1Czy wobec tego mamy nadal grzeszyć, aby łaska stała się bardziej widoczna?2Oczywiście, że nie! Skoro umarliśmy dla grzechu, to jak możemy nadal w nim żyć?3Czy nie rozumiecie tego, że gdy przyjmując chrzest utożsamiliśmy się z Chrystusem Jezusem, zjednoczyliśmy się z Nim również w Jego śmierci?4Przez chrzest zostaliśmy razem z Nim pogrzebani, zanurzając się w Jego śmierci. A skoro Bóg Ojciec swoją potężną mocą wzbudził Jezusa do życia, to również my powinniśmy żyć nowym życiem.5Skoro zostaliśmy złączeni z Jezusem w śmierci, to będziemy z Nim złączeni również w zmartwychwstaniu.6Pamiętajmy o tym, że nasze dawne życie zostało wraz z Jezusem przybite do krzyża, a nasza grzeszna natura została obezwładniona, abyśmy już nie służyli grzechowi.7Kto umiera, staje się wolny od grzechu.8Skoro więc umarliśmy z Chrystusem, to wierzymy, że razem z Nim będziemy żyli.9Wiemy bowiem, że Jezus, powstawszy z martwych, już nigdy nie umrze—śmierć nie ma nad Nim żadnej władzy.10Umarł tylko raz, aby pokonać grzech, a teraz żyje dla Boga.11Dlatego wy również uważajcie siebie za martwych dla grzechu, a żyjących dla Boga, dzięki Chrystusowi Jezusowi.12Niech więc grzech nie panuje już nad waszym doczesnym ciałem—nie poddawajcie się grzesznym pragnieniom!13Nie czyńcie z żadnej części ciała narzędzia grzechu, lecz całkowicie powierzcie się Bogu! Byliście martwi, a ożyliście, więc niech całe wasze ciało będzie teraz narzędziem działania Boga.14Grzech nie musi być już dłużej waszym władcą, gdyż nie podlegacie przepisom Prawa Mojżesza, lecz Bożej łasce.
Niewolnicy prawości
15Czy zatem możemy swobodnie grzeszyć, dlatego że nie podlegamy Prawu, ale łasce? W żadnym wypadku!16Czy nie wiecie, że jesteście zależni od tego, komu służycie? Albo wybieracie grzech i śmierć, albo posłuszeństwo i prawość.17Dziękuję Bogu za to, że chociaż kiedyś byliście niewolnikami grzechu, całym sercem przyjęliście przekazaną wam Bożą naukę.18I zostaliście uwolnieni spod władzy grzechu, aby teraz być niewolnikami prawości.19Pozwólcie, że tak to wyjaśnię: Kiedyś różne części ciała traktowaliście jak niewolników spełniających wasze grzeszne pragnienia. Teraz jednak wykorzystujcie je jako niewolników wykonujących to, co słuszne i święte.20Będąc w niewoli zła, nie musieliście postępować w sposób dobry i prawy.21Ale jaki był skutek waszych czynów, których teraz tak się wstydzicie? Wieczna śmierć!22Jako uwolnieni spod władzy grzechu jesteście poddanymi Boga, a to doprowadzi was do świętości i wiecznego życia.23Zapłatą za grzech jest śmierć, ale Bóg darował nam życie wieczne w Jezusie Chrystusie, naszym Panu!
1What shall we say then? Are we to continue in sin that grace may abound? (Rz 3,8; Rz 6,15)2By no means! How can we who died to sin still live in it? (Rz 6,11; Rz 7,4; Rz 7,6; Ga 2,19; Kol 2,20; Kol 3,3; 1 P 2,24)3Do you not know that all of us who have been baptized into Christ Jesus were baptized into his death? (Mt 28,19; Ga 3,27)4We were buried therefore with him by baptism into death, in order that, just as Christ was raised from the dead by the glory of the Father, we too might walk in newness of life. (Jan 11,40; Dz 2,24; Rz 6,9; Rz 7,6; Rz 8,11; 2 Kor 5,17; 2 Kor 13,4; Ga 6,15; Ef 4,23; Kol 2,12; Kol 3,10)5For if we have been united with him in a death like his, we shall certainly be united with him in a resurrection like his. (2 Kor 4,10; Flp 3,10; Kol 2,12; Kol 3,1)6We know that our old self[1] was crucified with him in order that the body of sin might be brought to nothing, so that we would no longer be enslaved to sin. (Rz 7,24; Ga 2,20; Ga 5,24; Ga 6,14; Ef 4,22; Kol 3,9)7For one who has died has been set free[2] from sin. (Rz 6,18; 1 P 4,1)8Now if we have died with Christ, we believe that we will also live with him. (2 Kor 4,10; 2 Kor 13,4; 2 Tm 2,11)9We know that Christ, being raised from the dead, will never die again; death no longer has dominion over him. (Dz 13,34; Rz 5,14; Rz 5,17; Ap 1,18)10For the death he died he died to sin, once for all, but the life he lives he lives to God. (Hbr 7,27)11So you also must consider yourselves dead to sin and alive to God in Christ Jesus. (Rz 6,2)12Let not sin therefore reign in your mortal body, to make you obey its passions. (Ps 19,13; Ps 119,133; Mi 7,19; Rz 6,14; 2 Kor 5,17)13Do not present your members to sin as instruments for unrighteousness, but present yourselves to God as those who have been brought from death to life, and your members to God as instruments for righteousness. (Rz 7,5; Rz 12,1; Kol 3,5; 1 P 2,24; 1 P 4,2)14For sin will have no dominion over you, since you are not under law but under grace. (Rz 6,12; Rz 8,2; Rz 8,12)
Slaves to Righteousness
15What then? Are we to sin because we are not under law but under grace? By no means! (Rz 6,1; 1 Kor 9,21)16Do you not know that if you present yourselves to anyone as obedient slaves,[3] you are slaves of the one whom you obey, either of sin, which leads to death, or of obedience, which leads to righteousness? (Mt 6,24; Jan 8,34; Rz 6,20)17But thanks be to God, that you who were once slaves of sin have become obedient from the heart to the standard of teaching to which you were committed, (Rz 1,8; 2 Tm 1,13)18and, having been set free from sin, have become slaves of righteousness. (Jan 8,32; Rz 6,7; Rz 6,22; Rz 8,2)19I am speaking in human terms, because of your natural limitations. For just as you once presented your members as slaves to impurity and to lawlessness leading to more lawlessness, so now present your members as slaves to righteousness leading to sanctification. (Rz 3,5; Rz 6,13; 1 Kor 9,27)20For when you were slaves of sin, you were free in regard to righteousness. (Rz 6,16)21But what fruit were you getting at that time from the things of which you are now ashamed? For the end of those things is death. (Przyp 14,12; Jer 12,13; Rz 1,32; Rz 7,5; Rz 8,6; Rz 8,13; 2 Kor 4,2; Ga 6,8)22But now that you have been set free from sin and have become slaves of God, the fruit you get leads to sanctification and its end, eternal life. (Rz 6,18; Rz 7,4; 1 Kor 7,22; 1 P 1,9; 1 P 2,16)23For the wages of sin is death, but the free gift of God is eternal life in Christ Jesus our Lord. (Rz 2,7; Rz 5,12)