpiecznie, każdy pod swoją winoroślą i pod swoim figowcem, od Dan po Beer-Szebę, przez wszystkie dni Salomona.26Salomon miał też cztery[12] tysiące miejsc w stajniach, dla koni do swoich rydwanów, i dwanaście tysięcy jeźdźców. (2 Krn 9,25)27Wspomniani zaś namiestnicy, każdy w swoim miesiącu, zaopatrywali króla Salomona i wszystkich korzystających z jego stołu. Dbali oni o to, aby niczego nie zabrakło.28Dostarczali również jęczmień i sieczkę dla koni i wierzchowców do miejsc, w których było to potrzebne, każdy w swej kolejności.
Sława mądrości Salomona
29A Bóg obdarzył Salomona mądrością, wielkim rozumem i rozległością wiedzy taką, jak piasek na brzegu morskim.30Mądrość Salomona przewyższała mądrość wszystkich ludzi Wschodu i całą mądrość Egiptu.31Był mądrzejszy niż inni ludzie, niż Etan Ezrachita, niż Heman, Kalkol i Darda, synowie Machola — i cieszył się sławą u wszystkich okolicznych narodów.32Wygłosił też trzy tysiące przypowieści, a jego pieśni było tysiąc i pięć.[13] (Przyp 22,17)33Wypowiadał się o drzewach, począwszy od cedru na Libanie po hizop, który wyrasta z muru, o zwierzętach i ptactwie, o płazach i rybach.34Schodzili się zatem ciekawi spośród wszystkich ludów, by słuchać mądrości Salomona, przybywali poddani wszystkich królów ziemi — ludzie, którzy zetknęli się z jego mądrością.