1Przyjaciele, chcemy wam teraz powiedzieć, jaką łaską obdarzył Bóg kościoły w Macedonii.2Chociaż tamtejsi wierzący sami mieli wiele trudności i cierpieli niedostatek, cieszyli się, że mogli pomóc innym.3Według swoich możliwości—a mogę zaświadczyć, że nawet ponad ich możliwości!—chętnie przekazali dary na potrzeby świętych w Jerozolimie.4Naprawdę bardzo zależało im na udziale w tym przedsięwzięciu!5Ich postawa przeszła nasze najśmielsze oczekiwania. Oddali się bowiem do dyspozycji Panu i nam, dlatego pragnęli wypełniać Bożą wolę.6Poprosiliśmy więc Tytusa, który rozpoczął tę służbę, aby was odwiedził i pomógł doprowadzić ją do końca.7Jesteście bogaci: macie wiarę, pragnienie opowiadania innym o Jezusie, wiedzę o Bogu, zapał do wykonywania Jego woli oraz wielką miłość do nas. Teraz macie okazję wzbogacić się o jeszcze jedną rzecz—pomoc wierzącym, którzy są w potrzebie!8Nie nakazuję wam udziału w tym przedsięwzięciu. Ucieszyłbym się jednak, gdybyście—podobnie jak to już uczyniło wiele kościołów—okazali w ten sposób waszą miłość do innych wierzących.9Znacie przecież łaskę, którą okazał nam nasz Pan, Jezus Chrystus. Będąc władcą wszystkiego, zrezygnował z bogactwa i stał się biedakiem. A uczynił to po to, aby obdarzyć nas swoim bogactwem!10Już w ubiegłym roku pragnęliście pomóc wierzącym w potrzebie i wprowadziliście to w czyn. Teraz więc proponuję, abyście doprowadzili tę sprawę do końca. Sami bowiem odniesiecie z tego pożytek.11Macie teraz okazję, aby dokończyć to, co zaczęliście. Zbierając dary dla potrzebujących, okażecie gotowość pomocy. A czyńcie to według waszych możliwości.12Nie ważne jest bowiem ile kto ma, ale ile z tego, co posiada, jest gotów darować innym.13Nie chodzi więc o to, aby okazując innym pomoc materialną, samemu popaść w finansowe kłopoty. Chodzi raczej o to, abyśmy równo dzielili się bogactwem.14Teraz jesteście w stanie pomóc innym, którzy mają mniej od was. W przyszłości zaś, gdy oni będą w lepszej sytuacji, a wy znajdziecie się w potrzebie, to oni udzielą wam pomocy. W ten sposób możecie dzielić się bogactwem!15Pismo mówi: „Ten, kto zebrał wiele, nie miał za dużo, a temu, kto zebrał mało, niczego nie zabrakło”.
Tytus posłany do Koryntu
16Jestem wdzięczny Bogu za to, że wlał w serce Tytusa tę troskę o was.17Chętnie przystał na moją propozycję i z zapałem do was wyruszył.18Posłaliśmy z nim też innego wierzącego, który we wszystkich kościołach znany jest z głoszenia dobrej nowiny.19To jego wybrano, aby towarzyszył nam w tym przedsięwzięciu. A podjęliśmy się tej służby pragnąc pomóc innym wierzącym i oddać przez to chwałę naszemu Panu.20Suma, którą dotychczas zebrano, jest znaczna, dlatego chcemy przekazać ją w taki sposób, aby nikt nie miał podstaw do jakichkolwiek podejrzeń.21Pragniemy bowiem, aby naszą rzetelność w tej sprawie widział nie tylko Bóg, ale także ludzie.22Wysłaliśmy do was jeszcze jednego wierzącego, który wielokrotnie potwierdził swój zapał dla Pana. A teraz jeszcze chętniej wyruszył w podróż, bo nabrał ogromnego zaufania do was.23Zatem zarówno Tytus—mój towarzysz i współpracownik, jak i inni wierzący wydelegowani przez kościoły—wszyscy oni służą Chrystusowi i oddają Mu chwałę.24Okażcie im więc miłość i pokażcie wszystkim kościołom, że nie bez powodu jesteśmy z was tak dumni.
1We want you to know, brothers,[1] about the grace of God that has been given among the churches of Macedonia, (2 Kor 8,5)2for in a severe test of affliction, their abundance of joy and their extreme poverty have overflowed in a wealth of generosity on their part. (Mk 12,44)3For they gave according to their means, as I can testify, and beyond their means, of their own accord, (1 Kor 16,2; 2 Kor 8,11)4begging us earnestly for the favor[2] of taking part in the relief of the saints— (Dz 24,17; Rz 15,25; Rz 15,31; 2 Kor 9,2)5and this, not as we expected, but they gave themselves first to the Lord and then by the will of God to us. (2 Kor 8,1)6Accordingly, we urged Titus that as he had started, so he should complete among you this act of grace. (2 Kor 8,4; 2 Kor 8,17; 2 Kor 8,19; 2 Kor 12,18)7But as you excel in everything—in faith, in speech, in knowledge, in all earnestness, and in our love for you[3]—see that you excel in this act of grace also. (1 Kor 1,5; 2 Kor 9,8)8I say this not as a command, but to prove by the earnestness of others that your love also is genuine. (1 Kor 7,6)9For you know the grace of our Lord Jesus Christ, that though he was rich, yet for your sake he became poor, so that you by his poverty might become rich. (Mt 20,28; 2 Kor 6,10; Flp 2,6)10And in this matter I give my judgment: this benefits you, who a year ago started not only to do this work but also to desire to do it. (Pwt 15,7; Przyp 19,17; Przyp 28,27; 1 Kor 7,25; 2 Kor 9,2; 1 Tm 6,18; Hbr 13,16)11So now finish doing it as well, so that your readiness in desiring it may be matched by your completing it out of what you have.12For if the readiness is there, it is acceptable according to what a person has, not according to what he does not have. (Mk 12,43; Łk 21,3; 2 Kor 9,7)13For I do not mean that others should be eased and you burdened, but that as a matter of fairness14your abundance at the present time should supply their need, so that their abundance may supply your need, that there may be fairness. (Dz 4,34; 2 Kor 9,12)15As it is written, “Whoever gathered much had nothing left over, and whoever gathered little had no lack.” (Wj 16,18)
Commendation of Titus
16But thanks be to God, who put into the heart of Titus the same earnest care I have for you. (2 Kor 2,14; Ap 17,17)17For he not only accepted our appeal, but being himself very earnest he is going[4] to you of his own accord. (2 Kor 8,6)18With him we are sending[5] the brother who is famous among all the churches for his preaching of the gospel. (1 Kor 7,17; 2 Kor 12,18)19And not only that, but he has been appointed by the churches to travel with us as we carry out this act of grace that is being ministered by us, for the glory of the Lord himself and to show our good will. (1 Kor 16,3; 2 Kor 4,15; 2 Kor 8,6)20We take this course so that no one should blame us about this generous gift that is being administered by us,21for we aim at what is honorable not only in the Lord’s sight but also in the sight of man. (Rz 12,17; Rz 14,18; Flp 4,8; 1 P 2,12)22And with them we are sending our brother whom we have often tested and found earnest in many matters, but who is now more earnest than ever because of his great confidence in you.23As for Titus, he is my partner and fellow worker for your benefit. And as for our brothers, they are messengers[6] of the churches, the glory of Christ. (Flm 1,17)24So give proof before the churches of your love and of our boasting about you to these men. (2 Kor 7,4; 2 Kor 7,14; 2 Kor 9,2)