1Dostojny Teofilu! W pierwszej księdze napisałem ci o tym, co Jezus czynił i czego nauczał2aż do dnia, w którym mocą Ducha Świętego przekazał wybranym przez siebie apostołom ostatnie polecenia i został wzięty do nieba.3Im też dał wiele dowodów na to, że żyje, pomimo doznanych cierpień i śmierci. Przez czterdzieści dni ukazywał się im i rozmawiał z nimi o królestwie Bożym.
Jezus zabrany do nieba
4Podczas jednego ze wspólnych posiłków polecił im, aby jeszcze nie opuszczali Jerozolimy, ale poczekali na spełnienie się obietnicy danej przez Ojca.5—Już o niej słyszeliście—wyjaśnił. —Mówiłem wam, że Jan Chrzciciel zanurzał w wodzie, lecz wy za kilka dni zostaniecie zanurzeni w Duchu Świętym.6Innym razem, gdy spotkali się z Jezusem, zapytali Go: —Panie, czy teraz wyzwolisz Izrael i przywrócisz nasze królestwo?7—Nie musicie znać czasu i daty. Mój Ojciec ma władzę nad wszystkim i to On je ustalił—odpowiedział.8—Wy otrzymacie moc Ducha Świętego, gdy zstąpi na was, i będziecie opowiadać o mnie innym ludziom. Najpierw w Jerozolimie i całej Judei, później w Samarii, a potem wyruszycie aż po krańce ziemi.9Po tych słowach wzniósł się na oczach uczniów i zniknął w obłoku.10A gdy wpatrywali się za Nim w niebo, nagle stanęli przy nich dwaj ubrani na biało mężczyźni,11którzy zapytali: —Galilejczycy! Po co tak stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten sam Jezus, zabrany od was do nieba, pewnego dnia powróci w taki sam sposób, w jaki widzieliście Go odchodzącego.
Maciej wybrany na miejsce Judasza
12Działo się to na Górze Oliwnej, oddalonej od Jerozolimy o kilometr. Apostołowie wrócili do miasta13i zebrali się w swoim pokoju na piętrze. Byli tam: Piotr, Jan, Jakub, Andrzej, Filip, Tomasz, Bartłomiej, Mateusz, Jakub—syn Alfeusza, Szymon Gorliwy i Juda—syn Jakuba.14Wszyscy oni, razem z kobietami oraz Marią—matką Jezusa, i Jego braćmi, nieustannie spędzali czas na wspólnej modlitwie.15Gdy pewnego razu zebrało się około stu dwudziestu wierzących, Piotr wstał i rzekł:16—Przyjaciele! Musiało się wypełnić proroctwo Pisma, które Duch Święty, poprzez króla Dawida, wypowiedział o Judaszu. To on doprowadził do aresztowania Jezusa,17bo był jednym z nas, apostołów, i miał udział w tej służbie.18On to, za pieniądze splamione krwią, kupił pole. A potem zabił się, spadając głową w dół. Spotkał go straszny koniec: pękł na pół a jego wnętrzności wypłynęły na zewnątrz.19Wieść o tym dotarła do wszystkich mieszkańców Jerozolimy i nazwano to miejsce po hebrajsku Hakeldamach (to znaczy: „Pole Krwi”).20Księga Psalmów mówi: „Niech opustoszeje jego dom i niech nikt w nim nie mieszka.” Oraz „Jego służbę niech przejmie ktoś inny”.21Teraz, jako świadek zmartwychwstania Jezusa, musi dołączyć do nas ktoś, kto tak jak my był z Panem od samego początku22—od dnia, w którym Jan Chrzciciel zanurzył Go w wodzie aż do chwili, w której został wzięty do nieba.23Wybrali dwóch kandydatów: Józefa (zwanego Barsabą, noszącego też pseudonim „Justus”) i Macieja,24po czym zaczęli się modlić: —Panie, Ty znasz każde serce. Wskaż nam, którego z nich wybrałeś25do tej apostolskiej służby, którą Judasz porzucił, poszedłszy własną drogą.26Następnie podali im losy. Oznaczony los został wyciągnięty przez Macieja. Za aprobatą wszystkich dołączył więc do grona jedenastu apostołów.
1In the first book, O Theophilus, I have dealt with all that Jesus began to do and teach, (Łk 1,3; Łk 24,19)2until the day when he was taken up, after he had given commands through the Holy Spirit to the apostles whom he had chosen. (Mt 28,19; Mk 16,15; Mk 16,19; Łk 4,1; Łk 4,18; Łk 24,47; Jan 20,21; Jan 20,22; Dz 10,38; Dz 10,42)3He presented himself alive to them after his suffering by many proofs, appearing to them during forty days and speaking about the kingdom of God. (Mt 28,17; Mk 16,14; Łk 24,34; Łk 24,36; Jan 20,19; Jan 20,21; Dz 10,40; Dz 13,31; 1 Kor 15,5)4And while staying[1] with them he ordered them not to depart from Jerusalem, but to wait for the promise of the Father, which, he said, “you heard from me; (Łk 24,49)5for John baptized with water, but you will be baptized with[2] the Holy Spirit not many days from now.” (Mt 3,11; Dz 2,1; Dz 11,16)
12Then they returned to Jerusalem from the mount called Olivet, which is near Jerusalem, a Sabbath day’s journey away. (Łk 24,50; Łk 24,52)13And when they had entered, they went up to the upper room, where they were staying, Peter and John and James and Andrew, Philip and Thomas, Bartholomew and Matthew, James the son of Alphaeus and Simon the Zealot and Judas the son of James. (Mt 10,2; Mk 3,16; Łk 6,14; Dz 9,37; Dz 9,39; Dz 20,8; Dz 21,20)14All these with one accord were devoting themselves to prayer, together with the women and Mary the mother of Jesus, and his brothers.[3] (Mt 12,46; Łk 8,2; Dz 2,42; Dz 2,46; Dz 4,24; Dz 5,12; Dz 6,4; Dz 15,25; Rz 12,12; Rz 15,6; Ef 6,18; Kol 4,2)15In those days Peter stood up among the brothers (the company of persons was in all about 120) and said, (Jan 21,23)16“Brothers, the Scripture had to be fulfilled, which the Holy Spirit spoke beforehand by the mouth of David concerning Judas, who became a guide to those who arrested Jesus. (Mt 26,47; Mk 14,43; Łk 22,37; Łk 22,47; Łk 24,44; Jan 18,3)17For he was numbered among us and was allotted his share in this ministry.” (Jan 6,71; Jan 13,21; Dz 1,25; Dz 20,24; Dz 21,19; Rz 11,13; 2 Kor 4,1)18(Now this man acquired a field with the reward of his wickedness, and falling headlong[4] he burst open in the middle and all his bowels gushed out. (Mt 26,14; Mt 27,5)19And it became known to all the inhabitants of Jerusalem, so that the field was called in their own language Akeldama, that is, Field of Blood.) (Dz 21,40)20“For it is written in the Book of Psalms, “‘May his camp become desolate, and let there be no one to dwell in it’; and “‘Let another take his office.’ (Ps 69,25; Ps 109,8)21So one of the men who have accompanied us during all the time that the Lord Jesus went in and out among us, (Lb 27,17; Pwt 31,2; 1 Sm 18,13; Jan 15,27)22beginning from the baptism of John until the day when he was taken up from us—one of these men must become with us a witness to his resurrection.” (Mk 1,1; Łk 24,48; Dz 1,2; Dz 1,8; Dz 1,9; Dz 4,33; Dz 13,24; 1 P 1,3)23And they put forward two, Joseph called Barsabbas, who was also called Justus, and Matthias. (Dz 1,26; Dz 15,22; Dz 18,7; Kol 4,11)24And they prayed and said, “You, Lord, who know the hearts of all, show which one of these two you have chosen (1 Sm 16,7; Dz 6,6; Dz 13,3; Rz 8,27)25to take the place in this ministry and apostleship from which Judas turned aside to go to his own place.” (Dz 1,17; Rz 1,5; 1 Kor 9,2; Ga 2,8)26And they cast lots for them, and the lot fell on Matthias, and he was numbered with the eleven apostles.