Jana 8 | Słowo Życia :: ERF Bibleserver

Słowo Życia

Moc odpuszczania grzechów

1 Jezus natomiast udał się na Górę Oliwną. 2 Następnego ranka znów jednak pojawił się w świątyni. Wkrótce zebrał się tam tłum, więc Jezus usiadł i zaczął przemawiać. 3 Wtedy właśnie przywódcy religijni i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą znaleziono w łóżku z mężczyzną, który nie był jej mężem. Postawili ją na samym środku 4 i powiedzieli: —Nauczycielu, złapaliśmy ją na gorącym uczynku. 5 Mojżesz w swoim Prawie nakazał, aby taką osobę obrzucić kamieniami i zabić. A ty jak nauczasz? 6 Była to prowokacja, która miała dostarczyć podstaw do oskarżenia Jezusa. Lecz On schylił się i zaczął pisać palcem po ziemi. 7 Gdy jednak uparcie domagali się odpowiedzi, podniósł się i rzekł: —Kto z was nie dopuścił się żadnego grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem. 8 I znowu schylił się i pisał po ziemi. 9 Tymczasem zebrani, jeden po drugim, począwszy od przełożonych, zaczęli odchodzić. W końcu został tylko Jezus i stojąca na środku owa kobieta. 10 —Gdzie oni są? Nikt cię nie potępił?—spytał Jezus, podnosząc się. 11 —Nikt, Panie—odrzekła. —Ja też cię nie potępiam. Idź i już więcej nie grzesz.

Światło i ciemność

12 Innym razem Jezus przemówił do zgromadzonych: —Jestem światłem świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemnościach, lecz będzie miał światło życia. 13 —Przechwalasz się! To nie prawda—zawołali faryzeusze. 14 —Chociaż mówię sam o sobie, mówię prawdę, bo wiem, skąd przyszedłem i dokąd zmierzam. 15 Wy osądzacie według tego, co zewnętrzne. Ja zaś nikogo nie sądzę. 16 A nawet gdybym sądził, mój osąd jest prawdziwy, bo nie robię tego sam, ale razem z Ojcem, który Mnie posłał. 17 W waszym Prawie jest napisane, że zgodne zeznania dwóch świadków uznaje się za prawdziwe. 18 Jednym świadkiem jestem Ja, a drugim—Ojciec, który Mnie posłał. 19 —A gdzież jest ten twój ojciec?—pytali Go. —Nie znacie ani Mnie, ani Jego—odpowiedział Jezus. —Gdybyście Mnie znali, znalibyście także i mojego Ojca. 20 Jezus mówił o tym, będąc w świątyni, w pobliżu skarbca. Nie zatrzymano Go jednak, bo jeszcze nie nadszedł na to czas.

Posłany przez Ojca

21 Później powiedział im: —Wkrótce odejdę! Będziecie Mnie szukać, ale umrzecie w swoich grzechach. Nie możecie bowiem pójść tam, dokąd idę. 22 —Czyżby chciał się zabić?—zastanawiali się przywódcy. —Powiedział przecież: „Nie możecie pójść tam, dokąd idę”. 23 —Wy jesteście z dołu, Ja pochodzę z góry—kontynuował Jezus. —Należycie do tego świata, Ja—nie. 24 Właśnie dlatego powiedziałem, że umrzecie w swoich grzechach. Jeśli nie uwierzycie, że JA JESTEM, tak właśnie się stanie. 25 —A kim jesteś?—pytali. —Po co Ja jeszcze z wami rozmawiam?! 26 Mógłbym was oskarżyć o wiele rzeczy, wielu też mógłbym was nauczyć. Ten, który Mnie posłał, jest bowiem prawdomówny. Dlatego powtarzam światu to, co od Niego usłyszałem. 27 Oni jednak nadal nie rozumieli, że mówił o swoim Ojcu. 28 —Gdy podniesiecie Mnie w górę—kontynuował Jezus—wtedy poznacie, że JA JESTEM i że nie robię niczego z własnej inicjatywy. Powtarzam tylko to, czego nauczył Mnie Ojciec. 29 On Mnie posłał i zawsze jest ze Mną. Nie opuszcza Mnie, bo zawsze robię to, co się Mu podoba. 30 Słuchając Go, wielu ludzi uwierzyło Mu.

Potomkowie Abrahama

31 Wtedy Jezus zwrócił się do Żydów, którzy Mu uwierzyli: —Jeżeli będziecie żyć według moich słów, będziecie naprawdę moimi uczniami 32 i poznacie prawdę, a prawda was uwolni. 33 —Jak to?!—oburzyli się. —Jesteśmy przecież potomkami Abrahama i nigdy nie byliśmy niczyimi niewolnikami. Jak więc możesz mówić, że zostaniemy uwolnieni? 34 —Zapewniam was, że każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu—odpowiedział Jezus. 35 —Niewolnik nie jest w domu na zawsze, ale syn—tak. 36 Jeśli więc Syn Boży da wam wolność, wtedy staniecie się naprawdę wolni. 37 Wiem, że jesteście potomkami Abrahama! Ale chcecie Mnie zabić—bo nie przyjęliście moich słów. 38 Ja mówię to, co wiem od mojego Ojca. Wy zaś robicie to, co usłyszeliście od waszego ojca. 39 —Naszym przodkiem jest Abraham—oświadczyli. —Gdybyście byli potomkami Abrahama—odrzekł Jezus—robilibyście to, co on. 40 A przecież usiłujecie Mnie zabić tylko dlatego, że powiedziałem wam prawdę, jaką usłyszałem od Boga. Abraham tak nie postępował. 41 Wy postępujecie tak, jak wasz prawdziwy ojciec! —Nie pochodzimy z nieprawego łoża—oburzyli się. —Naszym Ojcem jest Bóg! 42 —Gdyby Bóg był waszym Ojcem, okazywalibyście Mi miłość—odpowiedział Jezus. —Przyszedłem przecież od Niego. Nie jestem tu z własnej inicjatywy—to On Mnie posłał. 43 Wy jednak nie możecie pojąć moich słów. Co więcej, nawet nie chcecie ich wysłuchać! 44 Waszym prawdziwym ojcem jest diabeł—oszczerca! Dlatego chcecie robić to, co on. Od początku był on mordercą i nie wytrwał w prawdzie, bo nie przyjął jej. Gdy kłamie, mówi z serca, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa. 45 Wy również nie wierzycie Mi, bo mówię prawdę. 46 Kto z was mógłby zarzucić Mi jakiś grzech? Skoro mówię prawdę, dlaczego Mi nie wierzycie? 47 Ten, kto należy do Boga, słucha Jego słów. Wy zaś ich nie słuchacie, bo nie jesteście Jego dziećmi.

Jezus mówi o sobie

48 —Ty Samarytaninie!—oburzyli się przywódcy. —Mieliśmy rację mówiąc, że demon odebrał ci rozum! 49 —Nie jestem opętany—odpowiedział Jezus. —Dbam o dobre imię mojego Ojca, a wy Mnie obrażacie. 50 Nie zależy Mi na tym, abyście otoczyli Mnie chwałą. Jest jednak Ktoś, komu na tym zależy. To On jest sędzią. 51 Zapewniam was: Kto jest posłuszny moim słowom, nigdy nie umrze! 52 —Teraz mamy pewność, że jesteś opanowany przez demona—odrzekli przywódcy. —Przecież nawet Abraham i najwięksi prorocy umarli, a ty twierdzisz: „Kto jest posłuszny moim słowom, nigdy nie umrze”. 53 Czy jesteś większy od naszego przodka, Abrahama? On przecież umarł, podobnie jak nasi wielcy prorocy! Za kogo ty się uważasz?! 54 —Gdybym sam siebie wywyższał, nie miałoby to żadnego znaczenia—odparł Jezus. —Mnie jednak wywyższa Ojciec, którego wy nazywacie swoim Bogiem. 55 Wcale Go jednak nie znacie—ale Ja Go znam. Gdybym mówił, że Go nie znam, byłbym kłamcą, tak jak wy. Ja jednak naprawdę Go znam i zawsze zachowuję Jego słowa. 56 Wasz przodek, Abraham, ucieszył się z tego, że ujrzy mój dzień. I ogromnie się rozradował, gdy go zobaczył. 57 —Jak mogłeś widzieć Abrahama, skoro nie masz nawet pięćdziesięciu lat?!—zawołali przywódcy. 58 —Zapewniam was: Zanim Abraham się narodził, JA JESTEM—odrzekł Jezus. 59 Słysząc to, chwycili kamienie, aby Go zabić. Ale Jezus zniknął im z oczu i opuścił świątynię.

English Standard Version

od Crossway

1 but Jesus went to the Mount of Olives. 2 Early in the morning he came again to the temple. All the people came to him, and he sat down and taught them. (Mt 5,1; Łk 4,20; Łk 21,38) 3 The scribes and the Pharisees brought a woman who had been caught in adultery, and placing her in the midst 4 they said to him, “Teacher, this woman has been caught in the act of adultery. 5 Now in the Law, Moses commanded us to stone such women. So what do you say?” (Kpł 20,10; Pwt 22,22; Pwt 22,24; Ez 16,38; Ez 16,40)

Kpł 20,10Pwt 22,22Pwt 22,24Ez 16,38Ez 16,40

6 This they said to test him, that they might have some charge to bring against him. Jesus bent down and wrote with his finger on the ground. (Mt 16,1; Mt 19,3; Mt 22,18; Mt 22,35; Mk 8,11; Mk 10,2; Mk 12,15; Łk 10,25; Łk 11,16; Łk 11,54)

Mt 16,1Mt 19,3Mt 22,18Mt 22,35Mk 8,11Mk 10,2Mk 12,15Łk 10,25Łk 11,16Łk 11,54

7 And as they continued to ask him, he stood up and said to them, “Let him who is without sin among you be the first to throw a stone at her.” (Pwt 17,7; Rz 2,1; Rz 2,22) 8 And once more he bent down and wrote on the ground. 9 But when they heard it, they went away one by one, beginning with the older ones, and Jesus was left alone with the woman standing before him. 10 Jesus stood up and said to her, “Woman, where are they? Has no one condemned you?” 11 She said, “No one, Lord.” And Jesus said, “Neither do I condemn you; go, and from now on sin no more.”]] (Łk 12,14; Jan 3,17; Jan 5,14; Jan 8,15)

Łk 12,14Jan 3,17Jan 5,14Jan 8,15

I Am the Light of the World

12 Again Jesus spoke to them, saying, “I am the light of the world. Whoever follows me will not walk in darkness, but will have the light of life.” (Ps 36,9; Iz 42,6; Iz 49,6; Ml 4,2; Jan 1,4; Jan 1,9; Jan 7,37; Jan 12,26; Jan 12,35; Jan 21,19)

Ps 36,9Iz 42,6Iz 49,6Ml 4,2Jan 1,4Jan 1,9Jan 7,37Jan 12,26Jan 12,35Jan 21,19

13 So the Pharisees said to him, “You are bearing witness about yourself; your testimony is not true.” (Jan 5,31) 14 Jesus answered, “Even if I do bear witness about myself, my testimony is true, for I know where I came from and where I am going, but you do not know where I come from or where I am going. (Jan 7,28; Jan 7,33; Jan 8,21; Jan 9,29; Jan 13,3; Jan 16,28; Ap 3,14)

Jan 7,28Jan 7,33Jan 8,21Jan 9,29Jan 13,3Jan 16,28Ap 3,14

15 You judge according to the flesh; I judge no one. (1 Sm 16,7; Job 10,4; Jan 7,24; Jan 8,11; Jan 12,47)

1 Sm 16,7Job 10,4Jan 7,24Jan 8,11Jan 12,47

16 Yet even if I do judge, my judgment is true, for it is not I alone who judge, but I and the Father^[1] who sent me. (Jan 5,30; Jan 8,29; Jan 16,32) 17 In your Law it is written that the testimony of two people is true. (Lb 35,30) 18 I am the one who bears witness about myself, and the Father who sent me bears witness about me.” (Jan 5,37) 19 They said to him therefore, “Where is your Father?” Jesus answered, “You know neither me nor my Father. If you knew me, you would know my Father also.” (Jan 8,55; Jan 14,7; Jan 16,3) 20 These words he spoke in the treasury, as he taught in the temple; but no one arrested him, because his hour had not yet come. (Mt 27,6; Jan 7,8; Jan 7,30) 21 So he said to them again, “I am going away, and you will seek me, and you will die in your sin. Where I am going, you cannot come.” (Ez 3,18; Ez 33,8; Jan 7,34; Jan 8,24; Jan 14,2; Jan 14,28; Jan 16,7)

Ez 3,18Ez 33,8Jan 7,34Jan 8,24Jan 14,2Jan 14,28Jan 16,7

22 So the Jews said, “Will he kill himself, since he says, ‘Where I am going, you cannot come’?” (Jan 7,35) 23 He said to them, “You are from below; I am from above. You are of this world; I am not of this world. (Jan 3,31; Jan 8,44; Jan 17,14; Jan 17,16; 1 J 4,5)

Jan 3,31Jan 8,44Jan 17,14Jan 17,161 J 4,5

24 I told you that you would die in your sins, for unless you believe that I am he you will die in your sins.” (Mk 13,6; Łk 21,8; Jan 8,21; Jan 16,9)

Mk 13,6Łk 21,8Jan 8,21Jan 16,9

25 So they said to him, “Who are you?” Jesus said to them, “Just what I have been telling you from the beginning. (Jan 1,19) 26 I have much to say about you and much to judge, but he who sent me is true, and I declare to the world what I have heard from him.” (Jan 3,32; Jan 3,33; Jan 7,28; Jan 8,40; Jan 15,15; Jan 18,20; Rz 3,4; Ap 1,1)

Jan 3,32Jan 3,33Jan 7,28Jan 8,40Jan 15,15Jan 18,20Rz 3,4Ap 1,1

27 They did not understand that he had been speaking to them about the Father. (Jan 8,18; Jan 8,26) 28 So Jesus said to them, “When you have lifted up the Son of Man, then you will know that I am he, and that I do nothing on my own authority, but speak just as the Father taught me. (Jan 3,14; Jan 5,30; Jan 7,16; Jan 8,24; Jan 12,32; Jan 12,34; Jan 16,8)

Jan 3,14Jan 5,30Jan 7,16Jan 8,24Jan 12,32Jan 12,34Jan 16,8

29 And he who sent me is with me. He has not left me alone, for I always do the things that are pleasing to him.” (Jan 4,34; Jan 5,30; Jan 6,38; Jan 8,16; Jan 10,38; Jan 16,32; Dz 10,38; 1 J 3,22)

Jan 4,34Jan 5,30Jan 6,38Jan 8,16Jan 10,38Jan 16,32Dz 10,381 J 3,22

30 As he was saying these things, many believed in him. (Jan 7,31)

The Truth Will Set You Free

31 So Jesus said to the Jews who had believed him, “If you abide in my word, you are truly my disciples, (Jan 15,7; 2 J 1,9) 32 and you will know the truth, and the truth will set you free.” (Jan 8,36; Rz 6,18; Rz 6,22; Rz 8,2; 1 Kor 7,22; 2 Kor 3,17; Ga 5,1; Ga 5,13; Jk 1,25; Jk 2,12; 1 P 2,16; 2 J 1,1)

Jan 8,36Rz 6,18Rz 6,22Rz 8,21 Kor 7,222 Kor 3,17Ga 5,1Ga 5,13Jk 1,25Jk 2,121 P 2,162 J 1,1

33 They answered him, “We are offspring of Abraham and have never been enslaved to anyone. How is it that you say, ‘You will become free’?” (Mt 3,9; Łk 19,9; Jan 8,37; Jan 8,39; Rz 9,7)

Mt 3,9Łk 19,9Jan 8,37Jan 8,39Rz 9,7

34 Jesus answered them, “Truly, truly, I say to you, everyone who practices sin is a slave^[2] to sin. (Rz 6,16; Tt 3,3; 2 P 2,19) 35 The slave does not remain in the house forever; the son remains forever. (Rdz 21,10; Łk 15,31; Ga 4,30) 36 So if the Son sets you free, you will be free indeed. 37 I know that you are offspring of Abraham; yet you seek to kill me because my word finds no place in you. (Jan 7,1; Jan 8,40) 38 I speak of what I have seen with my Father, and you do what you have heard from your father.” (Jan 3,32; Jan 5,19; Jan 6,46; Jan 8,41; Jan 8,44)

Jan 3,32Jan 5,19Jan 6,46Jan 8,41Jan 8,44

You Are of Your Father the Devil

39 They answered him, “Abraham is our father.” Jesus said to them, “If you were Abraham’s children, you would be doing the works Abraham did, (Jan 8,33; Jan 8,56; Ga 3,7; Ga 3,9)

Jan 8,33Jan 8,56Ga 3,7Ga 3,9

40 but now you seek to kill me, a man who has told you the truth that I heard from God. This is not what Abraham did. (Jan 8,26; Jan 8,37) 41 You are doing the works your father did.” They said to him, “We were not born of sexual immorality. We have one Father—even God.” (Pwt 32,6; Iz 63,16; Iz 64,8; Oz 2,4; Jan 8,47)

Pwt 32,6Iz 63,16Iz 64,8Oz 2,4Jan 8,47

42 Jesus said to them, “If God were your Father, you would love me, for I came from God and I am here. I came not of my own accord, but he sent me. (Jan 3,17; Jan 7,28; Jan 16,28; Jan 17,8; Hbr 10,9; 1 J 5,1; 1 J 5,20)

Jan 3,17Jan 7,28Jan 16,28Jan 17,8Hbr 10,91 J 5,11 J 5,20

43 Why do you not understand what I say? It is because you cannot bear to hear my word. (Jer 6,10; Jan 7,17; 1 Kor 2,14) 44 You are of your father the devil, and your will is to do your father’s desires. He was a murderer from the beginning, and does not stand in the truth, because there is no truth in him. When he lies, he speaks out of his own character, for he is a liar and the father of lies. (Rdz 3,4; Rdz 4,8; Mt 13,38; Jan 8,23; Rz 5,12; 2 Kor 11,3; 1 J 2,4; 1 J 3,8; 1 J 3,12; 1 J 3,15; Ap 12,9)

Rdz 3,4Rdz 4,8Mt 13,38Jan 8,23Rz 5,122 Kor 11,31 J 2,41 J 3,81 J 3,121 J 3,15Ap 12,9

45 But because I tell the truth, you do not believe me. 46 Which one of you convicts me of sin? If I tell the truth, why do you not believe me? 47 Whoever is of God hears the words of God. The reason why you do not hear them is that you are not of God.” (Jan 8,41; Jan 10,26; Jan 18,37; 1 J 4,6)

Jan 8,41Jan 10,26Jan 18,371 J 4,6

Before Abraham Was, I Am

48 The Jews answered him, “Are we not right in saying that you are a Samaritan and have a demon?” (Jan 7,20) 49 Jesus answered, “I do not have a demon, but I honor my Father, and you dishonor me. (Jan 5,23; Jan 7,18) 50 Yet I do not seek my own glory; there is One who seeks it, and he is the judge. (Jan 5,41; Jan 8,54) 51 Truly, truly, I say to you, if anyone keeps my word, he will never see death.” (Łk 2,26; Jan 5,24; Jan 11,26) 52 The Jews said to him, “Now we know that you have a demon! Abraham died, as did the prophets, yet you say, ‘If anyone keeps my word, he will never taste death.’ (Za 1,5; Mt 16,28; Jan 8,51; Hbr 2,9)

Za 1,5Mt 16,28Jan 8,51Hbr 2,9

53 Are you greater than our father Abraham, who died? And the prophets died! Who do you make yourself out to be?” (Jan 4,12) 54 Jesus answered, “If I glorify myself, my glory is nothing. It is my Father who glorifies me, of whom you say, ‘He is our God.’^[3] (Jan 8,41; Jan 8,50; Jan 13,32; Jan 17,1; Dz 3,13; Hbr 5,5; 2 P 1,17)

Jan 8,41Jan 8,50Jan 13,32Jan 17,1Dz 3,13Hbr 5,52 P 1,17

55 But you have not known him. I know him. If I were to say that I do not know him, I would be a liar like you, but I do know him and I keep his word. (Mt 11,27; Jan 7,28; Jan 7,29; Jan 8,19; Jan 8,44; 1 J 1,6)

Mt 11,27Jan 7,28Jan 7,29Jan 8,19Jan 8,441 J 1,6

56 Your father Abraham rejoiced that he would see my day. He saw it and was glad.” (Mt 13,17; Łk 17,22; Jan 8,39; Hbr 11,13)

Mt 13,17Łk 17,22Jan 8,39Hbr 11,13

57 So the Jews said to him, “You are not yet fifty years old, and have you seen Abraham?”^[4] 58 Jesus said to them, “Truly, truly, I say to you, before Abraham was, I am.” (Wj 3,14) 59 So they picked up stones to throw at him, but Jesus hid himself and went out of the temple. (Jan 10,31)